ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

خدایا تو خوب می دانی جز این چیزی نبوده و از آنجا که خود را نیز در برابر اسلام ذره و ناچیز می دانم و با همین ذره بودنم باید به خدا برگردم(انا لله و انا الیه راجعون) و می روم تا در دریای مرگ شنا کنم تا به ساحل حق برسم، اما آمدم تا شعارها و آن چیزی را که در قلب داشتم به مرحله عمل گذارم، آمدم تا دشمنان اسلام را محو و نابود کنم، بکشم و کشته شوم. می روم قطره ای نا چیز به سیل بنیان کن ظلم و ظلمت اضافه کنم. 

با اینکه در مقابل اسلام ناچیزم. اما در برابر دشمنان اسلام همچون کوهی آهنینم. من با تنی ضعیف و ناتوان، احساس می کنم که چون کوه در برابر دشمنان خدا و خلق خدا ایستاده ام و هر چه پتک به پیکرم بزنند، اراده ام قوی تر می شود. اما مژده ای به خانواده های شهید داده: ما جوانان تا جان در کالبد داریم و تا قطره های خون در رگهایمان می جنبد، راه شهیدان عزیزمان را خواهیم پیمود و نخواهیم گذاشت که جهانخواران و جنایتکاران خون آنها را پایمال کنند. 

هرگزف هرگز اجازه نخواهیم داد که خبیثان و شهوت پرستان کشور عزیز اسلامی مان را، که مهد هزاران شهید پاکباخته است، به تصرف در آورند. تا اسرائیلی هست، سستی و کاهلی به خود راه نخواهیم داد و فریب مرتجعین و دولتهای فریبکار منطقه وآمریکای جنایتکار را نخواهیم خورد. شما با صبر و استقامت خود، دهن یاوه گویان و شایعه کنندگان را همچنان که خرد کنید. 

شادی روح شهدا و شهید مذکور صلوات. منبع: مهین مهرورزان، غلامرضا ، شعبانپور، ص334.

روستای مشکان از توابع نی ریز در سال 1337 شاهد تولد کودکی بود که خانواده اش بعد از گفتن اذان و اقامه به گوش وی، نامش را رمضان نهادند. گذشت فصلها یکی پس از دیگری، او را چالاک و برومند کرد و برای کسب دانش راهی مدرسه اش نمود. دوره ابتدایی را در مدرسه جاماسب پشت سر گذاشت. نبودن مدارس سطوح بالا در روستا و مشکلات راهها برای رفت  آمد، دست به دست هم دادند و علی رغم شوق و اشتیاق فراوان، او را از ادامه تحصیل باز داشتند. 

خُلق پسندیده و حسن رفتارش ، او را محبوب دوستان و بستگان نموده بود. لباس مقدس سربازی به تن داشت و در مرکز پیاده شیراز مشغول خدمت بود. در آخرین دیدار با همسر و فرزندانش، آنها را بوسیده و گفت: من می روم و شما را به خدای بزرگ می سپارم. اصلا نگران و ناراحت نباشید، به خدا توکل کنید. چون خدا از همه مهربانتر است. اگر من به شهادت رسیدم، از خبر شهادت من ناراحت نشوید و بعد از من، از فرزندان و یادگاران من مراقبت نمائید و آنها را نوازش کمنید. 

از شیراز عازم جبهه آبادان- ماهشر شد. 19/10/1359 دلاورانه به میدان نبرد رفت. اما دشمن بال و پرش را شکست و بار خلعت زیبای شهادت را به قامتش پسندید. جسم زخم خورده اش از تیر دشمن نه ماه در بیابانها ماند، سپس به همت دلاور مردان دیگری، در تاریخ 19/7/1360 کشف و به روستای مشکان منتقل و در گلزار شهدا به خاک سپرده شد. 

شادی روح شهدا و شهید مذکور صلوات. منبع : مهین مهرورزان، غلامرضا شعبانپور، ص65.

