ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

#پرسمان_مهدویت
 پرسش :
چه کنیم تا لایق نگاه حضرت مهدی (عج) شویم؟
 پاسخ :
در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که مقامشان از تمامی امامان بالاتر است؛ عدّه زیادی آن وجود مبارک را می‏ دیدند، امّا خدای سبحان درباره آن‌ها فرمود: «… وَ تَراهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ وَ هُمْ لا یُبْصِرُون‏» (1)؛ آن‌ها را می‏ بینی که به تو می ‏نگرند؛ ولی تو را نمی‏ بینند. آنان اهل نظر هستند، اما اهل بصیرت نیستند. هنر این است که به گونه ‏ای باشیم که وجود مبارک امام زمان علیه‌السلام ما را ببینند. اگر ما در مسیر صحیح حرکت کنیم لایق نگاه حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشّریف خواهیم گشت. راه های قرار گرفتن در مسیر صحیحِ حرکت، به قرار زیر است:
:hibiscus: همدلی با یکدیگر
در نامه‌اى از ناحیه مقدّس امام زمان عجل الله تعالی فرجه براى شیخ مفید فرستاده شده؛ حضرت، نبود صفا و یکدلى در بین شیعیان را سبب غیبت خود مى شمرند.
وَلَوْ أَنَّ أشْیاعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ ـ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنَ بِلِقائِنا، وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَصِدْقِها مِنْهُمْ بِنا … (2)
اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى‌گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما … .
:hibiscus: تلاش در ترک گناهان
در ادامه همان نامه، آقایمان بیان فرمودند که علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست جز آن‌چه از کردار آنان به ما مى‌رسد و ما توقّع انجام این کارها را از آنان نداریم: فَما یحْبِسُنا عَنْهُمْ إِلاّ ما یتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکْرَهُهُ وَلا نُؤثِرُهُ مِنْهُمْ.
هر زمان دیدیم که رابطه ما با آن بزرگوار کمرنگ شده؛ بدانیم که خداوند از ما راضی نیست. زیرا از امام محمد باقر علیه السلام، نقل شده است: اذا غضب الله تبارک و تعالی علی خلقه، نحانا عن جوارهم (3) هنگامی که خداوند از آفریدگانش خشمگین شود، ما (اهل بیت) را از مجاورت با آن‌ها دور می سازد.
عدم رضایت خداوند از ما، دلیلی جز گناهان ما ندارد. پس بیاییم با ترک گناهانمان زمینه ظهور حضرت را فراهم سازیم.
:hibiscus: تلاش در رشد عقلانی و اخلاقی
در روایتی از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلم آمده است: یخرج قوم من المشرق یوطئون للمهدی سلطانه (4): «قومی از مشرق زمین، خروج می‌کنند که زمینه‌ساز سلطنت و حکومت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف خواهند بود».
این آماده سازی می‌تواند در زمینه فرهنگ و عقلانیت مردم باشد، که در صورت بالا رفتن سطح آن، زمینه برای ظهور حضرت، فراهم خواهد شد. از امام باقر علیه السلام نقل شده است که فرمود: اذا قام قائمنا وضع یده علی رۆوس العباد فجمع به عقولهم و اکمل به اخلاقهم (5) «چون قائم ما، قیام کند؛ دستش را بر سر بندگان می‌گذارد و عقول آنها را متمرکز ساخته و اخلاق را به کمال می‌رساند».
از این حدیث استفاده می‌شود که کار حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، تکمیل نقص عقول و اخلاق مردم است تا از معارف الهی بهره مند شوند. در نتیجه این مردم هستند که با تلاش خود و بالا بردن سطح علم، اخلاق و فرهنگ جامعه می‌توانند زمینه‌ساز ظهور کلی حضرت شوند تا به واسطه آن به کمال عقلانی نهایی برسند.
