ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

مهدی(عج) ستاره زمین مهدی و پدرش شب های تابستان قرار همیشگیشان داخل حیاط و خوابیدن زیر سقف آسمان بود. آنها از خوابیدن در حیاط لذت می بردند. ستاره ها محفل آنها را زیباتر می نمودند و خوشحالی در چشمان مهدی موج می زد. مهدی تا زمانی که خوابش می برد، ستاره ها… بیشتر »

#کوته_نوشت_مهدوی زمان در گذر است، تاریخ می نگارد قطار عمر همچنان در تب و تاب لحظه ها، در سکوت ثانیه ها در موج های خروشان زندگی به امید طلوع آفتاب ظهور و دیدن رخ یار در آیینه ی فردا ریل های انتظار را بی صبرانه و مشتاقانه به سوی ایستگاه نور طی می کند، به… بیشتر »

عشقش دعای ندبه بود و اشک هایی که از اعماق قلبش بر روی چادرش می ریخت. یاد امام زمان(عج) باعث از خود بی خود شدن او بود که در هر صورت به دعای ندبه برود. آن روز جمعه هم مثل جمعه هایی که در انتظار می گذشت، بهارآماده شد. کتابِ دعا و تسبیحش را درکیفش گذاشت، به… بیشتر »

✍لبخند سعید و آرش از کلاس هفتم تا دوازدهم با همدیگر دوست بودند. سعید خادم مسجد جمکران بود و آرش هم دوست داشت مثل سعید باشد: «خوش به حالت سعید. کاش! من هم خونوادم اجازه می دادن مثل تو خادم شم و همراهت به مسجد جمکران بیام. اما… » در حالی که آه افسوس… بیشتر »

:tulip: برق امید وفور نعمت :hibiscus:پرونده اش در دستان لرزان و پینه بسته اش خود نمایی می کرد، روزها را به امید امضایی هر روز کیلومترها می پیمود و به آنجا می رفت، اما با بهانه های جدید آنها رو به رو می شد. :fallen_leaf:روز هایش به سختی می گذشت، فقر،… بیشتر »

حسین روی فرش چهار خانه ای گوشه اتاق نشست؛ زانوی غم بغل گرفته بود و می نالید. فکرفرداهایی که علی نباشد، امانش را بریده بود. هر لحظه جنازه بی گناه فرزندش علی، جلوی چشمانش می آمد؛ او را آشفته می کرد و استرس را به جانش می انداخت. اشک هایش هر روز سرازیر بود… بیشتر »