امام علی علیه السلام :
مَن جاهَدَ عَلى إقامَةِ الحَقِّ وُفِّقَ .
آن كه در به پا داشتن حق بكوشد ، موفّق گردد .
غرر الحكم : ح ۸۶۵۱
مناسبتهای امروز :
فتح خرمشهر در عملیات بیت المقدس و روز مقاومت، ایثار و پیروزی[ شمسی ]
:cherry_blossom:هوای سرد زمستان در مغز استخوان فرو می رفت. علی با بشقابی از تخمه در جلوی بخاری نشسته بود و با کنترل تلویزیون شبکه ها را بالا و پایین می کرد.
:hibiscus:مادرش خسته و با لرز از بیرون آمد. نگاهی به باقی مانده هیزم و بخاری انداخت که هرلحظه رو به خاموشی می رفت و هوای اتاق را سرد تر می کرد. به محمد چشم انداخت تا به خود آید و کمی هیزم در دهان بخاری بریزد تا زندگی از سر بگیرد؛ اماتفاوتی به حالش نداشت، شبکه های تلویزیونی ساعت ها بود که او را در مقابل خودش میخ کوب کرده بودند و انگار نه انگار که مسئولیتی هم دارد.
:leaves:مادرش با دستانی لرزان به ناچار تیشه را برداشت و به بیرون از خانه رفت. او همچنان می رفت و از لرز زانوهایش همراهیش نمی کرد و با سرمایی که هر لحظه او را بی رمق تر می¬کرد. گاهگاهی به پشت سرش نگاه می کرد تا شاید محمد به خود آمده باشد و به دنبال مادرش بیاید ؛ اما خبری نبود.
:hibiscus:پا های سرد و دستان بی جان مادر جاده را تا رسیدن به مقصد مورد نظر به اجبار طی می نمود. تیشه ای که بر روی شانه اش بود سنگینی آن را بر روی دوشش دوچندان می نمود و او را بی رمق تر می کرد. او با صورت چروکیده، ابروانی گره کرده و پریشان، دلی شکسته روزهای نه چندان دور خودش را می نگریست که همسرش زنده بود و هر لحظه وسیله آرامش او را فراهم می کرد؛ اما اکنون زمان گذشته بود و بافرزندی همراه بود که بی توجهی او به این چیزها او را پریشان تر می نمود. ساعت ها گذشت علی همچنان جلوی تلویزیون و در حال عوض کردن کانال بود، رنگ غروب به آسمان پاشیده شده بود؛ اما از مادر خبری نبود. با خود فکر کرد هر کجا باشد تا دقایقی دیگر بر می گردد.
:cherry_blossom:او باقی مانده هیزم را در بخاری ریخت؛ غذایش را خورد و خوابید به امید این که مادرش تا چند دقیقه دیگر با هیزم از راه برسد.
:leaves:صبح علی با سرما، لرز و صدای به هم خوردن دندانهایش مادرش را صدا زد و به سمت جای هیزم ها رفت؛ اما نه از مادر خبری بود و نه از هیزم ها. ناگهان به خودش آمد که دیروز نزدیکی های غروب مادرش برای جمع آوری هیزم به اطراف جنگل رفته بود، خواب از سرش پرید! با عجله چند پتو برداشت دوان دوان به سمت جنگل دوید. رد پاهای مادر در میان برف گم شده بودند، آن طرف تر یک چیزی افتاده بود!…با وحشت مادرش را صدا زد. صورتش را نزدیک صورت مادر برد…نفسی او را گرم نکرد.
#ارتباط_با_والدین
#داستانک
امام علی علیه السلام :
بِلُزومِ الحَقِّ يَحصُلُ الاستِظهارُ .
حق مدارى ، پيروزى را به همراه مى آورَد .
:books: غرر الحكم : ح ۴۳۵۲
آسودگی ما عدم ماست
ششمین شب عملیات کربلای پنج بود. جواد عابدی، ترکش های زیادی در بدن داشت . همراه چند مجروح دیگر او رابه عقب فرستادند.
سه چهار شب گذشت.
وسط درگیری، چشمم به جواد افتاد که با لباس بیمارستان و یک پاکت دارو ، خودش را به خط رسانده است.
از بیمارستان فرار کرده بود . می گفت: « وقتی تو که پیرمرد هستی داری این جا می جنگی، من چطور می توانم روی تخت بیمارستان ، آسوده بخوابم!» همان شب، جواد عابدی هم آسمانی شد.
شادی روح شهید جواد عابدی صلوات.
روای غلامحسین لنگرودی
:books:زندگی به سبک شهدا، مهدی نقدی، ص139
آنکه به بهشت مى رود
پیامبر اکرم (ص) :
مَن أكَلَ طَيِّبا ، وعَمِلَ في سُنَّةٍ ، وأمِنَ النّاسُ بَوائِقَهُ ؛ دَخَلَ الجَنَّةَ.