:hibiscus: دعا همراه با گریه و زاری
در روایتی از امام ششم علیه السلام در مورد تعجیل در ظهور حضرت چنین آمده است: شما هم اگر مثل بنى اسرائیل در درگاه خداوند به گریه و زارى بپردازید، خداوند فرج ما (اهل بیت‌ علیهم السلام) را نزدیک خواهد کرد؛ اما اگر چنین نباشید، این سختى تا پایان مدتش، طول خواهد کشید. (6)
دعا و آرزوی ظهور نباید فقط صرفا زبانی باشد بلکه باید قلباً نیز منتظر حضرت باشیم و منتظر واقعی حضرت باشیم. انتظار فرج داشتن یعنى انتظار در رکاب امام بودن و جنگیدن و احیاناً شهید شدن، یعنى آرزوى واقعى و حقیقى مجاهد بودن در راه حق، انتظار فرج داشتن یعنى واقعاً در نیت ما این باشد که در رکاب امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشّریف و در خدمت ایشان دنیا را اصلاح کنیم. (7)
امام صادق علیه السلام، در فضیلت انتظار فرج مهدى عجل الله تعالی فرجه الشّریف فرمودند: «هر کس از شما بمیرد، در حالى که انتظار ظهور حاکمیت دین خدا را داشته باشد، همچون کسى است که در خدمت قائم عجل الله تعالی فرجه الشّریف باشد در خیمه او …؛ بلکه همچون کسى است که در رکاب قائم عجل الله تعالی فرجه الشّریف بجنگد، نه به خدا، مانند کسى است که در رکاب پیامبر صلى الله علیه و آله شهید شده باشد.» (8)
زراره مى‏‌گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: فدایت شوم، اگر زمان غیبت را درک نمودم، چه کار کنم؟ آن حضرت فرمود: اى زراره، اگر آن زمان را درک کردى، ای
ن دعا را بخوان: «اللَّهُمَّ عَرِّفْنى‏ نَفْسَکَ فَانَّکَ انْ لَمْ تُعَرِّفْنى‏ نَفْسَکَ لَمْ اعْرِفْ نَبِیَّکَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنى‏ رَسُولَکَ فَانَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى‏ رَسُولَکَ لَمْ اعْرِفْ حُجَّتَکَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنى‏ حُجَّتَکَ فَانَّکَ انْ لَمْ تُعَرِّفْنى‏ حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینى‏» (9)
خداوندا، خودت را به من بشناسان، زیرا اگر خودت را به من نشناسانى، پیامبرت را نخواهم شناخت. پروردگارا، فرستاده‏ات را به من بشناسان، چون اگر او را به من معرفى نکنى، حجت تو را نخواهم شناخت. بار الها، حجت (امام وقت) خود را به من معرفى کن، چرا که اگر او را به من نشناسانى، در دینم گمراه خواهم شد.
آرى، آن کسى که مى‏خواهد، از یاران امام زمان باشد، باید همه توان خود را در ایجاد تقوا و پاکى و عدالت به کار برد و در پاسدارى از اسلام بکوشد.
آقا جان دیگران فکر می کنند که من آدم خیلی خوبی هستم؛ پاکِ پاک. ولی من که خودم رو بهتر از بقیه می‌شناسم، می‌دونم که گناهکارم. آرزو می‌کردم همونی بودم که مردم فکر می‌کنند. از این‌که خوب نیستم ناراحتم، از این که خالص نیستم ناراحتم. مولا جان دستم رو بگیرید، عزیز زهرا اگه من بدی کنم؛ دیگران کارایی که من انجام دادم رو، به نام شما می زنند، مولا جان کمکم کنید که منتظر واقعی شما شوم، مددم کنید که در راه شما قدم بردارم. الهی آمین. اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فی فرج مولانا صاحب الزمان.
:books:
1. سوره مبارکه اعراف، آیه 198.
2. بحارالأنوار، ج53، ص177.
3. الکافی (ط الإسلامیة)، ج‏1، ص343.
4. سنن ابن ماجه، ج2، ح 4088.
5. بحار الانوار، ج52، ص336، ح71.
6. همان، ص132؛ البرهان، ج‏3، ص125؛ المیزان، ج‏10، ص331.
7. مجموعه ‏آثار استاد شهید مطهرى، ج‏23، ص597.
8. بحارالانوار، ج 52، ص126.
9. منتخب ‏الاثر، ص501.

