ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

به قلم خودم
«ن وَ القَلَمِ و ما یَسطُرون؛ سوگند به قلم و آنچه می نویسد»سوره قلم آیه 1
آری چه زیبا فرموده است خداوند تبارک تعالی آنجا که می فرماید سوگند به قلم و انچه که می نویسد درست است؛ چرا که این قلم می نگارد راز ماندگاری را در تاریخ قلب ها، ذهن ها، افکار، برای همیشه ابد الدهر تا باشد و باشد، شاید وسیله هدایتی و شاید وسیله حلالیت. یا وسله ای جهت آزمایش شدن اندیشه ها و افکار ، و تا بیازماید نیکی هاو بدی هایی که از خود به یادگار خواهیم گذاشت انجا که خداوند درسوره ملک در آیه 2 می فرماید ما آفریدیم مرگ و زندگی را تا بیازماییم که شما کدام یک بهتر عمل می نماید. آری خداوند در این طول این مدت زندگی و حیاتم مورد آزمایشم قرار داد تا بدانم چند مَرده حلاجم، ایا فقط آمدم بخورم و بخوابم و بعد مرگ؟ نخیر هدف بالاتر از این بود اما دانستم چند مَرده حلاج نیستم و ندانستم چه باید کنم و چه می کردم؛ چرا که نتوانستم توشه ای خیر برای خویش برگیرم.
یکی دیگر از مکان ها نیزآشنایی با شما دوستان عزیز کوثر نتی در طول این مدت چند ماهه بود، تا مرا بیازماید آیا عملی خوب انجام می دهم یا قدر دوستان کوثرنتی را می دانم. اما خودم دانستم که نه قدر دانستم و نه توانستم ره توشه ای برگیرم.
در طول این مدت از بودن با شماها خیلی خوشحال شدم از اینکه دوستان خوبی چون شماها پیدا کردم حتی درس هایی گرفتم از اساتید و دوستان مختلف که خواستند با لطف و محبت های خویش مرا در این وادی یاری رسانند تا من هم بتوانم عملی خوب از خویش به یادگار گذارم اجر همگی آنها با خدا. اکنون من بعد از بیان مقدمه فوق خواستم بیان کنم در طول این مدت اگر ناراحتی پست منفی ای چیزی گذاشتم که باعث ناراحتی شما دوستان شد ببخشید و حلال کنید؛ چرا که دیشب در خواب حس می کردم می خواهم بمیرم. خواستم تمام چیز ها و یا ناراحتی یا انتقادی که از بعضی از دوستان شد را ببخشید و حلالم کنید و مرا از دعای خیر خودتان محروم نکنید؛ چرا که در این وادی زمانه و در روز های انتظار و بی قراری و تلاطم درونی ام سخت نیازمند دعای خیر تمام عزیزان هستم. بیش از این وقت شما را نمی گیرم. دوستتان دارم موفق باشید التماس دعا. ان شاء الله این چند ماهی که در خدمت دوستان بودم. باشدعمل خیری که خدا,ند فرمودو توشه این مسیر پر  فراز و نشیب و سخت .

به قلم خودم
حضرت مهدی و ساحل رستگاری
یا مهدی (عج) !
ما انسان ها هر کدام در گوشه ای از تونل زمان محبوس شده ایم ، هر کدام جایی را به نظاره نشسته ایم ، عروسکی شده ایم برای خیمه شب بازی نفسمان و در دریای مواج زمانه کشتی نفسمان هر لحظه ما را به سویی می کشاند، نا خدای آن را شیطان و افکار شیطانی و باد بان آن را هوا و هوس هایی قرار داده ایم که هر لحظه ما را به سا حل های بی سرا نجامی رهسپار می نمایند ، دزدان دریایی به وسیله تبلیغات فرهنگی قلب های ما را نشانه رفته با تیری از افکار آلوده که هر لحظه کوسه های درنده با دندانهای مسلح از تبلیغات شیطانی ما را به دام شکارخود می کشاند ، نمی دانیم ساحل نجات کجاست ، زمانه زمانه ای شده است که دشمن در لباس دوست و خودی آن چنان به ما نزدیک شده که هر لحظه امکان غرق کردن ما را دارد دیگر طاقت ها تمام شده است ، در هر زمان دوری و رهایی از شما ما را به آن سو می کشاند پس مددی برسان .
مهدی جان (عج) !
اکنون که ما در دریای مواج و پر تلاطم نیرنگ و نفاق سر گردان شده ایم و نمی دانیم به کدامین ساحل
پنا ه ببریم ، سا حل هایی که هر روز مُدل های تازه ای به خود می گیرد و هرروز فریبنده تر می شود ، اینک کم کم وقت آن فرارسیده که نا خدای کشتی نفسمان شما شوید و باد بان آن ایمان، عمل ، بصیرت و بینشمان تا شما ما را به ساحل رستگاری برسانید .

