شرح خطبه شانزدهم نهج البلاغه
توسط استاد محمد رضا رنجبر
ألَا وَ إِنَّ الْخَطَايَا خَيْلٌ شُمُسٌ حُمِلَ عَلَيْهَا أَهْلُهَا وَ خُلِعَتْ لُجُمُهَا فَتَقَحَّمَتْ بِهِمْ فِي النَّارِ أَلَا وَ إِنَّ التَّقْوَى مَطَايَا ذُلُلٌ حُمِلَ عَلَيْهَا أَهْلُهَا وَ أُعْطُوا أَزِمَّتَهَا فَأَوْرَدَتْهُمُ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ بَاطِلٌ وَ لِكُلٍّ أَهْلٌ فَلَئِنْ أَمِرَ الْبَاطِلُ لَقَدِيماً فَعَلَ وَ لَئِنْ قَلَّ الْحَقُّ فَلَرُبَّمَا وَ لَعَلَّ وَ لَقَلَّمَا أَدْبَرَ شَيْءٌ فَأَقْبَلَ
آگاه باشید همانا گناهان چون مرکب های بدرفتارند که سواران خود را عنان رها شده در آتش دوزخ می اندازند. اما تقوا ، چونان مرکب های فرمانبرداری هستند که سواران خودرا ، عنان بر دست وارد بهشت جاویدان می کنند.
حق و باطل همیشه در پیکارند, و برای هر کدام طرفدارانی است. اگر باطل پیروز شود جای شگفتی نیست ، از دیرباز چنین بوده ،و اگر طرفداران حق اندکند ، چه بسا فراوان گردند و پیروز شوند ، اما کمتر اتفاق می افتد که چیز رفته باز گردد.
شرح خطبه۱۶