ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

و قالَ(ع) تَذِلُّ الأُمُورُ لِلمَقَادِیرِ، حَتَّی یَکُونَ الحَتفُ فیِ التَّدبِیرِ؛ کارها چنان رام و پیرو مقدرات است؛ که گاهی تباهی در تدبیر و دور اندیشی است. 

تَذِلُّ: ذلیل می شود، رام می شود. 

لِلمقَادِیر: برای قضا و قدرها

حَتَّی یَکُونَ: تا اینکه می باشد. 

الحَتف: تباهی، مرگ

تدبیر بشر نمی تواند مانع از قضا و قدر الهی باشد، گاه تقدیرات، همه تدبیرهای بشر را بر هم می زند، از این رو حضرت(ع) می فرماید: حوادث و امور، تسلیم تقدیرهاست و انچه خداوند خواسته است همان می شود، نه آنچه بشر

تدبیر و قصد کرده است، تا جایی که همان تدابیری که بشر به خیال خودبه او سود می رساند، به تباهی یا مرگ منجر می شود. منبع: برگزیده حکمت های 1تا 110 نهج البلاغه، محمد رضا جویبار زاده و همکاران ، ص45