ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

به یاری خدا و ائمه(ع)
اولین چیز برای مبارزه با هوا و هوس ها در راه رسیدن به خداوند و نزدیک شدن به او تفکر است. تفکر یعنی ما در طول شبانه روز نه زیاد بلکه خیلی کم توجه کنیم، به نعمتهایی که خداوند به ما داده است. از یک طرف دست، پا، چشم، گوش، عقل، وسایل زندگی، رفاه، امنیت، غذا، هوا و… که هر کدام از اینها یک کاری انجام می دهند. مثل: دست که وسیله کار خیر، زبان وسیله صحبت های خوب و امید بخش، گوش وسیله شنیدن صدای خوب و قرآن است. از طرف دیگر پیامبران و امامان، با پیام ها و کتاب هایی آمدند که در آنها بعضی چیزها را حرام بعضی ها را حلال و از بعضی کارها نهی کرده اند. در این راه نیز بسیار شکنجه و کشته شده اند این همه به چه دلیل بوده است؟
به بیان دیگر این همه نعمت و هدیه ای که خداوند (صاحب) به ما داده برای چیست؟ آیا برای این است که این چند روزی که در دنیا زندگی می کنیم فقط خودمان را با اینها سرگرم کنیم و به جمع آوری ثروت، تفریح، گردش، آزار و اذیت مردم بپردازیم و هیچ کاری انجام ندهیم؟ اگر ما این گونه زندگی نمایم، زندگیمان حیوانی است چون آنها نیز همین کارها را انجام می دهند.
یا اینکه نه این نعمتهایی که به ما داده برای یک هدف مهم و بزرگتری بوده است که در قبالش چه کاری باید انجام دهیم؟ پس باید وظیفه خودمان را بدانیم به اینکه صاحب نعمت را فراموش نکینم، مغرور نشویم، کارهایی که از ما خواسته انجام دهیم، پیام هایی که برای ما می فرستد، به اشخاصی که از ناحیه او می آیند توجه و اعتماد کنیم، اعمال درست انجام دهیم؛ چرا که از ما حساب و کتاب این نعمت ها را می خواهد که اگر به خوبی از نعمت ها استفاده کردیم، خوش به حالمان که پاداشمان باغ های بهشت است، اما اگر درست استفاده نکرده باشیم بد به حالمان که تنبیهمان زندان جهنم است.
حال انبیاء و ائمه(ع) که با این کتاب ها و پیام ها می آمدند مگر دشمن ما بودند که از این نعمت ها استفاده نکنیم؟ یا اینکه وسیله بهتر و راهی که بتوانند ما را متوجه صاحب نعمت کنند و دچار غفلت نشویم نمی دانستند؟
پس فکر کردن به این دلیل اولین چیز است که سبب توجه ما به نعمت ها شود سپس به مخالفت با هوا و هوس ها برخیزیم، همان چیزهایی که یا دلمان آنها را می خواهد یا وادار به انجام آن می کند. (پول، مقام، شهرت، آزار و اذیت مردم، دروغگویی..) و رسیدن به جایی که تنها حرف ها و صحبت های خدا برایمان مهم باشد؛ به این دلیل که صاحب اختیار ما و صاحب این نعمت هایی است که در اختیار ما قرار داده است.
پس چگونه است؟ وقتی شخصی به ما محبت می کند، نعمتی می دهد، خیلی از او تشکر می کنیم به خاطر نیاز آینده، ترس از کیفر و یا به خاطر پاداش سعی در انجام دستورات او داریم، خداوند نیز همین گونه است. پس شایسته است به مخالفت با هوا و هوس ها در راه رسیدن به او بپردازیم.
#باز_نویسی_مجدد_حدیث_تفکر_ص27
منبع: باز نویسی شرح چهل حدیث امام خمینی(ره)