ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يرْزَقُونَ؛(اي پيامبر!) هرگز گمان مبر کساني که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزي داده مي‌شوند.»(سوره آل عمران، ایه169)

یکی از ویژگیهای انقلاب خونبار اسلامی ما نقش حساس و سرنوشت ساز شهادت در پیروزی و تداوم آن است  و این همان بعدی است که تاکنون برای دشمنان ما مجهول مانده و آنان با جهان بینی مادی خود برای همیشه از شناخت واقعیت و جهات معنوی ان عاجزند. شهادت میراث ائمه اطهار(ع) و اولیاء خداست. شهید با دادن جان عزیز خود در راه خدا، در حقیقت خود را در افقی وسیع از جلوه های نامحدود نور حق مشاهده می کند و خود و دیگران را بدینوسیله ازظلمات خارج می سازد. 

شکر خدا را می کنم که قدر مهلتم داد تا اسلام واقعی را بشناسم و در خاموشی جهل از دنیا نروم . خوشحالم که جانم را نثار اسلام و مکتبم می کنم. برای من افتخاری بس بزرگ است که ایدئولوژیم اسلام است، اسلامی که به من فهماند چگونه بیندیشم و چگونه راهم را انتخاب کنم. من بر اساس رسالت و مسئولیتی که حس نمودم در راه الله و برای پاسداری و حراست از انقلاب کبیر اسلامی که خون بهای160 هزار کشته و مجروح است، در جنوب کشور آمدم و به جنگ علیه کفار پرداختم . 

من گام نهادن در این مسیر خدایی را یک فریضه می دانم.  من از امامم آموختم که یا پیروزیم، یا شهید، و خواری و ذلت از ما دور است. اکنون که مرگ حتمی است، بگذار مرگی را انتخاب کنیم که آبستن زندگی باشد، این مرگ آگاهیهایی بیاورد و روحها را به حرکت وادارد. من از سرور شهیدان حسین(ع) آموخته ام که بزرگترین نعمت و سعادت انسانی شهادت است،لذا از خدا وند که بهمن افتخار داده که در جبهه حق با کفار بجنگم، به من توفیق شهادت در رکابش و زیر پرچمش عطا نماید. در اخر پیامی به ملت قهرمان نی ریز دارم. سخن حضرت علی(ع) را که می فرماید: میان مردم سازش و موافقت ایجاد کردن و رشته گسسته را به هم پیوستن ، از هر نماز و روزه ای برتر است را عملی بسازید و در کارهایتان خدا را در نظر اورید و با جان و مال و زبان در راهش جهاد کنید. در حق یکدیگر دوستی و فداکاری کنید و از جدایی از یکدیگر سخت اجتناب کنید. 

منبع مهین مهرورزان، غلامرضا، شعبانپور، ص237-238.