#پرسمان_مهدویت
پرسش :
امام حسن عسکرى علیه السلام براى تثبیت امامت فرزندشان چه تدابیرى اندیشیدند؟
 پاسخ :
حضرت امام حسن عسکری علیه السلام براى تثبیت امامت حضرت مهدى علیه السلام از راه هاى مختلف استفاده نمودند:
1- تعلیمات و بیانات
موسى بن جعفر بن وهب بغدادى مى گوید: از امام عسکرى علیه السلام شنیدم که فرمودند:
کانى بکم و قد اختلفتم بعدى فى الخلف منى ، اما ان المقر بالائمة بعد رسول الله المنکر لولدى کمن اقر بجمیع انبیاء الله و رسله ثم انکر نبوة محمد رسول الله صلى الله علیه و آله … ؛
گویا شما را مى بینم که در حق جانشین من اختلاف خواهید کرد. آگاه باشید! هر کس به امامان بعد از رسول خدا صلى الله علیه و آله اقرار کند ولى منکر فرزند من شود ، همانند آن است که به جمیع انبیاى خدا و رسولان او اقرار کرده ولى نبوت محمد رسول خدا صلى الله علیه و آله را انکار کرده است … (1)
احمد بن اسحاق مى گوید: از امام عسکرى علیه السلام شنیدم که فرمودند:
الحمد لله الذى لم یخرجنى من الدنیا حتى ارانى الخلف من بعدى … ؛ ستایش خداوند را سزاست که قبل از آنکه از دنیا رحلت کنم جانشین بعد از خودم را نشانم داد. (2)
در روز سوم ولادت حضرت مهدى علیه السلام پدرش امام عسکرى علیه السلام او را بر اصحاب خود عرضه کرد و فرمودند:
هذا صاحبکم من بعدى و خلیفتى علیکم و هو القائم الذى تمتد الیه الاعناق بالانتظار … ؛ این فرزند ، صاحب و امام شما بعد از من و خلیفه من بر شما است او قائمى است که مردم در انتظار او به سر خواهند برد … (3)
2- نشان دادن به خواص
احمد بن اسحاق بن سعد اشعرى مى گوید: خدمت امام عسکرى علیه السلام رسیدم تا از جانشین آن حضرت سؤ ال کنم حضرت در ابتدا فرمودند:
اى احمد بن اسحاق ! خداوند تبارک و تعالى هرگز زمین را از زمان خلقت حضرت آدم علیه السلام تا روز قیامت از حجت بر خلق خالى نگذاشته و نخواهد گذاشت . به توسط حجت است که بلا را از اهل زمین دفع مى کند ، و به واسطه اوست که باران نازل کرده و برکات زمین را بیرون مى آورد.
آن گاه عرض کردم : اى فرزند رسول خدا! امام و خلیفه بعد از شما کیست ؟
حضرت فورا از جا بلند شد و داخل اتاق گشته ، در حالى که کودکى به مانند ماه پاره با حدود سه سال بر شانه خود داشت بر من وارد شد و فرمودند:
یا احمد بن اسحاق ! لولا کرامتک على الله عزوجل و على حججه ، ما عرضت علیک ابنى هذا … ؛ اى احمد بن اسحاق ! اگر کرامت تو نزد خداوند عزوجل و نزد حجت هاى خداوند نبود این فرزند را بر تو عرضه نمى کردم … (4)
شیخ صدوق از ابى غانم خادم نقل مى کند: ولد لابى محمد علیه السلام ولد فسماه محمدا فعرضه على اصحابه به یوم الثالث و قال : هذا صاحبکم من بعدى و خلیفتى علیکم ؛ خداوند به امام عسکرى علیه السلام فرزندى عنایت فرمود که نام او را((محمد)) نهاد. در روز سوم از ولادتش او را به اصحابش عرضه داشت و فرمودند: این صاحب و امام شما و خلیفه بعد از من است.(5)
معاویة بن حکیم و محمد بن ایوب بن نوح و محمد بن عثمان عمرى مى گویند:عرض علینا ابو محمد الحسن بن على علیه السلام و نحن فى منزله و کنا اربعین رجلا فقال : هذا امامکم من بعدى و خلیفتى علیکم . اطیعوه و لا تتفرقوا من بعدى فى ادیانکم فتهلکوا. اما انکم لا ترونه بعد یومکم هذا … ؛
ما با چهل نفر در منزل امام عسکرى علیه السلام بودیم که آن حضرت فرزند خود را بر ما عرضه کرده و فرمودند: این امام و خلیفه شما بعد از من است ، او را اطاعت کنید وبعد از من در ادیان خود متفرق نشوید که هلاک خواهید شد. بدانید که بعد از این روز هرگز او را مشاهده نخواهید کرد … (6)
یعقوب بن منقوش مى گوید: خدمت امام عسکرى علیه السلام رسیدم در حالى که کنار اتاقى که بر درب آن پرده اى آویزان بود نشسته بودند. عرض کردم : اى آقاى من ! صاحب امر امامت - بعد از شما - کیست ؟ فرمودند: پرده را کنار بزن . کنار زدم ، ناگهان کودکى با شمایلى خاص بر ما وارد شد و بر دامان امام عسکرى علیه السلام نشست حضرت فرمودند:
هو صاحبکم و امامکم بعدى … ؛ این فرزند صاحب و امام شما بعد از من است … (7)
:books: پی نوشتها:
1- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 160 ، ح 6.