هر كه غذاى پاك خورَد و طبق سنّت عمل كند و مردم از شرّ و گزند او در امان باشند، به بهشت مى رود .
.:books: سنن الترمذي : ج ۴ ص ۶۶۹ ح ۲۵۲۰
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيةٍ؛ و اما قوم «عاد» با تندبادي طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسيدند.»(6)
«سَخَّرَهَا عَلَيهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيةٍ ؛ (خداوند) اين تندباد بنيانکن را هفت شب و هشت روز پي در پي بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودي) ميديدي که آن قوم همچون تنههاي پوسيده و تو خالي درختان نخل در ميان اين تند باد روي زمين افتاده و هلاک شدهاند!»(7) «فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِيةٍ ؛آيا کسي از آنها را باقي ميبيني؟!»(8)
نکته ها:
«صَر صَر» باد سرد و سخت است و «عاتیه» از «عتو» به معنای سرکش است.
»حسوم» جمع «حاسم» یعنی انجام مکرر و پی در پی یک عمل تا قطع و نابودی کامل.
«خاویه» هم به معنای تو خالی است وهم به معنای چیزی که به زمین افتاده باشد.
«صرعی» جمع«صریع» به چیزی گفته می شود که روی زمین افتاده باشد و «اعجاز» به معنای «عَجُز» به معنای تنه درخت است.
در آیه 20 سوره قمر می خوانیم «کأنّهم اعجاز نخل منقعر» یعنی هلاکت قوم عاد آنگونه بود که ویا تنه بلند درخت خرما از ریشه کنده شده باشد.
پیام ها:
1- دست خدا در نوع عذاب باز است. قوم ثمودرا با آتش صاعقه و قوم عاد را با باد سرد هلاک می کند.« بِرِيحٍ صَرْصَرٍ»
2- آثار پدیده های هستی به دست خداست. باد یک بار سبب حرکت کشتی ها وابرها ونزول باران می شود و یک بار وسیله هلاکت.« بِرِيحٍ صَرْصَرٍ»
3- عذابهای الهی گاهی دفعی و گاهی تدریجی. «سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ»
4- تنومندی و نیرومندی مانع هلاکت نیست. اگر قامت و بلندی انسان مثل درخت خرما باشد، در برابر قهر الهی به زمین می افتد. «أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيةٍ»
5- کیفرها یکسان نیستند گاهی به کلی محو کننده اند.«فجعلم کصف مأکول» ولی گاهی جسم می ماند.«اعجاز نخل خاویه»
تفسیر نور حجت الاسلام و المسلمین قرائتی، ج10، جزء 29، ص 196.
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيةٍ؛ و اما قوم «عاد» با تندبادي طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسيدند.»(6)
«سَخَّرَهَا عَلَيهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيةٍ ؛ (خداوند) اين تندباد بنيانکن را هفت شب و هشت روز پي در پي بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودي) ميديدي که آن قوم همچون تنههاي پوسيده و تو خالي درختان نخل در ميان اين تند باد روي زمين افتاده و هلاک شدهاند!»(7) «فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِيةٍ ؛آيا کسي از آنها را باقي ميبيني؟!»(8)
نکته ها:
«صَر صَر» باد سرد و سخت است و «عاتیه» از «عتو» به معنای سرکش است.
»حسوم» جمع «حاسم» یعنی انجام مکرر و پی در پی یک عمل تا قطع و نابودی کامل.
«خاویه» هم به معنای تو خالی است وهم به معنای چیزی که به زمین افتاده باشد.
«صرعی» جمع«صریع» به چیزی گفته می شود که روی زمین افتاده باشد و «اعجاز» به معنای «عَجُز» به معنای تنه درخت است.
در آیه 20 سوره قمر می خوانیم «کأنّهم اعجاز نخل منقعر» یعنی هلاکت قوم عاد آنگونه بود که ویا تنه بلند درخت خرما از ریشه کنده شده باشد.
پیام ها:
1- دست خدا در نوع عذاب باز است. قوم ثمودرا با آتش صاعقه و قوم عاد را با باد سرد هلاک می کند.« بِرِيحٍ صَرْصَرٍ»
2- آثار پدیده های هستی به دست خداست. باد یک بار سبب حرکت کشتی ها وابرها ونزول باران می شود و یک بار وسیله هلاکت.« بِرِيحٍ صَرْصَرٍ»
3- عذابهای الهی گاهی دفعی و گاهی تدریجی. «سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ»
4- تنومندی و نیرومندی مانع هلاکت نیست. اگر قامت و بلندی انسان مثل درخت خرما باشد، در برابر قهر الهی به زمین می افتد. «أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيةٍ»
5- کیفرها یکسان نیستند گاهی به کلی محو کننده اند.«فجعلم کصف مأکول» ولی گاهی جسم می ماند.«اعجاز نخل خاویه»
تفسیر نور حجت الاسلام و المسلمین قرائتی، ج10، جزء 29، ص 196.
