ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

#تفسیر_سوره_تکویر
#آیات_1تا5
 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ؛ در آن هنگام که خورشيد در هم پيچيده شود.»(1) « وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ؛ و در آن هنگام که ستارگان بي‌فروغ شوند.»(2) « وَإِذَا الْجِبَالُ سُيرَتْ؛ و در آن هنگام که کوه‌ها به حرکت درآيند.»(3)« وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ؛ و در آن هنگام که باارزش‌ترين اموال به دست فراموشي سپرده شود.»(4)« وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ؛ و در آن هنگام که وحوش جمع شوند.»(5)
:star2: سیمای سوره تکویر
این سوره بیست و نه آیه دارد و در مکه نازل شده است. نام سوره برگرفته از اول آیه است به معنای در هم پیچیده شدن و تاریک شدن است.
محتوای سوره نشان می دهد که این سوره در اوایل بعثت نازل شده است، زیرا مخالفان در اوایل دعوت، آن حضرت را مجنون می خواندند و این سوره همانند سوره قلم که در اوایل بعثت نازل شده مشتمل بر تنزیه آن حضرت از تهمت ها می باشد.(تفسیر المیزان) بخش اول این سوره تغییرات عظیم و فراگیر این جهان را که مقدمه برپا شدن قیامت است بیان می کند و بخش دوم بیانگرجایگاه والای قرآن و نقش و تأثیر آن در روح و روان آدمیان است. در روایات برای تلاوت این سوره که موجب تفکر و غفلت زدایی انسان می شود، فضیلت های بسیاری نقل شده است.(تفسیر نور الثقلین)
 نکته ها: «تکویر» به معنای در هم پیچیدن است که در مورد خورشید به جمع شدن شعله های آن و خاموش شدن آن منجر می گردد.
حرکت کوه ها در آستانه قیامت ناشی از زلزله بزرگی است که باعث فرو پاشی و متلاشی شدن کوهها می گردد و چنانکه در آیات دیگر نیز آمده است همچون ریگ بیابان روان می شوند.
«عشار» جمع «عَشراء» به معنای شتر حامله ده ماهه است که در نزد عرب با ارزش ترین اموال محسوب می شده است. امّا به هنگام بروز علائم قیامت بی صاحب می ماند و کسی به فکر آن نیست.
«وحوش» جمع«وحش» به معنای حیوانی است که هرگز با انسانها انس نمی گیرد. مانند درندگان برخی با استناد به آیه « و ما من دابهٍ فی الارض و لا طائر یطیر بجناحیه الا امم امثالکم ما فرطنا فی الکتاب من شیء ثم الی ربهم یحشرون»(انعام 38)
گفته اند مراد این آیه نیز محشور شدن حیوانات در قیامت است. اما برخی دیگر از مفسران با توجه به اینکه سیاق آیات مربوط به نشانه های قبل از قیامت است، گفته اند : منظور آن است که قبل از قیامت، در اثر زلزله های پی در پی همه حیوانات از لانه ها و بیشه های خود خارج و در کنار یکدیگر جمع می شوند.(تفسیر المیزان)
منبع: تفسیر نور ، حجت الاسلام و المسلمین قرائتی، ج10 ، جزء30، ص394، 395، 396.