ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

#داستانک #آخرین_مقصد #به_قلم_خودم آب نبات چوبی را در دستشان گرفت. با ولع و لذت خاصی شروع به مکیدن کرد. لبخند کش داری بر روی لبانش نقش بست. به دنبال مادرش می رفت و چادرش را محکم تر در دستانش گرفت. نگاهی به صورت مادرش کرد. اخم های مادر در هم بود. عرق از… بیشتر »

سحر آن روز بوی باران و هوای سحرگاهان، حال آدم را دگرگون می‌کرد. صدای مناجات ربنا، از گلدسته‌های مسجد امام حسن مجتبی علیه السلام که چند کوچه آن‌طرف‌تر بود، گوش را نوازش می‌داد. نسرین خانم، به سمت آشپزخانه رفت تا قیمه را گرم کند. بوی قیمه، در فضای خانه… بیشتر »

مهدی(عج) ستاره زمین مهدی و پدرش شب های تابستان قرار همیشگیشان داخل حیاط و خوابیدن زیر سقف آسمان بود. آنها از خوابیدن در حیاط لذت می بردند. ستاره ها محفل آنها را زیباتر می نمودند و خوشحالی در چشمان مهدی موج می زد. مهدی تا زمانی که خوابش می برد، ستاره ها… بیشتر »

عشقش دعای ندبه بود و اشک هایی که از اعماق قلبش بر روی چادرش می ریخت. یاد امام زمان(عج) باعث از خود بی خود شدن او بود که در هر صورت به دعای ندبه برود. آن روز جمعه هم مثل جمعه هایی که در انتظار می گذشت، بهارآماده شد. کتابِ دعا و تسبیحش را درکیفش گذاشت، به… بیشتر »

مهین با همسرش امیر بر روی کاناپه نشسته بودند و عصرانه می خوردند. هوای بهاری تا عمق جانشان نفوذ می کرد. گاهی لبخند زنان دخترشان الناز را تماشا می کردند که در ماسه های کنار ساحل بازی می کرد.  الناز به لطف اصرارهای پدربزرگ و مادربزرگش طعم این دنیا را می… بیشتر »