ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

با منافقین چه کنیم؟

امام خمینی (ره):

آنقدری که اسلام تکیه کرده است بر اینکه منافقین را از بین ببرد یا اصلاحشان کند، برای کفار اینطور نیست. انسان می داند با آدم کافر چه بکند، اما با منافقین نمی داند چه کند. زمان پیغمبر هم همین طور بوده است. و در اسلام از منافقین بیشتر تکذیب شده است و منافق اوضح مصادیق کفر است.
#امام_خمینی
صحیفه امام؛ جلد ۱۶؛ صفحه ۱۱۱
صحیفه نور جلد 17 صفحه 133
مورخ: ۲۴ اسفند ۱۳۶۰

شهید محمودرضا بیضائی، متولد 18 آذر 1360 در شهر تبریز است. او از مربیان زبده نظامی در سوریه بود که گروه‌های مقاومت را در سوریه آموزش می‌داد. شهید بیضایی در 29 دی‌ماه 92 مصادف با ولادت حضرت رسول(ص) بر اثر انفجار یک تله انفجاری در سوریه به شهادت رسید. او هنگام شهادت 32 سال سن داشت. ساکن اسلامشهر تهران بود و از او یک دختر به نام کوثر به یادگار مانده است.

احمدرضا بیضائی سه سال از برادر شهیدش بزرگتر است. او در مقطع دکترای حرفه‌ای رشته دامپزشکی تحصیل کرده‌ و در حال حاضر عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی است. شهید مدافع حرم محمودرضا بیضایی به روایت برادرش احمدرضا بیضایی در کتاب تو شهید نمی‌شوی تهیه شده در واحد تاریخ شفاهی دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی از برخی خاطرات یاد کرده است. پیش‌تر بسیاری از خاطرات نقل شده در این کتاب در گفت‌وگوی این برادر شهید با تسنیم نقل و منتشر شده بود. در یکی از خاطرات عنوان شده در کتاب، احمدرضا بیضایی به علاقه زیاد شهید بیضایی به سردار شهید قاسم سلیمانی اشاره می‌کند. متن این خاطره در ادامه می‌آید:

اسفند سال 1388 بود. مثل هر سال در تالار وزارت کشور برای سالگرد شهیدان مهدی و حمید باکری مراسمی برگزار شده بود. تهران بودم آن روزها. محمودرضا زنگ زد و گفت: “می‌آیی مراسم؟” گفتم: “می‌آیم. چطور؟” گفت: “حتما بیا. سخنران مراسم حاج قاسم است.” مقابل تالار با هم قرار گذاشته بودیم. محمودرضا زودتر از من رسیده بود. من با چند نفر از دوستان رفته بودم. پیدایش کردم و با هم رفتیم نشستیم طبقه بالا. همه صندلی ها پر بود و جا برای نشستن نبود. به زحمت روی لبه یکی از سکوها جایی پیدا کردیم و همان جا نشستیم روی سکو.

در طول مراسم با محمودرضا مشغول صحبت بودیم ولی حاج قاسم که آمد محمودرضا دیگر صحبت نکرد. من گوشی موبایلم را درآوردم و همانجا شروع کردم به ضبط کردن سخنرانی حاج قاسم. محمودرضا تا آخر سخنرانی سکوت بود و گوش می‌داد. وقتی حاج‌قاسم داشت حرف هایش را جمع‌بندی می‌کرد، محمودرضا یک مرتبه برگشت گفت: “حاج قاسم فرصت سر خاراندن هم ندارد. این کت و شلواری که تنش هست را می‌بینی؟ باور کن به زور قبول کرده که برای مراسم بپوشد. و الا همین قدر هم وقتی برای تلف کردن ندارد.”

موقع پایین آمدن از پله‌ها به محمودرضا گفتم: “نمی‌شود برویم حاج قاسم را از نزدیک ببینیم؟” گفت: “من خجالت می‌کشم توی صورتش نگاه کنم، بس که چهره‌اش خسته است.” پایین که آمدیم، موقع خداحافظی با دیالوگ مشهور سلحشور در فیلم آژانس شیشه‌ای به او گفتم: “این شما و این هم مربی تون!” دلخور شدم که قبول نکرد برویم حاج قاسم را از نزدیک ببینیم. محمودرضا خودش هم همینطور بود. همیشه خسته؛ پرکار بود و به پرکاری اعتقاد داشت. می‌گفت: “من یک بار در حضور حاج قاسم برای عده‌ای حرف می‌زدم گفتم من اینطور فهمیدم که خداوند شهادت را به کسانی می‌دهد که پرکارند و شهدای ما در جنگ اینطور بودند. حاج‌قاسم حرفم را تأیید کرد و گفت بله همین طور بود.”

