حفظ موضوعی آیات نماز
#حفظ_موضوعی_آیات_نماز
:books:سوره ابراهیم آیه 37
هجرت برای اقامه نماز
بسم الله الرحمن الرحیم
«رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ
؛ پروردگارا، من برخی از ذرّیّه و فرزندان خود را به وادی بیکشت و زرعی نزد بیتالحرام تو مسکن دادم، پروردگارا، تا نماز را به پا دارند، پس تو دلهایی از مردمان را به سوی آنها مایل گردان و به انواع ثمرات آنها را روزی ده، باشد که شکر تو به جای آرند.»
معنی لغات
بواد: وادى: دره. سيلگاه . راغب گويد: وادى در اصل، محل جريان آب است . دره را از آن جهت، وادى گويند . در آيه مراد، دره است.
افئدة: فؤاد: قلب. جمع آن ، افئده است. «فأد» به معنى بريان كردن و حركت و تحريك آمده است . قلب را از آن فؤاد گفته اند كه، در آن توقّد و دلسوزى هست و يا متأثّر و متحوّل مى باشد.
تهوى: هوى: ميل نفس. آن در ميل مذموم و ممدوح هر دو به كار مى رود. در قرآن بيشتر در ميل مذموم و خواهش نفس و گاهى در ميل ممدوح آمده است . مانند اين آيه، «تهوى»: ميل مى كند.« تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی»
تفسیر آیه
سپس دعا و نیایش خود را این چنین ادامه میدهد: «پروردگارا! من بعضی از فرزندانم را در سرزمین بیآب و علفی، در کنار خانهای که حرم تو است ساکن ساختم تا نماز را برپای دارند» (رَبَّنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِیُقِیمُوا الصَّلاةَ).
پس از آن که خداوند به ابراهیم، پسری از کنیزش «هاجر» داد و نامش را «اسماعیل» گذاشت، حسادت همسر نخستینش «ساره» تحریک شد و نتوانست حضور هاجر و فرزندش را تحمل کند، از ابراهیم خواست که آن مادر و فرزند را به نقطه دیگری ببرد، و ابراهیم طبق فرمان خدا در برابر این درخواست تسلیم شد.
اسماعیل و مادرش هاجر را به سرزمین مکّه که در آن روز یک سرزمین خشک و خاموش و فاقد همه چیز بود آورد، و در آنجا گذارد، و با آنها خداحافظی کرد و رفت.
سپس ابراهیم دعای خودش را این چنین ادامه میدهد:
خداوندا! اکنون که آنها در این بیابان سوزان برای احترام خانه بزرگ تو مسکن گزیدهاند «تو قلوب گروهی از مردم را به آنها متوجه ساز و مهر آنها را در دلهایشان بیفکن» (فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ).
«و آنها را از انواع میوهها (ثمرات مادی و معنوی) بهرهمند کن، شاید شکر نعمتهای تو را ادا کنند» (وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ).
:books:برگزیده تفسیر نمونه