ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

«ن وَالْقَلَمِ وَ مَا یسْطُرُونَ ؛ ن، سوگند به قلم و آنچه می نویسند.»(سوره قلم، آیه1)
سوگند به قلمی که روزهای پردرد را در قلب تاریخ می نگارد. تا زبان گویای عبرتهای زمانه باشد. عبرتهایی که هویتهای زنده ای از مقاومت، ایثار، غیرت، آزادگی، انسانیت، نفاق و نیرنگ را به نمایش می گذارد. آن گاه که عاشقان طریق حقیقت در 13آبان 1357 در مسیر روشن پروردگار قدم نهادند تا پایه های حکومت طاغوت زمانه را با کاخ کذایی که در خواب سرمستی زندگی، جهل و نادانی به سر می بردند؛ و بر جسم و قلب انسانها مسلط شده بودند به لرزش افکنند. تا بار دیگر میثاق الست را با خون خویش در اذهان به یاد آورند.
که ای بشر نادان مگر تو همانی نبودی که امانت الهی را بر دوش کشیدی! اکنون ظلوم و جهول همچنان در پی نادانی خویش در حرکتی؟ و در مقابل دین و انسانهایی که خواهانند تا مسیر کمالت را هموار نمایند قد علم می نمایی؟ تو که ادعای دانایی می کردی و بار امانت را بر دوش کشیدی؟ اکنون به کجا چنین شتابان! تو که می خواستی از شراب ناب الهی سیراب شوی! و خودت را برتر از هر موجود می دانستی؛ اکنون چرا شراب غفلت و جهالت را می نوشی؟ چرا این گونه عزت و ارزشت را در زیر چکمه های استعمارشیطانی لگد مال می نمایی؟
مگر تو همانی نبودی که خداوند آزاد آفریدت؟ پس چرا اسیر شیاطین انس و جن شده ای؟ تو باید آزاد باشی! آزاد آزاد مانند لاله ها. همان لاله های آزادی که در خون خویش غلتیدند تا کلید واژه آزادگی، انسانیت و ایستادگی را در دفتر شهادت ثبت نمایند و با طنین الله اکبر خویش تداوم بخش انقلاب و میثاق نامه انسانیت و کرامت باشند.
اکنون کمی صبر نمایید به کجا چنین شتابان؟! باز دردهایی از جنس ظلوم، جهول، انسانیت، خلیفه الهی، تسلط انسان بر انسان در راه است. همان انسانهایی که انسانهای دیگر را در بند بردگی و ذلت می کشانند تا بر نفس و روح آنها مسلط شوند و همه وجود و ارزش آنها را به یغما ببرند. مگر تو لاله آزاد نبودی؟ چرا این گونه خودت را اسیر شیاطین می نمایی؟ شیاطینی که طوق ذلت بر گردنت انداختند و بر روح بلکه بر وجودت مسلط شدند و این سو و آن سو می کشاندت. پس آزادگی ات چطور شد؟.. …….!
ای لاله های آزاد… ای لاله های تسکین دهنده درد انسانیت کجایید؟! به پا خیزید به پا خیزید…! و بار دیگر این انسان ظلوم و جهول کنونی را دریابید همان هایی که عزت، میثاق و شرافت خویش را در زیر طوق بندگی و استعمار طاغوتی زمانه قلمداد می کنند، همان هایی که خم شدن و میخ کوب شدن در مقابل شیاطین انس و جن را ارزش،کرامت و آزادگی می پندارند!.. …
13 آبان یادآور پرپر شدن لاله ها در سرزمین آلاهای بی قرار در مقابل استکبار جهانی بود، استکباری از جنس تکبر از جنس خود بزرگ بیینی…

#یادداشت_روز_13_آبان

با یاری خدا و ائمه(ع)

به قلم خودم

مولا جان(عج) !
می گویند، شما غایب هستید اما این گونه نیست! شما که غایب نیستید این ما هستیم که غایبیم و در هیاهوی زمانه خود را در پشت پرده غفلت و گناه محبوس کرده ایم. به وسیله ابر های تیره گناه آسمان قلبمان را تار ساخته و قفلی بزرگ از جهل، نادانی، غرور بر درب بصیرت و بینشمان زده ایم.
کلید آن را در چاه حیرت و سر گردانی انداخته ایم و اجازه نمی دهیم باران توبه پرده غفلت و گناه را شستشو دهد و برای لحظه ای آفتاب صداقت و مهربانی بر آسمان قلبمان پر تو افشانی نماید شاید به خود آییم، اجازه دهیم آن حضرت به سرزمین قلبمان قدم گذارند تا سرسبزی خود را بازیابد و کلید درب بصیرت و بینشمان را با طنابی از امید و استغفار از چاه حیرت و سرگردانی بیرون آوریم تا قفل آن باز شده و ما را حاضر در زمان سازند چون، ایشان حاضر هستند حتی بیشتر از حاضران این ما هستیم که غایب شده ایم شاید که ما نیز حاضر در زمان شویم.
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج …………

تفکر شرط اول مبارزه با هوای نفس برای رسیدن به خداوند است. تفکر یعنی اینکه انسان در طول شب و روز به اندازه هر چند خیلی کم فکر کند به این که از یک طرف این همه نعمت، وسایل آسایش، زندگی، بدن سالمی که خداوند به ما داده و هر کدام دارای یک فایده ای است و از طرف دیگر این همه پیامبر که در طول تاریخ آمدند و برای ما کتاب، قانون و شرع، احکام حلال و حرام آوردند برای چه چیزی است؟ آیا فقط برای این است که چند روزی در دنیا زندگی کنیم و بخوریم و بخوابیم و دیگر کاری انجام ندهیم اگر این طور است، ما هم مثل حیوانات در این گونه زندگی کردن شریک هستیم. پس عقل و فکر کجا می رود؟ یا اینکه نه یک هدف مهم تر دیگری برای ما در نظر گرفته اند؟ اکنون باید توجه کنیم و ببینیم وظیفه ما در مقابل خداوندی که صاحب این همه نعمت است و مالک ما است چیست؟ آیا انبیاء و اولیاء که ما را از زندگی دنیایی که در آن غرق شویم و توجهی به خدا نداشته باشیم و فقط به فکر خود و منافع خویش باشیم دشمنی داشته اند؟یا راه دیگر که بتوانند ما را از غرق شدن در شهوات دنیایی، بی خبری و غفلت دور کنند نمی دانستند؟
باز نویسی شده از شرح چهل حدیث امام خمینی (ره) حدیث 2، ص27

پنجره چشمانم بر روی لبخند محبت خدا گشوده می شود شبنم صبحگاهی بر گوشه ای از پلکهایم می نشیند. بوی زندگی و هوای بهاری فضا را دل انگیز کرده است. کوچه پس کوچه های باغ آرزو ها به وسیله گلبرگ های امید گل آرایی می شود پیرمردی تنها با صبحانه ای کوتاه در کلبه ای جنگلی در کنار رود خانه ای نقره ای رنگ خود نمایی می نماید. ماهی ها در تلاطم امواج آن به موج سواری مشغولند. صدای پرندگان و جویباران ، آهنگ زندگی را می نوازد و تلالویی از باران محبت الهی جهان را دگر گون می سازد.