2- کمال الدین ، ص 408؛ بحارالانوار ، ج 51 ، ص 161 ، ح 9
3- کمال الدین ، ص 431.
4- کمال الدین ، ص 384 و 385 ، ح 1.
5- کمال الدین ، ص 431 ، ح 8.
6- کمال الدین ، ص 435 ، ح 2.
7- کمال الدین ، ص 436 و 437 ، ح 5.
:books: موعود شناسی وپاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی ، انتشارات مسجد مقدس جمکران

#کرامات_امام_زمان(عج)
حکایت طی الارض زائر خانه خدا
امیراسحاق استرآبادی ازمردان شریف و صالحی که چهل بار با پای پیاده به حج مشرف شده و در میان مردم مشهور بود که طیّ‌الارض داشته است یک سال به اصفهان رفت.
امیراسحاق استرآبادی یک سال با کاروانی به طرف مکه رفت، حدود هفت یا نُه منزل بیشتر به مکه نمانده بود که برای انجام کاری تعلل کرد و از قافله عقب افتاد. وقتی به خود آمدم دیدم کاروان حرکت کرده و هیچ اثری از آن دیده نمی‌شود، راه را گم کردم، حیران و سرگردان مانده بودم، از طرفی تشنگی آن چنان بر او غالب شد که از زندگی ناامید شده بود و آماده‌ مرگ شد.
ناگهان به یاد منجی بشریت امام زمان (عج) افتاد و فریاد زد: یا صالح، یا ابا صالح، راه را به من نشاه بده،خدا تو را رحمت کند.
در همین حال از دور شبحی به نظرش رسید به او خیره شد و با کمال ناباوری دید که آن مسیر طولانی را در یک چشم به هم زدن پیمود و در کنارش ایستاد.
جوانی گندم‌گون و زیبا با لباسی پاکیزه بود که به نظر می‌آمد از اشراف باشد و بر شتری سوار بود و مشک آبی با خود داشت.
امیراسحاق استرآبادی سلام کرد او نیز پاسخش را به نیکی ادا کرد.
فرمود: تشنه‌ای؟
گفت: آری، اگر امکان دارد کمی آب از آن مشک مرحمت بفرمایید.
او مشک آب را به او داد، آنگاه فرمود: میخواهی به قافله برسی؟
گفت: آری.
او نیز امیراسحاق استرآبادی بر ترک شتر خود سوار کرد و به طرف مکه به راه افتاد.
امیراسحاق استرآبادی عادت داشت که هر روز دعای «حرز یمانی» را قرائت کند، مشغول قرائت دعا شد در حین دعا آن جوان گاهی به طرف او برمی گشت و می‌فرمود: این طور بخوان.
چیزی نگذشت که به امیراسحاق استرآبادی فرمود: این‌جا را می شناسی؟
نگاه کرد، دید در حومه‌ شهر مکه است. گفت: آری می‌شناسم.
فرمود: پس پیاده شو!