منبع: خبرگزاری تسنیم

بیشتر مواقع ما می خواهیم شناخت خود را کامل کنیم   وبه اشتباه به چیزهایی دیگر وصل می شویم یا از اشخاص دیگر نظر می گیریم یا ملاک های دیگری را برای خود در نظر می گیریم که دچار اشتباه می شویم و به شناخت نمی رسیم اما حضرت علی (ع) می فرماید هر کس که خدا را بشناسد شناختش کامل می شود.

چگونگی رسیدن به شناخت کامل

امام علی علیه السلام :

مَن عَرَفَ اللّهَ كَمُلَت مَعرِفَتُهُ .
هر كه خدا را شناخت ، شناختش كامل گشت .
غرر الحكم : ج ۵ ص ۲۰۶ ح ۷۹۹۹
مناسبتهای امروز :
 روز بزرگداشت شیخ شهاب الدین سهروردی[ شمسی ]

ادامه دعای هفتم صحیفه سجادیه 

در مهمات و سختیها

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ بِقُدَرتِکَ اَورَدتَهُ عَلَیَّ، وَ بِسُلطانِکَ وَجَّهتَهُ إلَیَّ 

و با قدرت خود آن را بر من وارد ساخته ای  و بت سلطه خود ان را متوجه من گردانیده ای. 

فَلا مُصدِرَ لِما اَورَدتَ وَ لا صارِفَ لِما وَجَّهتَ، وَ لا فاتِحَ لِما اَغلَقتَ، وَ لا مُغلِقَ لِما فَتَحتَ، وَ لا مُیَسِرَ لِما عَسَّرتَ ، وَ لا ناصِرَ لِمَن خَذَلتَ

آنچه را که تو وارد کرده ای کسی را توان راندن آن نباشد و چیزی را که تو متوجه من ساخته ای کسی را قدرت بازگردان ان نیست.ان دری که تو ببندی هیچ کس نتواند گشود و هر دری را که تو باز کنی کسی توان بستنش  را ندارد و هر کس را تو خوار و ذلیل ساخته ای یاوری نباشد.

شهادت امام محمد باقر(ع) تسلیت

سوال
 

زندگی امام باقر(علیه السلام) دارای چه فراز و نشیب هائی بود؟

 پاسخ
  حضرت باقر(علیه السلام) در سال 57 هجرى در شهر «مدینه» چشم به جهان گشود. او هنگام وفات پدر خود امام زین العابدین(علیه السلام) که در سال 94 رخ داد، سى و نه سال داشت. نام او «محمد» و کنیه اش «ابوجعفر» است و «باقر» و «باقر العلوم» لقب او مى باشد.

مادرایشان «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبى(علیه السلام) می باشد و از این جهت نخستین کسى بود که هم از نظر پدر و هم از نظر مادر فاطمى و علوى بوده است.

امام باقر(علیه السلام) در سال 114 هجرى در شهر مدینه درگذشت و در قبرستان معروف بقیع، کنار قبر پدر و جدش، به خاک سپده شد. دوران امامتآن حضرت هیجده سال بود.

پیشواى پنجم در دوران امامتخود با زمامداران و خلفاى یاد شده در زیر معاصر بود:

1- ولید بن عبدالملک (86-96)                

2- سلیمان بن عبدالملک (96-99)

3- عمر بن عبدالعزیز (99-101)

4- یزیدبن عبدالملک (101-105)

5- هشام بن عبدالملک (105-125)

این خلفا، به استثناى عمر بن عبدالعزیز- که شخصى نسبتا دادگر و نسبت به خاندان پیامبر(صلی الله علیه وآله) علاقه مند بود- همگى در ستمگرى و استبداد و خودکامگى دست کمى از نیاکان خود نداشتند و مخصوصاً نسبت به پیشواى پنجم همواره سختگیرى مى کردند.(1)

پی نوشت:                         

(1). گردآوری از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، 1390 ش، چاپ بیست و سوم، ص 306.