ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

تفسیر آیات 14 تا 17 سوره مطففین
بسم الله الرحمن الرحیم
«كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يكْسِبُونَ؛چنين نيست که آنها مي‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاري بر دلهايشان نشسته است!»(14) « كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ؛ چنين نيست که مي‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!»(15)« ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ(المطففين/16)؛ سپس آنها به يقين وارد دوزخ مي‌شوند!»(16)« ثُمَّ يقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ؛ بعد به آنها گفته مي‌شود: «اين همان چيزي است که آن را انکار مي‌کرديد!»(17)
نکته ها:
1- «رَین» به معنای زنگار است بر اجناس قیمتی می نشیند. امام باقر(ع) می فرماید:«هرگناه بر انسان غالب شود، امیدی به رستگاری او نخواهد بود و این است معنای »كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ »(تفسیر مجمع البیان)
2- امام باقر(ع) می فرمایند:«هیچ بنده ای نیست مگر آنکه قلبش سفید است. با انجام هر گناه در آن سفیدی نقطه سیاهی پدید می آید و اگر توبه کند آن سیاهی محو می شود و اگر اصرار بر گناه کند سیاهی توسعه یافته و تمام سفیدی قلب را فرا می¬گیرد و دیگر انسان به خیر و سعادت بر نمی گردد.(تفسیر نور الثقلین)
3-امام رضا(ع) فرمودند: مراد از « إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ» آن است که از پاداش خداوند محرومند وگرنه خداوند مکان ندارد.(توحید صدوق ص 162)
پیام ها:
1- افسانه پنداشتن قرآن ناشی از ناپاکی دل است.«كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ»
2-گناه، روح انسان را دگرگون و از درک حق باز می دارد. « بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يكْسِبُونَ»
3-فطرت انسان سالم است آنچه آن را می پوشاند گناه است. « رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ»
4- در فرهنگ قرآن ، قلب و روح مرکز درک حقایق است.« رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ»
5-اصرار و تداوم بر گناه سبب زنگار قلب است.« مَا كَانُوا يكْسِبُونَ»
6-عمل، سرمایه انسان است که با آن خوبی هایا بدی ها را کسب می کند. «كَانُوا يكْسِبُونَ»
7- زنگار گناه که در دنیا مانع درک حقیقت است، در آخرت نیز مانع دریافت الطاف الهی می شود. « إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ»
8- مأموران دوزخ دوزخیان را سرزنش می کنند.« ثُمَّ يقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ»
:books: تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی، ج10،جزء 30، ص 417-418