ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

✍️ باید طوری زندگی کنی ، آن طوری
که حضرت امیرالمومنین علیه السلام
در نهج البلاغه فرمودند :

طوری در دنیا زندگی کنید که اگر مردید
برای شما گریه کنند. و اگر زنده ماندید ،
خواهان معاشرت با شما باشند.

?روزی که تو آمدی به دنیا عریان
?بودند همه خندان و تو بودی گریان
? کاری بکن ای دوست که وقت مردن
? باشند همه گریان و تو باشی خندان.

?امام رضا عليه السلام
مردم دو دسته اند: يكى آنكه با مـرگ، آسوده
مى شود. ديگرى آنكه مردم با مرگش از دست
او آسوده مى شوند.

?مسند امام رضا(ع)،ج1،ص263

حکمت78 نهج البلاغه

وَ قالَ(ع): قِیمَهُ کُلِّ المرِیٍ مَا یُحسِنُهُ؛ ارزش هر فرد به قدر هنر اوست. سید رضی(رضی الله) گفته است: نمی توان این کلام را قیمت گذاردو حکمتی را با ان سنجید و سخنی را با ان برابر دانست.

اِمری: مردی

یُحسِنُهُ(یُحسِن+ه): نیکو می دارد+ش، آن را

طبق این حکمت معیار ارزش گذاری اشخاص، مال، نسب، لقب و یا حتی علم و دانش نیست، بلکه هنر و کاری است که انسان به خوبی آن را می داند و انجام می دهد. 

حکمت 62 

وَ قالَ(ع)فَقدُ الأَحِبَّهِ غُربَهٌ؛ از دست دادن دوستان غربت است. 

فَقَد: از دست دادن 

اَلأحِبَّه: دوستان 

اگر انسان، دوست و همراهی را که با او انس گرفته و رشته های محبت و علاقه بین آنها برقرار شده را از دست بدهد، به ناگاه احساس بی کسی و غربت می کند. 

منبع: راه روشن . ترجمه و مفاهیم حکمت1تا110 نهج البلاغه محمد رضا جویباری و همکاران ص152

حکمت77 نهج البلاغه
وَ قالَ(ع)(فی مثل ذلک) الحِکمَهُ ضَالَّهُ المُمِنِ فَخُذِ الحِکمَهَ وَ لَو مِن أهلِ النِّفَاقِ؛ حکمت، گمشده مومن است. پس حکمت را فراگیر، هر چند از اهل نفاق باشد.
ضَالَّه: گمشده
وَلَو: و اگر چه
از ان جا که انسان منافق، حکمت را وسیله ای در جهت ترویج آرای فاسد خود قرار می دهد، لذا حکمت تنها سزاوار انسان های مؤمن است که با استفاده از آن، خود و سایر مؤمنان را از زندگی دنیوی و اخروی بهتری بهره مند سازند. امیر المؤمنین در این حکمت این نکته را تذکر می دهد که مؤمن دنبال حکمت است و به چشم گم شده به آن نگاه می کند و حتی از انسان هایی که فکر و عمل شان با هم متفاوت است و منافقانه رفتار می کند، نیز حکمت می آموزد و خود و سایر همکیشان خود را از آن منتفع می کند.
منبع: راه روشن، برگزیده حکمت 1تا 110 نهج البلاغه ص185 نویسنده محمد رضا زاده جویباری و همکاران

وَ قالَ (ع)کُلُّ مَعدودٍ مُنقَضٍ وَکُلُّ مُتَوَقّعٍ آتٍ؛ هر چه شمردنی است پایان یافتنی است، و هر چه انتظار ان می رود، آمدنی است. معدود: شمرده شده، شمردنی، (شیئ معدود» یعنی چیز قابل شمارش) 

مُنقَض: به سر آینده 

مَتَوَقَع: انتظار رونده

آتٍ: رسنده(به در آینده) حکمت72 نهج البلاغه

این حکمت به ما تذکر می دهد که دنیا و آنچه در آن است. به زودی از عرصه هستی رخت خواهد بست، چنان که گویا اصلا وجود نداشته اند و در مقابل، تمامی آنچه مربوط به امور اخروی است مانند مرگ  برانگیخته شدن، قطعا رخ خواهد داد. ترجمه و مفاهیم حکمت1تا 110 نهج البلاغه برگزیده راه روشن. محمد رضا زاده جویباری و همکاران ص173.

حکمت80 نهج البلاغه

وَ قالَ لِرَجُلٍ أفرَطَ فی الثَّنَاءِ عَلَیهِ وَ کَانَ لَهُمُتَّهِما أنَادُونَ مَا تَقُولُ وَ فَوقَ مَا فی نَفسِکَ؛ به مردی که در ستایش او زیاده روی کرد، ولی گمان بد به آن حضرت داشت، فرمود: من از آنچه به زبان می گویی، فروترم و از آنچه در دل داری، فراتر.

أفَرَطَ: زیاده روی کرد. 

اَلثَّنَاء: ستودن 

انسان باید متواضع باشد و قدر و منزلت خود را بشناسد و در کنار آن اجازه چاپلوسی و تملّق کردن را به دیگران ندهد. امیر المومنین (ع) در این سخن هم تواضع و فروتنی خود را نشان می دهند و هم اجازه چاپلوسی نمی دهند، به علاوه اینکه آگاهی از نیت و سطح فکر و شناخت طرف مقابل از ایشان، خود را بالاتر از آن مقدار معرفی می کند.