ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

ای مهدی عزیز!
یعقوب پس از چهل سال فراق و انتظار به یوسفش رسید، پس ما کی به وصال تو می رسیم؟ آیا دوازده قرن صبر و انتظار کم است؟ به راستی چه سخت است انتظار! چه طاقت فرساست بی حضور تو زندگی در این عصر پر آشوب! قرنهاست که جنایت پیشگان و چپاولگران، ظلمت و خیانت را به اوج رسانده و پیوسته جهل و تاریکی را در آستینهایشان می پرورانند.
مولای مهربان! آنها به یُمن وجود نازنین تو روزی می خورند، اما تیشه بر ریشه شجره اسلام و قرآن می زنند. آخر پایان این همه ظلم و بیداد کی فرا می رسد و خورشید نور عدالتت کی بر می دمد؟
ای قلب عالم امکان!
تو خود مفهوم صبری و لیکن این را هم می دانیم که تو با دیدن این فسادها و آشوب ها وجود مبارکت چون شمع می سوزد و دل نازنین و مهربانت پر از درد و خون می شود.
ای مهربانترین!
خداوند بزرگ موجودات را به خاطر وجود تو آفریده و حیات و زندگی آنها را به تو نیازمند نموده است. البته این گونه نیست که خدا خوان نعمتی گسترده و موجودات دیگر از طفیلی وجودت بهره می برند، بلکه وجود و اثر همه آنها به وجود نازنین تو وابسته است. یعنی اگر لحظه ای وجود ملکی ات از عالم مُلک برداشته شود، همه عالم نیست و نابود خواهد شد .
نیامدی که ببینی در این دیار غریب
غروب جمعه چه دلگیر می شود بی تو
هلا! تبسم شیرین صبح آدینه
زمین شکسته و تحقیر می شود بی تو
منبع : آن عشق جاودانه، ص208و209.