ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

 خاطراتی کوتاه از سیره و سبک زندگی آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
بازوی آقا را محکم گرفته بود و ول نمی‌کرد، التماس می‌کرد، هی می‌گفت: «التماس دعا.» آقا چشم‌ها را بست؛ برگشت، لبخندی زد و دعایش کرد.
***
روز بعد دارو خواست. برایش که خریدم، بازویش را بالا زد، دیدم کبود شده بود.
***
دیدیم چاره‌ای نداریم، دوستان توی کوچه زنجیر کشیدند، برای حفاظت. وقتی دید، گفت: «لازم نیست، برش دارید! بگذارید مردم راحت باشند.» من به فکر آقا بودم، آقا به فکر مردم! دوست داشت در کنارشان باشد.
راحتی مردم را به ناراحتی خودش ترجیح می‌داد.
می‌گفت: «ما با این مردم متبرک می‌شویم.»
از ذهنم گذشت: «آقا چه نیازی به متبرک‌شدن با مردم دارد؟!»
بر اساس خاطرۀ حجت‌الاسلام و المسلمین علی بهجت

? این بهشت، آن بهشت، ص۴٨

….. الله لقد ردت ان … و ان نفصح… و ما علی المسلم من … فی ان یکون مظلوما ما لم یکن ساکا فی دینه و لا مرتابا لبقینه

چه خوشبختم که در برابر استبداد دیگران پایدار ماندم و استقامت شکست ناپذیر من، دستگاه خلافت را به قهر و جبر واداشت و به قول تو قهرا و جبرا از من بیعت گرفته اند. 

اینجانب ناصر سرچهانی فرزند حسین سرچهانی به شماره شناسنامه 105 متولد 1341 در مروشکان سفید راه به دینا آمدم. چون اسلام را در خطر دیدم خود را مسئول این دانستم که به جبهه جنگ بروم و از دین مبین اسلام دفاع کنم. چون هر انقلابی بخواهد بارور شود به خون احتیاج دارد . 

تقاضای من از ملت شهید پرور ایران و سایر کشورهای مسلمان نشین این است که امام امت این حسین زمان را از یاد نبرند و همیشه دعای خیر در حق رهبر عظیم الشأن، امام خمینی(ره) نمایند. وصیت دیگر من این است که ملت تا می توانند تولید اقتصادی کنند و پشت جبهه را محکم نگه دارند. وصیت دیگر من این است که این قدر مردم بر سر مسائل عقیدتی و مسلکی به یکدیگر فشار نیاورند و همه به کیش اسلام راستین بیاند و از آزادی مردان روزگار سرمشق بگیرند. وصیت دیگر من این است که جوانان و نوجوانان و حتی پیرمردان عازم جبهه حق علیه باطل بشوند و اسلام را به پیروزی برسانند و این گفتار امام حسین(ع) که می فرماید هیهات منا الذله، که زندگی کردن زیر بار ستمگران و جنایتکاران، ذلت و خواری است. من مرگ سرخ را انتخاب کردم و به راه حسین(ع) رفتم و باید مانند حسین (ع) مردانه با این کافران جنگید و مرگ سرخ را بر زندگی ننگین ترجیح داد. وصیت من این است که خواهران حجاب اسلامی را حفظ کنند و زینب وار پیام این رهبر بزرگ را به تمام جهان برسانند. 

جهاد دری است که بر روی بنده های مخصوص خدا باز می شود و ایمان به خدا و روز قیامت را از یاد نبرید و حتی یک لحظه از خدا غافل مشوید و اتحاد و وحدت خود را حفظ کنید و این اتحاد و وحدت شما بود که این انقلاب را به پیروزی رساند و خائنین را از اوج قدرت به خاک ذلت مبدل ساخت. 

ای برادرانم از شما خواهش می کنم این راه را تا آخرین مرحله که پیروزی است با کافران بجنگید و تا اخرین قطره خون از این امام امت و انقلاب اسلامی دفاع کنید و دست جنایتکارانی چون شیطان بزرگ آمریکا و شوروی را قطع کنید و مشت محکمی به دهان انها بکوبید. 

منبع: مهین مهرورزان، غلامرضا شعبانپور، ص243-244

◾️ از هیچ به همه چیز با دستگیری ولی خدا

✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

ابتدای حرکت انسان در مسیر کمال و معرفت، استعداد است که می‌تواند از هیچ به همه چیز برسد، و طرف و مقصد او خداست.
ربوبیت خدا هم اقتضا می‌کند که در مسیر حرکت تکاملی انسان تا سر منزل مقصود به او کمک و از او دستگیری کند. در دعای ابوحمزه آمده است: «مِنْ أَینَ لِی الْخَیرُ یا رَب، وَ لا یوجَدُ إلا مِنْ عِنْدِک؛ پروردگارا، از کجا خیر به من برسد، درحالی‌که خیر جز از نزد تو سرچشمه نمی‌گیرد». حافظ، ولیّ، راهبر و همراه راه ما خداست، چنان‌که خود می‌فرماید: «اللهُ وَلِی الذِینَ ءَامَنُواْ یخْرِجُهُم مِنَ الظـلُمَاتِ إِلَی النورِ؛ خداوند، سرپرست مؤمنان است و آنان را از تاریکی‌ها به سوی نور بیرون می‌آورد»؛(بقره: ۲۵۷) یعنی از ظلماتِ سرگردانی به سوی نور رهسپار می‌کند.
ما در دریای زندگی در معرض غرق شدن هستیم، دستگیری ولی خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم، باید به ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد همراه خود ببرد.

? در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۱۰

 خاطراتی کوتاه از سیره و سبک زندگی آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
با تک‌تک واژه‌هایش اُنس گرفته بود. عاشورا با گوشت و پوست و خونش عجین بود. هر روز زیارت عاشورا می‌خواند، با صد لعن و صد سلامش.
آرزو می‌کرد تا زمان مرگش، روزی بی‌توفیق نگذرد.
جواب بندگی‌اش را گرفت، و به آرزویش رسید.
دوست داشت واژه‌واژۀ کلمات نورانی‌اش را ره‌توشه سازد. در خانه که بود، اگر به‌حرکت لبانش ژرف می‌شدی، در می‌یافتی که همراه هر دانۀ تسبیح که انگشتش را می‌بوسد، می‌گوید:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، وَ عَلَی الْاَرْوٰاحِ الَّتٖی حَلَّتْ بِفِنٰآئِکَ…
بر اساس خاطرۀ حجت‌الاسلام و المسلمین علی بهجت

? این بهشت، آن بهشت، ص۶٣