ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

خاطراتی از امام خمینی(ره)

آدم باید خودکفا باشد

در جمع نشسته بودیم که یکمرتبه دیدیم آقا به طرف آشپزخانه می روند. از ایشان سؤال کردیم کجا تشریف می برید؟ گفتند: می روم آب بخورم. گفتیم: به ما بگویید تا برایتان آب بیاوریم. فرمودند: مگر خودم نمی توانم این کار را انجام دهم؟ بعد با خنده گفتند انسان باید خودکفا باشد.
? چندحکایت از روح الله، ص 33 ?

مردی از قم…
امام کاظم علیه السلام :

رَجُلٌ مِن أهلِ قُم يَدعُو النّاسَ إلَى الحَقِّ يَجتَمِعُ مَعَهُ قَومٌ كَزُبَرِ الحَديِدِ ؛
مردى از قم مردم را به حق فرا مى‌خواند و گروهى استوار، چون پاره‌هاى آهن، پيرامون او گرد مى‌آيند .
بحار الأنوار ، ج ۶۰ ، ص ۲۱۶
مناسبتهای امروز :
 رحلت حضرت امام خمینی[ شمسی ]

شهید شاخص

شهیده رقیه رضایی لایی

” رقیه رضایی لایی” در فروردین سال 1344 در قزوین به دنیا آمد، سال آخر دبیرستان تحت تأثیر انقلاب اسلامی دچار تحول فکری شد و به عضویت فعال حزب جمهوری اسلامی در آمد. رقیه رضایی بعد از اخذ مدرک دیپلم، با اینکه در رشته پزشکی قبول شده بود، برای ادامه تحصیل وارد حوزه علمیه شد و دو سال به تحصیل در علوم دینی پرداخت و در کسوت یک معلم تربیتی و پرورشی به کردستان و سیستان بلوچستان رفت. سال 66 ازدواج کرد و مسئوليت امور تربيتي يكي از دبيرستان هاي شهر قزوين را بر عهده گرفت.
وی در خصوص چگونگی به شهادت رسیدن شهید ” رقیه رضایی لایی” اظهار داشت: شهید رضایی از شهدای مکه هستند که در ذی الحجه سال 1366 هنگامی که در راهپیمایی برائت از مشرکین شرکت کرده بودند مورد هجوم عمال رژیم آل سعود قرار گرفته و شهید شدند.
معاون فرهنگی سازمان بسیج جامعه زنان کشور از معلم شهید ” رقیه رضایی لایی” به عنوان جوان ترین شهید مکه در سال 1366 نام برد و گفت: از این شهید بزرگوار وصیت نامه و دست نوشته های زیبایی به یادگار مانده است که گفت وگوی عاشاقانه ای با معبود محسوب می شود.
معلم شهید رقیه رضایی لایی در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: « “خداوندا! در آن لحظه كه چشم دل ما به غير تو خواهد بنگرد و از جهت محبت تو انحراف گيرد، كورش كن تا جز تو كسي را نبيند و جز حلال تو به چشم اندازي ديگر نگاه تماشا نيفكند. ما آن دست و پا را نخواهيم كه به معصيت تو بجنبد و آن جان و دل را نپسنديم كه جز به عشق جانان زنده باشد و سعادتي عنايت فرما كه چشمان ما جز در جستجوي رضاي تو روشن نباشد و جز لقا و رضاي تو ديگري را نبيند‎".‎»

چه زیباست چون بلبل بر شاخسار امید فرداها را به نظاره نشستن و نجوای دل کردن