پدر جان قاب عکس تو، روی پیشانی دیوار، زینت بخش خانه شده است. چهره مهتابی و نگاه شیرین و به یاد ماندنی ات، به خانه صفا و گرمی بخشیده است فضای خانه بوی گل می دهد، از بوی آن معطر می شویم و بی قرار رفتن، ای کاش ما هم می توانستیم در کرانه های آسمان جای بگیریم.
شهید رضا قلی شکوهی فرزند امیر قلی، در دوم خردادماه 1325 در خانواده ای از تبارمؤمنان در شهرستان نی ریز دیده به جان گشود. دوران کودکی را در کانون پر مهر خانواده گذراند و در سن هفت سالگی وارد دبستان فرهنمدی شد. دوره ابتدایی را با موفقیت پشت سر گذاشت ولی از ادامه تحصیل باز مانه و به بازار کار روی آورد. بعد از مدتی به استخدام ژاندارمری کشور در آمد و با رتبه درجه داری مشغول خدمت شد. آن زمان که گلوله های آتشین و پر از کین بعثیان، شهرهای ایران اسلامی را به آتش خشم و کینه می سوزاند، عازم جبهه شد. در همان روز های اول جنگ تحمیلی ، در منطقه آبادان رو در روی دشمن ایستاد و راه پیشروی را بر او سد کرد. 13/10/1359 خاکهای زرخیز جنوب از خون سرخش رنگین و آبادان شد. پیکر مطهرش در قبرستان عمومی نی ریز واقع در انتهای بلوار آزادی به خاک سپرده شد.
روح تمام شهدا و شهید نامبرده شاد و صلوات
منبع: مهین مهرورزان، غلامرضا شعبانپور، ص62