ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

حکمت 56

نصیحت و بشارت

«وَقالَ(ع): مَن حَذَّرَکَ کَمَن بَشَّرَکَ؛ کسی که تو را (از بدی ها باز دارد و) بر حذر دارد، مانند کسی است که تو را (به خیر و نیکی) بشارت دهد.

☀️واژگان مهم:

حَذَّرَک: بر حذر داشت، پرهیز داد+تو را بَشَّرَک(بشر+ک): مژده داد+به تو

☀️چکیده مفاهیم:

در این حکمت به جایگاه بازدارندگان اشاره دارد و جایگاه آنها را همانند بشارت دهندگان می داند پس همان طور که بشارت دهندگان را ارج می نهیم باید بازدارندگان را نیز دوست بداریم و ارج نهیم؛ چرا که هر دو در جهت حرکت انسان به صلاح و خیر و خوبی به ما یاری می کنند.

☀️نکته ها:

**همه انسانها ضعف ها و عیوبی دارند اما چون خودش را دوست می دارد این عیوب را نمی بیند، پس برای به پی بردن به عیوب باید از دیگران کمک گرفت.

**این حکمت ارزش کسی که از روی خیرخواهی انحرافی را به دیگری هشدار می دهد بیان می کند آدمی می تواند لغزش دیگران را نادیده بگیرد و از کنار آن بگذرد امامسئولیت و خیرخواهی اجازه بی تفاوتی به او نمی دهد.

**نهی از منکر بر حذر داشتن دیگران از ناراستی ها، باعث جلوگیری از هلاکت می شود. پس این کار احیا کننده جامعه و انسان هاست، در حقیقت حیات بخشیدن به جامعه ، بشارت است نه ترساندن.

☀️پیام ها:

1-نیت و قصد ما برای بازدارندگی از منکر، باید خیر و صلاح دیگری و نجات او از لغزش ها و هلاکت باشد که همانند بشارت دادن ارزش دارد.

2- اگر کسی خیر ما را خواست و کار نادرست ما را به نقد کشید و ما را بر حذر داشت، به جای ناراحت شدن و توجیه عیب باید تذکر او را بپذیریم و همانند بشارت دادن خشنود گردیم.

??? ?محمد رضا زاده جویباری و همکاران، ترجمه و مفاهیم حکمت 1تا 110 نهج البلاغه، ص139و140