ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

سفر به عالم با لا با جنبه روحانی

انسان دارای دو جنبه است. جنبه روحانیت او که با ملائکه و ارواح قدسی هماهنگی دارد و جنبه جسمانی که شباهت به حیوانات از لحاظ (زندگی) دارد که به وسیله آن چند روزی این جسم جسمانی در این دنیا زندگی می نماید سپس به وسیله جزء روحانی به جهان آخرت سفر می نمایدو با ساکنان عالم قدسی همراه می شود به شرط آنکه، در این چند روز عمر دنیایی اش توانسته باشد کمالات و فضایل ها را کسب نماید که جزء روحانی اش بر جسمی اش غلبه نماید و آثار روحانیت در او دیده شود. لذا اگر به آن مرحله برسد با وجود اینکه در این دنیا زندگی می کند در هر لحظه با سفر به عالم بالا به فیض و روشنایی دل می رسد؛ هر چه علاقه اش به جسمانیات کمتر باشد روشنایی دل و صفای بیشتری پیدا خواهد کرد تا هنگامی که زمان جدایش از این دنیا فرا رسد چشم و بصیرتش باز می شود و پرده های طبیعت کنار می رود . هر لحظه اشتیاقش به سمت عالم بالا بیشتر می شود و خانواده و مال را وبال خود می داند مگر به قدری که ضرورت می یابد. اگر چه بدنش در عالم خاک(دنیا) است اما دل او با با صالحان است و تنها خواسته اش خداست. تا ببیند آنچه که هر چشمی نمی بیند و هر گوشی نمی شنود.