ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

استاد علی صفائی حائری

?و نَزَعْنا ما في‏ صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلى‏ سُرُرٍ مُتَقابِلينَ (47 حجر)

? و آنچه از دشمنى و كينه در سينه ‏هايشان بوده بركنده ‏ايم كه برادر وار بر تخت‏ هايى روبروى يكديگرند.

آنها كه همه يك هدف دارند، آنها هم مى ‏توانند با هم درگير شوند محدوديت دنيا و تزاحم منافع، دنيا طلبان را به جان يكديگر مى ‏اندازد. آنها كه دنيا را مى‏ خواهند، قدرت و رياست و ثروت و لذت و زن و شهوتى را طالب هستند، حتّى اگر برادر و فرزند باشند، به جان يكديگر مى ‏افتند و اگر بتوانند حريف را مى ‏شكنند و اگر نتوانستند، به تقسيم منافع و همزيستى مسالمت ‏آميز روى مى ‏آورند.

?محدودۀ دنيا، نزاع آفرين و طوفان زاست.

همين طور مى ‏شود كه خدا جويان هم، با يكديگر درگير شوند و ستيز كنند و كينۀ يكديگر را در دل بگيرند، كه اين شگفتى ندارد كه دنيا، هم دنياى محدود است و هم دنياى حجاب. آن هم حجاب ‏هايى كه مستور هستند و به چشم نمى ‏آيند.?در اين آيه نكتۀ لطيفى هست و «نَزَعنا ما فى صُدُورهم من غلٍّ اخواناً على سُرُرٍ مُتقابلينَ» خدا مى ‏فرمايد كه در بهشت ما، كينه‏ هاى دل‏ هاى آنان را برمى ‏داريم، كه اينها برادران هم بوده ‏اند و به خاطر ما درگير شده بودند و ما كينه ‏هاشان را صاف مى ‏كنيم.

چون پيداست اگر كينه‏ ها به خاطر دنيا باشد، بوى بهشت را از هزار سال راه نمى ‏يابند. از اين كه در بهشت روبروى هم نشسته ‏اند و كينه ‏هاشان را خدا برداشته، معلوم مى ‏شود كه در حجاب بوده‏ اند و دوست خود را نمى ‏شناخته‏ اند.

? #درسهايى_ازانقلاب (قیام)، ص45