ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

خداوند تمام موجودات را آفرید و هر کدام بر اساس مأموریتی که دارد وظیفه خویش را انجام می دهد یکی از آن ها ماجرای ابر و افعی است که امام صادق (ع) در این زمینه برای مفضل ماجرا را شرح می دهد

مفضل می گوید: عرض کردم: آقا! از ماجرای افعی و ابر بگوید. امام (ع) فرمود: ابر[از جانب خدای عزوجل]گوی وکیل است تا هرجا که افعی را بیابد برباید به گونه ای که آهن  آهن را می رباید. از این رو آنگاه که فصل باران و ابر است این حیوان از هراس ابر، سر از خاک بیرون نمی آورد. تنها هنگامی سر بیرون می آورد که هوا بسیار گرم باشد و ابری در آسمان نباشد.

عرض کردم: چرا باید ابر در کمین افعی باشد و اگر آن را بربایدش فرمود: تا مردم را از شر آن خلاصی دهد.

منبع: توحید مفضل، ص103

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

طیبات، غذاهای خوب و دیگر لذت‌های دنیا، روزهای بد و عاقبتِ ناگواری را درپی‌دارد که ثمره و نتیجه و مولود افراط و زیاده‌روی و غور در همان طیبات و لذات است. تازه این خوبی‌های دنیاست، بدی‌های آن چگونه است؟ برای دنیایی که خوبی‌هایش این چنین است، با هم مقاتله و نزاع می‌کنیم! بر سر این امر کشنده و زهر فریبنده و مُهلک نزاع داریم، من می‌گویم این سم مهلک مال من باشد، او هم می‌گوید مال من! همان دنیایی که کودک را جوان، و جوان را پیر، و پیر را نابود می‌کند!

 در محضر بهجت، ج١، ص٢۴٨

صبح جمعه، وقتی مجلس روضه در خانه برگزار می‌شد، همان جلوی در می‌نشست. هر کس وارد می‌شد جلوی پای او می‌ایستاد و با خوش‌رویی از او استقبال می‌کرد؛ فرقی نداشت چه کسی باشد. اگر کودک بود، برایش دعایی می‌خواند و نوازشش می‌کرد. گاه می‌گفت روضۀ علی‌اصغر علیه‌السلام بخوانند.
یک روز جمعه، در بین روضه در باز شد، آقا برخاست و دست بر سینه احترام گذاشت. نگاه که کردم کسی را ندیدم! تعجب کردم!
آقا که نشست تازه متوجه شدم، کودکی وارد شده بود که به نظر بیش از ده سال نداشت.
بر اساس خاطرۀ یکی از شاگردان آقا

این بهشت، آن بهشت، ص۵٧

امام خمینی (ره):

خودخواهان و طاغوتيان، قرآن كريم را وسيله ‏اى كردند براى حكومت‌هاى ضد قرآنى؛ و مفسران حقيقى قرآن و آشنايان به حقايق را كه سراسر قرآن را از پيامبر اكرم(ص) دريافت كرده بودند و نداى‏ «انّى تاركٌ فيكُمُ الثقلان‏» در گوش‌شان بود با بهانه ‏هاى مختلف و توطئه‏ هاى از پيش تهيه شده، آنان را عقب زده و با قرآن، در حقيقت قرآن را- كه براى بشريت تا ورود به حوض بزرگ‌ترين دستور زندگانى مادى و معنوى بود و است- از صحنه خارج كردند؛ و بر حكومت عدل الهى- كه يكى از آرمان‌هاى اين كتاب مقدس بوده و هست- خط بطلان كشيدند و انحراف از دين خدا و كتاب و سنت الهى را پايه‌گذارى كردند.

#امام_خمینی
صحیفه امام؛ ج21؛ ص341 | وصیت‌نامه سیاسی- الهی

گاهی اوقات ما انسانها اعمال خیری را انجام می دهیم ، اما با همین اعمال خیر چه بسا باعث دوری از خداوند شویم، چرا که با غرور، تکبر، منت و .. باعث می شویم، که  ارزش کارمان از بین برود. اما گناهی که شخص انجام دهد متوجه اشتباه خویش گردد  توبه نماید خیلی با ارزش تر است؛ چرا که شخص پشمان به اصلاح کار خویش می پردازد و اعمال صالحه خواهد داشت، اما فرد مغروری که کار خیر کرده چه بسا روز به روز بر گناهان خویش افزاید ولی در گمان خویش باشد که به اعمال صالحه می پردازد.

سيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَة تُعْجِبُكَ.

 گناهی كه تو را ناراحت (و پشيمان) مى سازد نزد خدا بهتر است از كار نيكى كه تو را مغرور مى كند.

حکمت ۴۶

بودن

تو به هوای بودن، دل مرا شکستی

دل غمین ما را، تو سینه دست بستی

من که دگر نخواهم، در این جهان بمانم

بس است زندگانی، بس است عمر و پستی