ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

به قلم خودم
حضرت مهدی (عج) و بهار

جان ها در پشت درب ها ی یأس و اضطراب به اسارت کشیده شده اند، قلب ها افسرده شده اند شکوفه های امید در روح ها و جان ها به خشکیدن گراییده آب حیات بخش زندگی در جان هایمان رو به ایستادن است.
ندا های أین المهدی ! أین ا لمهدی ! وجودمان هر روز پررنگ تر می شود، تنهایی سراسر وجودمان را فراگرفته محبت و عاطفه ها سرد زندگی ها بی روح و لبخند ها بی احساس شده اند.
اکنون که فصل خزان و انتظار طبیعت سپری شده و در آستانه بهار می باشیم، درختان در حال شکوفه دادن، چکاوک ها در حال آواز خواندن و رود ها در حال جریا ن یافتن می باشند، و همان طور که طبیعت مرده و بی روح با آمدن بهار، روز های انتظار را سپری می کند تا با آمدن بهار فصلی نو از زندگی و طراوت را باز یابد، مهدی جان ! پس بیا که جان های مرده و بی روح ما نیز روز های انتظار را به شوق و امید آمدن بهار وجودت سپری می نماید، بیا برگ های زرد و پژمرده درختان یأس و اندوه را از سرزمین قلبمان بزدایی شکو فه های امید را بر شاخه سار های آن شکو فا نمایی اسارت را از جان هایمان بر گیری و آب حیات بخش را در کویر خشک و تفدیده جا نمان جاری نمایی.