امیراسحاق استرآبادی پیاده شد، برگشت او را ببیند، ناگاه از نظرش ناپدید شد. تازه متوجه شد که او قائم آل‌محمد (عج) است از گذشته‌ خود پشیمان شد و از این که او را نشناخت و از او جدا شده بود، بسیار متأسف و ناراحت بود.
پس از هفت روز کاروان ما به مکه رسید وقتی او را دیدند، تعجب کردند؛ زیرا یقین داشتند که او جان سالم به در نخواهد برد. به همین خاطر بین مردم مشهور شد که طی الارض دارد.
:books: کتاب داستان‌هایی از امام زمان (ع)

پرسش :
چه چیزی باعث اختلاف پیروان ادیان درباره هویت منجی آخرالزمان شده است؟
 پاسخ :
در تشخیص هویت «منجى عالم» در پایان تاریخ نزد صاحبان ادیان، اختلاف است و هر کسى بزرگى از دین خود را رهبر این نهضت مى پندارد و او را احیاگر دین خود مى داند. اهمّ اسباب اختلاف عبارتند از:
1. نصوص و بشارت هاى آسمانى از آن جهت که خبر غیبى است لذا هر کسى به جهت تعصب دینى که دارد آن را به رهبر و بزرگ دینى خود حمل مى کند.
2. علماى ادیان و دانشمندان مکاتب مختلف از آن جهت که به هویت و شخصیت مهدى موعود آخرالزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) جاهلند، لذا منجى را بر رهبران خود حمل نمودند.
در اینجا لازم به ذکر است که براى حل مشکل و تحدید هویت منجى بشریت مراحلى را باید طى نمود؛ از جمله:
الف) تمییز بشارات و نصوص خاصه اى که در رابطه با منجى در کتاب هاى مقدس آسمانى اهل کتاب وارد شده است.
ب) بررسى صفات و خصوصیات منجى در کتاب هاى مقدس بدون تأثیرپذیرى از پیش فرض ها.
ج) بررسى حقایق تاریخی و مقایسه آن با صفات و خصوصیاتى که در کتاب هاى مقدس درباره منجى آمده است، تا مصداق واقعى و هویت شخصى منجى، معین شود.
د) معرفى حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به دیگران تا قدرت تطبیق براى آنان نیز فراهم گردد. لذا مشاهده مى کنیم که گروهى از مسیحیان با بررسى صفات و خصوصیات مصلح و منجى جهانى در کتاب هاى مقدس خود و تطبیق آنها بر منجى ترسیم شده در اسلام، به اسلام و تشیع گرویدند و مهدویت اسلامى را پذیرفتند، اینک به برخى از آنها اشاره مى کنیم:
قاضى ساباطى مسیحى؛ او بعد از بررسى بشارت اشعیاى نبى در شأن مصلح جهانى و مناقشه در تفسیر یهود و نصارا براى آن مى گوید: «در نتیجه مقصود از این کلام همان مهدى موعود اسلامى است؛ زیرا در آنجا درباره منجى مى گوید: او به مجرد شنیدن جزا نمى دهد و این با اجماع مسلمین سازگارى دارد که مى گویند: این صفت از خصوصیات مهدى موعود است». و نیز مى گوید: «عقیده امامیه در اینکه منجى، فرزند حسن عسکرى است که در سال 255 از مادرى به نام نرجس متولد شد و سپس غایب گشت و به اذن خداوند ظهور خواهد نمود، به واقع نزدیک تر است».(1)
علامه محمد صادق فخرالاسلام؛ او که شخصى مسیحى بوده و پس از تحقیقات فراوان، مسلمانِ شیعى شده است، در کتابى به نام «انیس الاسلام» که در ردّ یهود و نصارا نوشته، در آنجا تمام بشارت ها به ظهور منجى را بر حضرت مهدى موعود اسلامى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) منطبق کرده است.
علامه محمد رضا رضایى؛ او نیز که شخصى یهودى بوده و اسلام را انتخاب گرده است در کتاب خود به نام «منقول رضایى» بشارات بر منجى را بر مهدى موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) منطبق کرده است.
:books: پی نوشت:
(1). البراهین الساباطیة، ص 207 و 208.
نتبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390، ص 118.

#پرسمان_مهدویت
#پرسش :
چه انتظار فرجى صحیح و چه انتظار فرجى غلط است؟
#پاسخ :
انتظار فرج، دو گونه است:
1. انتظارى که سازنده، نگهدارنده، تعهدآور، نیرو آفرین و تحرک بخش است، به گونه اى که مى تواند نوعى عبادت و حق پرستى شمرده شود.
2. انتظارى که گناه، ویرانگر، اسارت بخش، فلج کننده است. انتظار این چنینى، همان دست بر روى دست گذاشتن، کار نکردن، قبول ظلم و تعدى است.
این دو نوع انتظار، معلول دو نوع برداشت از ظهور مهدى موعود(علیه السلام) است. این دو نوع برداشت، به نوبه ى خود، از دو نوع بینش درباره ى تحوّلات و انقلاب هاى تاریخى ناشى مى شود.
انتظار ویران گر
برداشت عدّه اى از مردم از مهدویت و انقلاب مهدى موعود (علیه السلام) این است که این انقلاب، صرفاً، ماهیّت انفجارى دارد و فقط از گسترش و اشاعه و رواج ظلم و تبعیض و اختناق و تباهى، ناشى مى شود. به بیان دیگر، نوعى سامان یافتن است که معلول پریشان شدن است. آن گاه که صلاح (خیر و نیکى) از بین برود و حق و حقیقت، هیچ طرفدارى نداشته باشد، باطل، یکه تاز میدان گردد و جز باطل، نیرویى حکومت نکند و فرد صالحى در جهان یافت نشود، این انفجار رخ مى دهد و دست غیب براى نجات حقیقت، از آستین بیرون مى آید.
طبق این تعریف، هر اصلاحى قبل از قیام حضرت مهدى (علیه السلام) محکوم است؛ زیرا، هر اصلاحى، یک نقطه ى روشن است و تا وقتى که در صحنه ى اجتماع نقطه ى روشنى هست، دست غیب ظاهر نمى شود، بلکه برعکس، هر گونه گناه، فساد، ظلم، تبعیض، حق کشى و پلیدى، به حکم این که مقدمه ى صلاح کلى است و انفجار را قریب الوقوع مى کند، روا است؛ زیرا، هدف، وسیله را توجیه مى کند، هر چند وسیله اى نامشروع باشد. پس بهترین کمک به تسریع ظهور و بهترین شکل انتظار، ترویج و اشاعه ى فحشا و فساد است! این جا است که گناه هم لذّت و کام جویى است و هم کمک به انقلاب مقدّس! این جا است که این شعر معنا پیدا مى کند که:
در دل دوست، به هر حیله رهى باید کرد *** طاعت از دست نیاید، گنهى باید کرد
انتظار سازنده
آیات قرآن، در جهت عکس برداشت بالاست؛ زیرا از آیات استفاده مى شود که ظهور مهدى (علیه السلام) حلقه اى است از حلقه هاى مبارزه ى اهل حق با اهل باطل که به پیروزى نهایى اهل حق منتهى مى شود؛ چنان که خداوند مى فرماید:
(… فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغالِبُونَ)؛[1] حزب و جمعیّت خداوند، پیروز است.
و درباره ى شکست و نابودى حزب شیطان مى فرماید:
(… أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ)؛[2] بدانید حزب شیطان زیانکاران اند.
سهیم بودن یک فرد در پیروزى حزب خداوند، موقوف به این است که آن فرد، عملا، در گروه حق و حزب خداوند باشد. خداوند مى فرماید: (… فَاسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللّهُ جَمِیعاً…)؛[3] در نیکى ها و اعمال خیر، بر یکدیگر سبقت جویید. هر جا باشید، خداوند، همه ى شما را حاضر مى کند…».
وقتى از امام کاظم(علیه السلام) درباره ى این آیه سؤال مى شود، آن حضرت مى فرماید: «ذلک والله أنْ لوقد قام قائمنا یجمع الله إلیه شیعتنا من جمیع البلدان؛[4] قسم به خدا! وقتى قائم ما(علیه السلام) قیام کند، خداوند، شیعیان ما را از همه ى شهرها، دور او جمع مى کند.».