به قلم خودم

قرآن
زانوی ادب و تواضع در مقابل قرآن می زنم ، احساسی گرم و محبت آمیز مرا به سوی خود فرا می خواند پنجره ای تا ملکوت به رویم گشوده می شود آنگاه هر لغتی از آن چون گلواژه ای بر لبانم بوسه می زند و آهنگ دلنشینش گوشم را به نوازش در می آورد ، قلبم تا ملکوت به پرواز می آید تا بی کرانه ها و اشتیاقی از درون مرا به سوی خود می کشاند ؛ چون پرنده ای آزاد و رها در بوستان آن به پرواز در می آیم ناگهان صدایی مرا متوجه خود می کند «فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ یا أُولِی الْأَلْبَابِ ؛ زاد و توشه تهیه کنید ، که بهترین زاد و توشه ، پرهیزکاری است و از من بپرهیزید ای خردمندان.» عازم سفر باش توشه و زاد خود بردار که دیگر جایی برای ماندن نیست باید برگردی قطار عمر بر روی ریل زند گی در حرکت است !
من در خیال خود در سیر باطنی بودم و خیالی به بازگشت نبود که از پرواز باز می ایستم نا گاه متوجه می -شوم در عا لمی دیگر هستم به خود می آیم آیه ای از بوستان قرآن در قلبم حک می شود .
((هَذَا بَیانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ؛ این، بیانی است برای عموم مردم ؛ و هدایت و اندرزی است برای پرهیزگاران! ))

به قلم خودم
حضرت مهدی (عج) و بهار

جان ها در پشت درب ها ی یأس و اضطراب به اسارت کشیده شده اند، قلب ها افسرده شده اند شکوفه های امید در روح ها و جان ها به خشکیدن گراییده آب حیات بخش زندگی در جان هایمان رو به ایستادن است.
ندا های أین المهدی ! أین ا لمهدی ! وجودمان هر روز پررنگ تر می شود، تنهایی سراسر وجودمان را فراگرفته محبت و عاطفه ها سرد زندگی ها بی روح و لبخند ها بی احساس شده اند.
اکنون که فصل خزان و انتظار طبیعت سپری شده و در آستانه بهار می باشیم، درختان در حال شکوفه دادن، چکاوک ها در حال آواز خواندن و رود ها در حال جریا ن یافتن می باشند، و همان طور که طبیعت مرده و بی روح با آمدن بهار، روز های انتظار را سپری می کند تا با آمدن بهار فصلی نو از زندگی و طراوت را باز یابد، مهدی جان ! پس بیا که جان های مرده و بی روح ما نیز روز های انتظار را به شوق و امید آمدن بهار وجودت سپری می نماید، بیا برگ های زرد و پژمرده درختان یأس و اندوه را از سرزمین قلبمان بزدایی شکو فه های امید را بر شاخه سار های آن شکو فا نمایی اسارت را از جان هایمان بر گیری و آب حیات بخش را در کویر خشک و تفدیده جا نمان جاری نمایی.

به قلم خودم
روزی که سرنوشت مان ورق می خورد و برگی از دفتر زندگی بر روی کره خاکی می افتد هزاران انتظار و امید را با خود به همراه دارد اما زمانی که ورق به سمت زمین پرتاب می شد آن ورق مشخص نیست چگونه به زمین بیفتد من هم همین طور شده ام مثل همان ورقی برگی از دفتر زندگی که هر روز به وسیله طوفان ها و بادها یک جوری ورق می خورد نمی دانم به کدامین سو در جریان هستم هر روز ورقی ، هروز سردرگمی و گیجی که از روز قبل بیشتر ، نمی دانم در این کره خاکی به چه دردی می خورم دیگر خسته شده ام از این ورق خوردن ها از این بالا پایین ها ی هر روز ، هر روز و روزهایی که در سردرگمی و گیجی به پایان رسیدند تا برسند ………