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيةٍ؛ و اما قوم «عاد» با تندبادي طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسيدند.»(6)
«سَخَّرَهَا عَلَيهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيةٍ ؛ (خداوند) اين تندباد بنيانکن را هفت شب و هشت روز پي در پي بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودي) ميديدي که آن قوم همچون تنههاي پوسيده و تو خالي درختان نخل در ميان اين تند باد روي زمين افتاده و هلاک شدهاند!»(7) «فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِيةٍ ؛آيا کسي از آنها را باقي ميبيني؟!»(8)
نکته ها:
«صَر صَر» باد سرد و سخت است و «عاتیه» از «عتو» به معنای سرکش است.
»حسوم» جمع «حاسم» یعنی انجام مکرر و پی در پی یک عمل تا قطع و نابودی کامل.
«خاویه» هم به معنای تو خالی است وهم به معنای چیزی که به زمین افتاده باشد.
«صرعی» جمع«صریع» به چیزی گفته می شود که روی زمین افتاده باشد و «اعجاز» به معنای «عَجُز» به معنای تنه درخت است.
در آیه 20 سوره قمر می خوانیم «کأنّهم اعجاز نخل منقعر» یعنی هلاکت قوم عاد آنگونه بود که ویا تنه بلند درخت خرما از ریشه کنده شده باشد.
پیام ها:
1- دست خدا در نوع عذاب باز است. قوم ثمودرا با آتش صاعقه و قوم عاد را با باد سرد هلاک می کند.« بِرِيحٍ صَرْصَرٍ»
2- آثار پدیده های هستی به دست خداست. باد یک بار سبب حرکت کشتی ها وابرها ونزول باران می شود و یک بار وسیله هلاکت.« بِرِيحٍ صَرْصَرٍ»
3- عذابهای الهی گاهی دفعی و گاهی تدریجی. «سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ»
4- تنومندی و نیرومندی مانع هلاکت نیست. اگر قامت و بلندی انسان مثل درخت خرما باشد، در برابر قهر الهی به زمین می افتد. «أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيةٍ»
5- کیفرها یکسان نیستند گاهی به کلی محو کننده اند.«فجعلم کصف مأکول» ولی گاهی جسم می ماند.«اعجاز نخل خاویه»
تفسیر نور حجت الاسلام و المسلمین قرائتی، ج10، جزء 29، ص 196.
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيةٍ؛ و اما قوم «عاد» با تندبادي طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسيدند.»(6)
«سَخَّرَهَا عَلَيهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيةٍ ؛ (خداوند) اين تندباد بنيانکن را هفت شب و هشت روز پي در پي بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودي) ميديدي که آن قوم همچون تنههاي پوسيده و تو خالي درختان نخل در ميان اين تند باد روي زمين افتاده و هلاک شدهاند!»(7) «فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِيةٍ ؛آيا کسي از آنها را باقي ميبيني؟!»(8)
نکته ها:
«صَر صَر» باد سرد و سخت است و «عاتیه» از «عتو» به معنای سرکش است.
»حسوم» جمع «حاسم» یعنی انجام مکرر و پی در پی یک عمل تا قطع و نابودی کامل.
«خاویه» هم به معنای تو خالی است وهم به معنای چیزی که به زمین افتاده باشد.
«صرعی» جمع«صریع» به چیزی گفته می شود که روی زمین افتاده باشد و «اعجاز» به معنای «عَجُز» به معنای تنه درخت است.
در آیه 20 سوره قمر می خوانیم «کأنّهم اعجاز نخل منقعر» یعنی هلاکت قوم عاد آنگونه بود که ویا تنه بلند درخت خرما از ریشه کنده شده باشد.
پیام ها:
1- دست خدا در نوع عذاب باز است. قوم ثمودرا با آتش صاعقه و قوم عاد را با باد سرد هلاک می کند.« بِرِيحٍ صَرْصَرٍ»
2- آثار پدیده های هستی به دست خداست. باد یک بار سبب حرکت کشتی ها وابرها ونزول باران می شود و یک بار وسیله هلاکت.« بِرِيحٍ صَرْصَرٍ»
3- عذابهای الهی گاهی دفعی و گاهی تدریجی. «سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ»
4- تنومندی و نیرومندی مانع هلاکت نیست. اگر قامت و بلندی انسان مثل درخت خرما باشد، در برابر قهر الهی به زمین می افتد. «أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيةٍ»
5- کیفرها یکسان نیستند گاهی به کلی محو کننده اند.«فجعلم کصف مأکول» ولی گاهی جسم می ماند.«اعجاز نخل خاویه»
تفسیر نور حجت الاسلام و المسلمین قرائتی، ج10، جزء 29، ص 196.