ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

نقش حضرت زینب(س) در قیام عاشورا
1.پرستاری از امام سجاد (علیه السلام )
به علت بیماری امام سجاد (علیه السلام) و لزوم توجه به ایشان در طول سفر کربلا این وظیفه به حضرت زینب( سلام الله علیها )سپرده شد ، ایشان با پرستاری از امام سجاد (علیه السلام ) نقش بسزایی در حفظ جان امام سجاد( علیه السلام) برعهده داشت .
2: کنترل امور داخل خیمه ها
تمام امور داخل خیمه ها به حضرت زینب (سلام الله علیها)سپرده شده بود حتی زمانی که امام سجاد( علیه - السلام ) از شدت ناراحتی تکیه برعصا برای حضور در میدان از خیمه خارج شده بود امام حسین (علیه - السلام) به حضرت زینب (سلام الله علیها)فرمود : «خواهرم علی را نگه دار مگذار از خیمه ها بیرون بیاید تا زمین از نسل آل محمد خالی نماند ».
3: تماس وابلاغ فرمان امام حسین( علیه السلام )با داخل حرم وخیمه ها
حضرت زینب (سلام الله علیها )این وظیفه را برعهده داشت حتی زمانی که حضرت امام حسین (علیه السلام) تصمیم به بردن حضرت علی اصغر( علیه السلام ) به میدان می گیرند خطاب به حضرت زینب (سلام - الله علیها )می کنند که :«خواهرم فرزند کوچکم را بیاور تا با او وداع کنم » حضرت زینب(سلام الله علیها) فرزند را از مادرش گرفت وبه امام سجاد (علیه السلام) داد حتی زمانی که حضرت علی اصغر (علیه السلام) شهید شد جنازه او را به حضرت زینب(سلام الله علیها) می دهد تا به داخل خیمه ها ببرد .
#در_قیام_عاشورا 4: ایجاد آرامش در کاروانیان
زمانی که عبدالله بن حسن (علیه السلام) بیش از 15 سال نداشت ، سپاه ابن زیاد برای لحظاتی جنگ را متوقف نمود ، سپس برگشتند وگرداگرد امام حسین (علیه السلام )قرار گرفتند و ایشان را محاصره نمودند در همین زمان عبدالله پسر امام حسن( علیه السلام ) که کودکی نا بالغ بود از خیمه ها خارج شد شتابان دوید تا اینکه به کنار امام حسین( علیه السلام )رسید حضرت زینب (سلام الله علیها)خود را به او رساند وتلاش کرد که او را از امام (علیه السلام )جدا کند و او را از رفتن باز دارد اما اوپافشاری کرد و می گفت : «بخدا سوگند از عمویم جدا نمی شوم ». در این حال ابحربن کعب وبه روایتی حرمله بن کاهل جلو آمد و شمشیر را بالا کشید و خواست برسر امام حسین (علیه ا لسلام ) بزند که عبدالله گفت :«ای حرامزاده آیا می خواهی عموی مرا بکشی ؟»خطاب به حضرت زینب فرمود : او را نگه دار اما اورفت ودردامن امام حسین( علیه السلام )شهید شد .
5 : روحیه بخشی
اگر انسان برای انجام کاری مهم روحیه نداشته باشد آن کار به موفقیت انجام نخواهد شد چه بسا نتیجه ای نیز نداشته باشد ، حضرت زینب(سلام الله علیها) در نهضت حسینی برای همه بویژه برادرش امام حسین (علیه السلام) اهمیت بسیار دارد ایشان اطمینان دارد که پس ازاو حضرت زینب سالار کاروان خواهد بود و بدون هیچ خطایی تا مقصد نهایی رهبری خواهد کرد حضرت علی اکبر( علیه ا لسلام )را در خون خود آغشته می بیند این حساسترین لحظه برای امام حسین (علیه ا لسلام) است گویی امام حسین (علیه السلام) خود در حال احتضار است در این حال بو دکه حضرت زینب(سلام الله علیها) از خیام خارج شد در حالی که فریاد می زد :« ای عزیزم !دلبندم ای پسر برادرم این سخنان را پیوسته می گفت تا اینکه خود را به روی کشته علی اکبر (علیه السلام ) انداخت امام حسین (علیه ا لسلام ) جلو آمد او را از روی جنازه علی اکبر( علیه السلام ) برداشت و به سوی خیام زنان برد اما با این کار برادر را متوجه خود ساخته و به این وسیله از شدت اندوه او می کاهد حضرت زینب(سلام الله علیها) پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) همواره یاور و غمخوار مصیبت دیدگان بود .
6 : مشارکت در اصل قیام حسینی
حضرت زینب(سلام الله علیها) در اصل برپایی نهضت امام حسین (علیه السلام )مشارکت داشت ،هر چنداصل نهضت را امام حسین (علیه السلام ) برپا کرد اما در صحنه قیام و درعرصه عینیت نقش حضرت زینب(سلام الله علیها) بسیار مهم بود او در بسیاری از موارد امام حسین (علیه ا لسلام) را دلداری می داد ودر کمک به آن حضرت پیشقدم بود در صحنه های حساس حتی در دل میدان نبرد حضور می یافت و رهبرقیام را یاری می کرد و غمها و مصیبتها را از دوش امام حسین (علیه السلام ) بر می داشت سالار شهیدان به عنوان رهبرنهضت بعد از شهادتش برای سرپرستی کاروان کربلا به حضرت زینب(سلام الله علیها) امیدوار بود و سفارشهای لازم را به او می فرمود . در حقیقت آن حضرت پشتوانه عاطفی، معنوی ، انقلابی بسیار مؤثر برای امام حسین (علیه ا لسلام ) به شمار می رفت ، و در روز عاشورا با وجود حضرت زینب (سلام الله علیها) احساس تنهایی نکرد ، از نظر معنوی شخصیتی مانند امام حسین( علیه السلام ) که خود روح معنویت وعبادت بود .
منبع:
1.عباس ، عزیزی ، لهوف ، ص136 .
2 . همان ، ص140.
3.همان ، ص149.
4.. عباس ، عزیزی ، لهوف ، ص157 .
5. مرتضی ، مهدوی یگانه ،"کربلا درکربلا می ماند اگر زینب(سلام الله علیها) نبود” ، پیشگامان ،49،88، ص20