ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

حکمت77 نهج البلاغه
وَ قالَ(ع)(فی مثل ذلک) الحِکمَهُ ضَالَّهُ المُمِنِ فَخُذِ الحِکمَهَ وَ لَو مِن أهلِ النِّفَاقِ؛ حکمت، گمشده مومن است. پس حکمت را فراگیر، هر چند از اهل نفاق باشد.
ضَالَّه: گمشده
وَلَو: و اگر چه
از ان جا که انسان منافق، حکمت را وسیله ای در جهت ترویج آرای فاسد خود قرار می دهد، لذا حکمت تنها سزاوار انسان های مؤمن است که با استفاده از آن، خود و سایر مؤمنان را از زندگی دنیوی و اخروی بهتری بهره مند سازند. امیر المؤمنین در این حکمت این نکته را تذکر می دهد که مؤمن دنبال حکمت است و به چشم گم شده به آن نگاه می کند و حتی از انسان هایی که فکر و عمل شان با هم متفاوت است و منافقانه رفتار می کند، نیز حکمت می آموزد و خود و سایر همکیشان خود را از آن منتفع می کند.
منبع: راه روشن، برگزیده حکمت 1تا 110 نهج البلاغه ص185 نویسنده محمد رضا زاده جویباری و همکاران