ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

چند سالی می شدکه روح و جسمش نا آرام شده بود، اما نمی داست مشکل از کجاست. هر روز باید داروهایی می خورد که فایده ای بر او نداشتند و او را نالان تر و نا آرام تر از قبل می نمودند، مادر دلواپس و نگران با چشمانی بارانی از این سو به آن سو، پدر نیز با دل مشغولی هایی که روح و جسمش را تحت تسخیر خود قرار داده و افکاری که جسمش را در بند کشیده بود، نه چاره ای نه دلجویی. خسته و نالان از زخم زمانه از انسان هایی که غرق در دریای آرزو ها و دل مشغولی های خویش اند و بس. پس به کدامین سو پناه می بردند، به کدامین گوش شنونده ای نجوای خویش می گفتند. هرروز مثل روز های قبل هروز فریادها بیشتر، قلب ها و روح ها زخمی تر.
مادر دلتنگ، خاطرات گذشته اش را مرور می نماید گذشته ای که انسان ها سخنان گهربار ائمه(ع) را سرلوحه کار و برنامه های خویش قرار می دادند. اما اکنون کجاست آن گذشته، گذشته ای که اگرکسی مشکلی داشت، همسایه ای یا اقوامی چاره ای برایش می یافت یا حتی گوشی شنوا بر زخم های قلبش بود، آنجا که پیامبر عظیم الشأن(ص) می فرمودند: « هرکس صبح کند و توجهی به کارهای مسلمانان نداشته باشد مسلمان نیست و هر کس فریاد کمک خواهی مسلمانی را بشنود و به او پاسخ ندهد و دادخواهی اش نکند مسلمان نیست.»«اصول کافی ، ترجمه آیت اللهی ج3، ص463.» اما دریغ از آن زمانها و روزگارانی که انسان ها گوی خیر خواهی را از یکدیگر ربوده بودند و باران رحمت و مهرشان بر سر آنها می ریخت.
اما این ماجرا پایان کار نیست و ماجراهایی از این دست که هر روز تکرا می شود تکرار تکرار …. پس اکنون که به عید غدیر نزدیک می شویم این می تواند بهانه ای باشد تا به مولایمان علی(ع) اقتدا نموده جهت دستگیری از نیازمندان و مظلومان و کسانی که مشکلی بر زندگی شان است یا حتی گوش شنوایی بر زخم های قلبشان باشیم تا بتوانیم عید غدیر را غدیری تر از گذشته نمایم و دوباره سخنان ائمه(ع) را سرلوحه قرار داده و به یاد آوریم و در دفتر زندگیمان ثبت نمایم. پس به امید آن روز……