ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

گریه ها سر می داد؛ خانواده اش را خسته کرده بود. جوجه رنگی ها را که می دید دلش غنج می رفت و یکی از آنان را می خواست. کم کم تابستان فرا رسید، در کوچه ماشین صدا می زد جوجه داریم، بچه شال و کلاه کرد، قلکش را شکست، پول های عید و تو جیبی اش را برداشت، یواش، یواش و بی خبر پرید داخل کوچه به کنار ماشین جوجه فروش رفت، دو تا جوجه زرد و خوش رنگ خرید، دستان کوچکش جا نداشت دو جوجه را در یک دستش جا دهد، آنها را در دو دستش گذاشت، با شادی و خنده وصف ناپذیر جوجه ها را می بوسید و به سمت خانه می رفت، در حین رفتن یکی از جوجه ها از داخل دستش پرید داخل کوچه کمی دوید آن طرف تر موتوری از کوچه در حال گذر بود به جوجه زد و جوجه را کشت. پسربچه غمگین شد و غم بر دلش نشست و شروع به گریه کرد. موتور سوار پیاده شد دست بر سر بچه کشید او را به کنار ماشین جوجه فروش برد و دوباره یک جوجه همان شکلی برای بچه خرید. بچه دوباره لبخند بر لبانش نشست و جوجه ها را بوسید و به سمت خانه شان حرکت کرد.

ای قلم تو چرا با من همراه نیستی؟ خیلی دوست داشتم که باز هم بنویسم، اما انگار مدت ها است قلم به دست نگرفتم. نمی دانم چرا این طور شده که یکدفعه ذهنم خالی شده و نمی توانم بنویسم. مدت ها است که منتظرم به اینکه ذهن و قلم با من همراهی کند و دوباره بنویسم. کاش! دوباره دوستان خوبی شویم و از سرگذشتمان برای یکدیگر بگوییم.

پنجشنبه ها روز خاصی است

پنجشنه ها روز خاصی است روز یک دیدار یا به یاد آوردن سفری خیلی دور به بلندای ابدیت که دیگر بازگشتی در آن نیست. یا دیداری جدید و تجدید خاطراتی از آنانی که بودند و اکنون نیستند.
آری؛ روزهای پنجشنبه حس و حال انسان را به سمت قبور اموات و شهدا می برد؛ به اینکه مدتی دیگر ما نیز دیر یا زود رهسپار آن دیار یا مکان خواهیم شد و چشمانمان را بر روی این جهان که حال خوب یا بد زیبا و هر چه چیز دیگر فرو خواهیم بست، اما این بستن چشمان این دنیا یی شروع باز کردن چشمان در مکانی دیگر است مکانی که پهناورتر از مکان کنونی است، مکانی است که چشمانمان چیزهایی را خواهد دید که هیچ گاه ندیده بود و چشمان قلبم نابینا و بسته بود که آن ها را بییند.
کاش ! قبل از ورود به آن مکان و دیدن چشمانمان در آن جا اکنون کمی چشم جانمان بینا شود.
شادی روح اموات و شهدا
فاتحه مع الصوات

جمعه ها حس خاصی دارد، حسی که انسان را به وجد و منتظر نگه می دارد که قرار است فردی از تبار نور و امید رخ نماید و جمعه ها را معطر به عطر مهدوی کند.
جمعه یعنی روزی که چشمانمان به جمال مولایمان روشن خواهد شد.
کاش! آن جمعه زودتر از راه فرا رسد و چشمانمان را از انتظار به حضور مبدل کند.
اللهم عجل لولیک الفرج

نامه ای به آینده
#به_قلم_خودم
سلام من به تویی که هنوز نیامدی و نمی دانم چه چیزی در انتظارم خواهد بود، اما من همیشه آینده را دوست داشتم این که بدانم چه چیزی در انتظارم است را دوست داشتم. امروز برایت می نویسم برای تویی که قرار است بعدها به وجود بیایی و امروز من را بسازی.
می نویسم برای تو که بدانی چقدر سختی ها را کشیدی، اما آن روزها اگر چه تمام شد، اما اثراتش همچنان باقی و ادامه دار است، اما این را خوب بدان که همیشه صبر، توکل و امید به فردا و تلاش چاره ساز کار است. کاری که نمی دانی چگونه شروع کنی، به کجا ختم کنی.
از امروز باید بلند شوی و دست بر زانویت گذاری برای آینده، آینده ای که از امروز ساخته خواهد شد. آینده دوست ندارم مرا قضاوت کنی تو امروز من را هم بنگر و ببین در کجا این زندگی قرار دارم و چه روزهایی بر من می گذرد آنگاه مرا قضاوت کن.
دوست دارم تو را در حالی شروع کنم که دستم بر زانوی خودم باشد و محتاج کسی نباشد و زندگی ام را با عزت و سربلندی تا سر منزل مقصود و بی نهایت طی نمایم و فرداهای انتظار را به دستان خدا بسپارم تا به بهترین شکل ممکن برایم نقاشی و برنامه بچیند.

سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی گرامی باد.
26 مردادماه یادآور بازگشت دلاورمردان و غیورمردانی از جنس ایثار است که در سال های جنگ، قدم در ره مقصود نهاده اما اسیر خصم زمانه شدند. خصمی که چیز جز حقارت و ذلت برای مردم نمی خواست، اما این دلاورمردان حتی در اسارت هم کرامت و عزت خویش را به نمایش گذاشتند و ولایمتداری را به اثبات رساندند و تن به ذلت ندادند.