ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

روحم چرا رهایم نمی کنی؟

خسته ام از  این جسمی  که با خود 

یدک کشیدم و اسم انسان برآن  نهادم 

خسته ام از  شب و روزهای تکراری 

از  سردرگمی های بی سرانجامی 

 از انسان هایی که انسان های دیگر را در بند افکار 

 خویش به اسارت می کشند و با سخنان زهر آلودشان آن ها را مسموم می نمایند. 

خسته ام از همه چیز و همه کس 

می خواهم سر به وادی نهم که در آن کسی نباشد نه هیاهوی زمانه، نه زهر مسموم سخن ها 

می خواهم روحم را پرواز دهم و برای همیشه از این دیار نیست شوم. 

کاش بتوانم زندگی نمایم 

کاش……