ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

#ترجمه_خطبه_78 نهج البلاغه
#نیایش_ امام(ع)
خدایا! از من در گذر آنچه را از من بدان داناتری، و اگر بار دیگر به آن باز گردم تو نیز به بخشایش باز گرد. خدایا! آنچه از اعمال نیکو که تصمیم گرفتم و انجام ندادم ببخشای. خدایا! ببخشای انچه را که با زبان به تو نزدیک شدم، ولی با قلب آن را ترک کردم. خدایا! ببخشای نگاه های اشارت آمیز، و سخنان بی فایده، و خواسته های بی مورد دل، و لغزش های زبان را. (امام علی(ع) معصوم است اما آنچه را که در دعاها بیان می دارد یا جهت تعلیم «چگونه سخن گفتن» با خئداست و یا خارج از محدوده گناهانی است که برای انسان های عادی مطرح می باشد. امام(ع) انچه را بین خود و خدای خود روا نمی دارد طلب بخش می فرماید، که با مطالعه موارد یاد شده در دعا این حقیقت روشن می شود. مانند میزبانی که تلاش ها را می کند و همه غذا ها را برای مهمان می آورد باز هم پیاپی از مهمان عزیز عذر خواهی می کند.)