ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

امام هادی علیه السلام :

إنَّ اللّهَ إذا أرادَ بِعَبدٍ خَيرا إذا عُوتِبَ قَبِلَ؛
چون خداوند خير بنده اى را بخواهد ، هرگاه [آن بنده] مورد گلايه واقع شود ، بپذيرد.
گزیده تحف العقول ص ۶۵
مناسبتهای امروز :
 ولادت امام علی النقی الهادی علیه السلام[ قمری ]

بسم الله الرحمن الرحیم

  «وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيهْ؛ و نمي‌دانستم حساب من چيست!» (26) «يا لَيتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيةَ؛ اي کاش مرگم فرا مي‌رسيد!» «مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيهْ(الحاقة/28)؛ مال و ثروتم هرگز مرا بي‌نياز نکرد.»(28)

  «هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيهْ؛ قدرت من نيز از دست رفت!»(29) «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ؛ او را بگيريد و دربند و زنجيرش کنيد!»(30) «ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ؛ سپس او را در دوزخ بيفکنيد!»(31) «ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ؛ بعد او را به زنجيري که هفتاد ذراع است ببنديد.»(32)

  «إِنَّهُ كَانَ لَا يؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ؛ چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمي‌آورد.»(33)

  «وَلَا يحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ؛ و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمي‌نمود.»(34)

نکته ها:

1.      ذراع فاصله آرنج تا نوک انگشتان است و در قدیم معیاری برای اندازه گیری بوده است و کلمه «هفتاد» یا به معنای حقیقی است و یا کنایه از زنجیر طولانی می باشد.

2.      «جحیم» از«جحمه» به معنای آتش شعله ور گویند.

3.       امام صادق(ع) فرمود: اگر یک حلقه از آن زنجیری که دوزخیان را با آن به بند می کشند، بر دنیا نهاده شود، دنیا از شدت حرارت ذوب می شود.(تفسیر نور الثقلین)

4.      در این آیه کفر، بخل و بی تفاوتی نسبت به محرومان در کنار هم آمده است.«لا یومن بالله.. لا یحضّ»

5.      گرفتن، بستن کشاندن و به دوزخ پرتاب کردن، بیانگر نهایت حقارت و ذلت دوزخیان است.«خذوه…فغلوه… صلوه.. فاسلکوه»

تفسیر نور حجت الاسلام و المسلمین قرائتی، جزء 29، ج 10، ص202

میراث بی بصیرتی
امام علی علیه السلام :
إنَّ مَن غَرَّتهُ الدُّنيا بِمُحالِ الآمالِ، وخَدَعَتهُ بِزورِ الأَمانِيِّ؛ أورَثَتهُ كَمَهاً ، وأَلبَسَتهُ عَمىً، وقَطَعَتهُ عَنِ الاُخرى، وأَورَدَتهُ مَوارِدَ الرَّدى .
كسى كه دنيا او را با آمال مُحال، فريفته و با آرزوهاى دروغين، فريب داده است، ميراث بى بينشى برايش بر جا گذاشته و [جامه] كورى بر او پوشانده است و از آخرت محرومش ساخته و او را به جايگاه‌هاى هلاكت و تباهى مى‌آورد .
:books: غرر الحكم : ح ۳۵۳۲

پیامبر اکرم (ص) :

إنَّ اللّهَ تَعالى يُحِبُّ مِنَ العامِلِ إذا عَمِلَ أن يُحسِنَ .
خداوند متعال از كننده كار اين را دوست دارد كه وقتى كارى مى كند آن را به خوبى انجام دهد.
كنز العمّال : ۹۱۲۹.

شناخت واقعی، دارای ویژگی‌هایی است که عبارت است از اینکه: اولاً از منابع معتبر و موثق و مستند به دست آید. ثانیاً گستره‌اش شامل آموزه‌های اعتقادی، اخلاقی و عبادی شود. ثالثاً، از آن‌جا که امام، الگوی عملی برای انسان‌هاست، به ابعاد فکری، عملی و روحی امام نیز ناظر باشد.
اما این شناخت از سه راه ـ که مکمل یکدیگرند ـ حاصل می‌شود:
یکم. مطالعه تاریخ زندگانی آنان، مطالعه سرگذشت و سیره آنان، خصوصاً در باب فضایل، مناقب و خصوصیات آنان ـ از قبیل: شجاعت، مردانگی، ایثار، تواضع، صبر، فرزانگی و… ـ انسان را متوجه مقام والای آن بزرگواران می‌کند و جذبه و کشش خاصی نسبت به آن فرزانگان در روح انسان، حاکم می‌شود.
دوم. مطالعه و تفکّر در سخنان ایشان، اسلام تفکر را موجب بصیرت (الحیاه، ج 1، ص 8، ح‌3)، دعوت کننده به عمل نیک (همان، ح 9)، پدید آورنده نور (همان، ص 49، ح 18)، نشانه حیات و زنده بودن قلب بصیر می‌داند (همان، ص 48، ح 5).
مطالعه و تفکّر در آثار فکری امامان، هر چند کار مشکلی به نظر می‌رسد، ولی بسیار سودمند است. این امر علاوه بر آن که باعث شناخت شخصیت آن بزرگواران و ایجاد محبت آنان در دل می‌شود، سرمایه بزرگی برای روح بشر به شمار می‌رود. همان طور که فراگیری فصول یک کتاب، باید با تحقیق و دقت کامل و رجوع به استاد و… قرین باشد، مطالعه و اندیشه و تفکر در آثار ائمه (ع) نیز، باید با استفاده از استادان فن و مراجعه به کتاب‌هایی که در شرح سخنان آنان به رشته تحریر درآمده، همراه باشد.
سوم. شناخت خدا: اگر ما خداوند و صفات و اسمای او را به طور حقیقی بشناسیم، می‌توانیم انسان‌های کامل راستین (امامان) را نیز بشناسیم، زیرا آنان آینه تمام‌نمای صفات جمال و جلال حضرت حق‌اند و در تسمیه به اسمای الهی، از تمامی موجودات عالم امکان برترند. بر این اساس، با شناخت خدا و صفات او، می‌توانیم به اوصاف و ویژگی‌های امامان نیز واقف گردیم. شاید دعایی که سفارش شده در زمان غیبت بعد از نماز زیاد خوانده شود، ناظر به همین حقیقت باشد:
«اَللّهُمَّ عَرِّفْنی نَفْسَکَ، فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی نَفْسَکَ، لَمْ اَعْرِف نَبِیَّکَ، اَللّهُمَّ عَرِّفْنی رَسُولَکَ، فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی رَسُولَکَ، لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَکَ، اَللّهُمَّ عَرِّفْنی حُجَّتَکَ، فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی حُجَّتَکَ، ضَلَلْتُ عَنْ دینی، خداوندا! خود را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی پیغمبر را نمی‌شناسم، خدایا! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر به پیامبر معرفت پیدا نکنم، نمی‌توانم امامم را بشناسم، خدایا! حجت و امامت را به من بشناسان که اگر امام را نشناسم، در دین خود گمراهم» (مفاتیح‌الجنان، دعا در غیبت امام زمان (عج)).