محدودیت و فنای دنیا
14 مرداد 1398 توسط یا کاشف الکروب
وَ قالَ (ع)کُلُّ مَعدودٍ مُنقَضٍ وَکُلُّ مُتَوَقّعٍ آتٍ؛ هر چه شمردنی است پایان یافتنی است، و هر چه انتظار ان می رود، آمدنی است. معدود: شمرده شده، شمردنی، (شیئ معدود» یعنی چیز قابل شمارش)
مُنقَض: به سر آینده
مَتَوَقَع: انتظار رونده
آتٍ: رسنده(به در آینده) حکمت72 نهج البلاغه
این حکمت به ما تذکر می دهد که دنیا و آنچه در آن است. به زودی از عرصه هستی رخت خواهد بست، چنان که گویا اصلا وجود نداشته اند و در مقابل، تمامی آنچه مربوط به امور اخروی است مانند مرگ برانگیخته شدن، قطعا رخ خواهد داد. ترجمه و مفاهیم حکمت1تا 110 نهج البلاغه برگزیده راه روشن. محمد رضا زاده جویباری و همکاران ص173.