پس، عمل به نیکى و خوبى و سبقت گرفتن، شرط شیعه بودن است و چنین شیعه اى مى تواند جزء یاران امام مهدى (علیه السلام) باشد، نه آن که گناهکار است و براى هیچ کار نیکى تلاش نمى کند.
بنابراین، مهدى موعود، مظهر نویدى است که به اهل ایمان و صاحبان عمل صالح داده شده است و مظهر پیروزى نهایى اهل ایمان بر حزب شیطان مى باشد.
رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خطاب به اصحاب خود فرمودند:
… شما، اصحاب من هستید، لکن برادران من، مردمى هستند که در آخرالزمان مى آیند، آنان، به نبوّت و دین من ایمان مى آورند، با آن که مرا ندیده اند. هر یک از آنان، اعتقاد و دین خویش را با هر سختى نگاه مى دارد، چنان که گویى درخت خار مغیلان را در شب با دست، پوست مى کند یا آتش پردوام چوب تاغ را در دست نگاه مى دارد. آن مؤمنان، مشعل هاى فروزان اند در تاریکى ها. خداوند، آنان را از آشوب هاى تیره و تار (آخرالزمان) نجات خواهد داد.[5]
طبق این حدیث، هر چند داشتن ایمان و عمل به احکام اسلام در دوره ى آخرالزمان، مشکل و سخت است، ولى تنها همین افراد هستند که به دلیل حفظ دین و ایمان خود و عمل به صالحات، برادران پیامبر(صلى الله علیه وآله) هستند و به هنگام ظهور امام(علیه السلام) به یارى او خواهند شتافت، نه آنان که با ترویج گناه و اشاعه ى فساد، ناخواسته، به گروه شیطان پیوسته اند.
:books:
[1]. مائده: 56.
[2]. مجادله: 19.
[3]. بقره: 148.
[4]. بحارالأنوار، ج 52، ص 291.
[5]. محمدرضا حکیمى، خورشید مغرب، ص 278.
منبع: امام مهدى علیه السلام، رسول رضوى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه (1384).

امام زمان(عج) می فرمایند:
«. . . إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَی لَمْ یخْلُقِ اَلْخَلْقَ عَبَثاً وَ لاَ أَمْهَلَهُمْ سُدًی بَلْ خَلَقَهُمْ بِقُدْرَتِهِ وَ جَعَلَ لَهُمْ أَسْمَاعاً وَ أَبْصَاراً وَ قُلُوباً وَ أَلْبَاباً ثُمَّ بَعَثَ إِلَیهِمُ اَلنَّبِیینَ عَلَیهِمُ السَّلاَمُ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ یأْمُرُونَهُمْ بِطَاعَتِهِ وَ ینْهَوْنَهُمْ عَنْ مَعْصِیتِهِ وَ یعَرِّفُونَهُمْ مَا جَهِلُوهُ مِنْ أَمْرِ خَالِقِهِمْ وَ دِینِهِمْ وَ أَنْزَلَ عَلَیهِمْ کتَاباً وَ بَعَثَ إِلَیهِمْ مَلاَئِکةً وَ بَاینَ بَینَهُمْ وَ بَینَ مَنْ بَعَثَهُمْ بِالْفَضْلِ اَلَّذِی لَهُمْ عَلَیهِمْ »:

خداوند متعال، خلق را بیهوده نیافریده و آنان را مهمل نگذاشته است، بلکه آنان را به قدرتش آفریده و برای آنها گوش و چشم و دل و عقل قرار داده، آن گاه پیامبران را که مژده دهنده و ترساننده هستند به سویشان برانگیخت تا به طاعتش دستور دهند و از نافرمانیاش جلوگیری فرمایند و آنچه را از امر خداوند و دینشان نمیدانند به آنها بفهمانند و بر آنان کتاب فرستاد و به سویشان فرشتگان برانگیخت تا آنها میان خدا و پیامبران به واسطه تفضّلی که بر ایشان روا داشته واسطه باشند.
:books: بحارالأنوار ، جلد۵۰ ، ص۲۲۸