ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

نکته های قرآنی از زبان آیت الله امجد
۱-قرآن نور است برای كسی كه بخواهد از آن استفاده كند.
۲- قرآن تبيان كل شیء است؛ يعنی قرآن دارای كلياتی است كه برای سعادت بشر كافی است (إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یِهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ)
۳- اگر انسان با قرآن آشنا شود و قرآن را به عنوان شناسنامه خود و به عنوان كلام خدا بخواند نورانی می‌شود و قرآن او را بالا می‌برد (اقرأ و ارق). ما از «علامه طباطبائی» پرسيديم: قرآن را چگونه بخوانيم وی گفت: قرآن كلام خدا است، اگر انسان بداند كه قرآن كلام خدا است و به اين اقرا و ارق توجه داشته باشد ترقی می‌كند و بالا می‌رود. برای فهميدن كلام بايد متكلم را شناخت. ما بايد آن قدر قرآن بخوانيم تا بفهميم كه قرآن كلام خدا است.
۴- قرآن كد عالم هستی يعنی شرح عالم هستی است، اگر كسی با قرآن آشنا شود با تمام اسرار هستی آشنا می‌شود و به قله اعلی انسانيت می‌رسد. به عنوان مثال «وفايی شوشتری» وقتی در نجف بود به يك نفر نامه می‌نويسد كه چرا فلان شب نماز شبت را نخواندی (ريز بينانند در عالم هستی؛ واقفند از كار هر كسی) اين‌ها همه مربوط به نورانيت قرآن است. اگر انسان با قرآن كريم انس پيدا كند به جايی می‌رسد كه همه چيز را می‌داند.
۵- هر آنچه كه سعادت بشر را تأمين می‌كند در قرآن وجود دارد قرآن كد و رمز عالم هستی است.
۶- قرآن نور است؛ نور، هم ظاهر است و هم ظاهركننده (مُظهر). عمل به قرآن باعث نورانيت می‌شود. ما هم بايد با آن سنخيت داشته باشيم تا قرآن را بفهميم.
۷- قرآن در همه شئون خود مستقل است و وابستگی به غير خود ندارد، در اصل سنديت و حجيت و در دلالت ظواهر و الفاظ، احتياج به هيج جای ديگر ندارد و در ارائه خطوط دين از قطعيات است.
۸- خواندن قرآن بايد ما را بالا ببرد.
۹- قرآن درس تربيت است.
۱۰- قرآن را به عنوان توسل به خدا بخوانيم. وقتی كه يك رعيت نامه سلطان را برايش می‌خواند، ريال شاه به او جايزه می‌داد؛ ما هم وقتی كه قرآن می‌خوانيم، از خدا جايزه بگيريم.
۱۱- هرچه انسان بالاتر برود، با نور قرآن بيشتر آشناتر می شود، ولی شرطش اين است كه انسان طهارت داشته باشد، شرط آن تشخيص كانی نيست؛ چون اين مطالب را همه می‌توانند بفهمند؛ چه طاهر باشند و چه نباشند. ولی كسانی قرآن را خوب می‌فهمند كه طاهر باشند.
۱۲- خدا به پيغمبر می‌فرمايد: قرآن را بخوان و به وسيله قرآن مردم را تزكيه كن تا مردم قرآن را بفهمند و ما هم بايد به دنبال پيغمبر برويم و تنها هدف بايد دعوت به خدا باشد. نبايد انتظار داشت كه انسان‌ها همه درفهم قرآن يكسان باشند، انسان‌ها مانند معدن‌های طلا و نقره هستند؛ هر كدام يك خاصيتی دارند.
۱۳- هرچه آدم با قرآن انس بگيرد، بيشتر بالا می رود و ظهور و بروز اخروی او نيز بيشتر می شود.
۱۴- قرآن عقل آدم را روشن می‌كند.
۱۵- قرآن تنها كتابی است كه اگر هزاران مرتبه بخوانی خسته نمی‌شوی.
۱۶- اگر به ما می‌گفتند كه يك كتاب در كره مريخ وجود دارد كه هم نور است و هم تبيان، آن وقت ما می‌رفتيم تا ببينيم آن كتاب چيست.
۱۷- بايد سراسر قرآن را با هم نگاه كرد و نبايد فقط يك تكه از آن را خواند.
۱۸- ممكن است كه يك آيه به تنهايی مطلبی را به ما بفهماند و گاهی هم ممكن است چند آيه با هم، مطلب را بفهماند. به هر حال، قرآن خودش را به ما می‌فهماند.
۱۹- قرآن حجيت ذاتی دارد. وقتی آيات قرآن جمع‌بندی شود، قرآن حجيت تام و قطعی دارد و با سنت قطعی مخالفت ندارد. وقتی در سنت اختلافی پيدا شد، آنگاه بايد به قرآن مراجعه كرد؛ چون قرآن سنت قطعی است.
۲۰- دو كار وظيفه ما است؛ تلاوت و مطالعه ظاهر قرآن، فهم آيات و تدبر در قرآن.
۲۱- تلاوت قرآن شفا است، اگر ناراحت شديد، با قرآن ناراحتی خود را برطرف كنيد. حتی اگر آن را نفهميديد همين كه آن را به دست بگيريد خدا فرجتان را می‌رساند.
۲۲- آدم هر چه بيشتر قرآن می‌خواند، بيشتر با آيات و اسما آشنا می‌شود. اين‌گونه است كه ظهور و بروز آن نيز بيشتر می‌شود.
:books:خبرگزاری بین المللی قرآن