پیامبر خدا (ص) فرمودند:

جبرئیل و اسرافیل و عزرائیل و میکائیل
نزدم آمدند، جبرئیل فرمود:

ای پیامبر خدا هر کس از امتت ده صلوات
بر تو بفرستد من بر پل صراط دستش را
خواهم گرفت و او را عبور می‌دهم
میکائیل فرمود: من هم از آب حوض کوثر
به او می‌نوشانم

اسرافیل هم فرمود:
منم سر به سجده می‌گذارم
و سر را بلند نخواهم کرد تا خداوند
همه‌ی گناهان او را نبخشاید
عزرائیل هم گفت: منم روح او را
همانند روح پیامبران قبض می‌کنم.

 درةالناصحین

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ 

‌‌

مقصود از مصیبت در دین که در دعاها وارد شده است فقدان امام زمان(عج) می باشد، چرا که حضور ایشان می توان بسیاری از مشکلاتی که جامعه کنونی با آن در گریبان است بر طرف نماید، حتی دین را که گاهی اوقات اشخاص به بازیچه می گیرند بر اساس تفاسیر های مختلف خود ارائه می دهند حضور امام زمان(عج) می توانست این مشکل فزاینده را حل نماید و ما را به معرفت و بصیرت دینی برساند. چرا که عدم معرفت دینی ، بصیرت دینی می تواند تمام مشکلات را در پی داشته باشد. 

✅مصیبت در دین

✍️مقصود از «مصیبت در دین» که در برخی دعاها آمده، چیست؟ نظیر: «لَا تَجْعَلْ مُصیبَتَنا فِی دِینِنا؛ خدایا مصیبت ما را در دینمان قرار مده»

آیت‌الله بهجت (ره) : همین مصیبتی که به آن مبتلا هستیم، یعنی فقدان امام(عج). چه مصیبتی از این بزرگ‌تر؟! خدا می‌داند که به‌واسطۀ آن، چه محرومیت‌ها داریم؟!

?در محضر بهجت، ج٢، ص٢١٧
‌‌‌‌‌‌‌‌‌

به بازماندگان دیگران نیکی کنید تا به بازماندگان شما نیز نیکی شود. درست است دنیا دار مکافات است هر چیزی بی پاسخ گذاشته نمی شود؛ چرا که اگر خوبی ایجاد شود، شخص این خوبی را در ذهن و در طبیعت خواهد گذاشت و عکس العمل و باز تاب ان دور یا زود خواهد رسید. لذا انجام اعمال نیک و خوبی به دیگران دوباره به شخص بر می گیرد. پس باید مراقب بود به بازماندگان دیگران نیکی شود.

?أحْسِنُوا فی عَقِبِ غَیْرِکُمْ تُحْفَظُوا فِی عَقِبِکُم.

? به بازماندگان دیگران نیکی کنید، تا حرمت بازماندگان شما را نگاهدارند.

? #حکمت ۲۶۴

? (برگرفته از کتاب بهجت الدعاء؛ مجموعه عبادات، ادعیه، اذکار و دستورالعمل‌های عبادی مورد سفارش حضرت آيت‌الله بهجت رحمه‌الله)

? حضرت آیت الله بهجت، شروع عبادتشان از نیمه‌های شب بود. دو تا سه ساعت پیش از اذان صبح برای ادای نماز شب و عبادت از خواب برمی‌خاستند. زیر لب ذکر می‌گفتند و گاهی شعرهایی را زمزمه می‌کردند و پس از وضو مشغول عبادت و رازونیاز با خداوند متعال می‌شدند.

? پس از اقامۀ نماز صبح، به تعقیبات نماز مشغول می‌شدند.

? زیارت عاشورا و نمازش را به‌جا می‌آوردند و دعای علقمه را می‌خواندند. سپس صد لعن و صد سلام زیارت عاشورا را در میان کارهای روزمره و مسیر رفت‌وآمد به حرم یا کلاس می‌گفتند.

? بهجت‌الدعاء، ص١٣