ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

انقلاب مردم ایران زمینه ساز ظهور
هنگامی كه #پرچم های سياه از #خراسان به راه افتاد به سويش بشتابيد ولو با سينه خيز رفتن بر روی برفها باشد، كه صاحبان آن پرچمها طرفداران حق هستند، آنها #حق را مطالبه می كنند ولی به آنها داده نمی شود، نبرد می كنند و پيروز می شوند، آنچه می خواستند به آنها داده نمی شود، نبرد می كنند و پيروز می شوند آنچه می خواستند به آنها داده می شود ولی آنها ديگر نمی پذيرند، گویی با چشم خود می بينم كه شمشيرها را حمايل كرده اند، و پيش می تازند تا #پرچم ها را به #مهدی (علیه السلام) تسليم كنند، آگاه باش كه آنها ياران مهدی اند و زمينه سلطنت جهانی او را فراهم می سازند، #دلهای آنها چون #قطعات آهن است، هنگامی كه پرچم های #سياه را مشاهده كرديد كه از سوی مشرق به حركت درآمده #فارسيان را گرامی بداريد كه دولت ما در ميان آنها می باشد.☘️☘️

منبع: غيبت شيخ طوسی؛ صفحه 262
منبع: ملاحم و الفتن؛ صفحه 27

يکي از مسائل مهم درباره امام زمان (عج) و حوادث ظهور، مسئله 313 نفر از ياران آن حضرت است. براي بسياري از افراد اين سوال وجود دارد که اين عدد چه خصوصيتي دارد و چرا امام زمان (عج) بايد 313 نفر يار داشته باشد و مگر با اين تعداد مي توان در قيام جهاني پيروز شود؟

چرا 313 نفر؟

 از جزئیات این موضوع کسی اطلاع ندارد ولی به نظر می رسد که ویژگی خاصی نداشته باشد دليل مشهور شدن اين عدد وجود برخي روايات است که تاکيد کرده اند شمار ياران امام زمان (عج) به تعداد ياران رسول خدا (ص) در جنگ بدر است و چون در تاريخ نقل شده که تعداد اصحاب پيامبر در جنگ بدر 313 نفر بوده است، اين قضيه مشهور شده که تعداد ياران امام زمان (عج) هم 313 نفر است.امام صادق (ع) فرمود: (گويا مي نگرم قائم را بر منبر کوفه و سيصد و سيزده نفر يارانش را که پيرامونش گرد آمده و به شمار اهل بدر هستند). (1)

آيا با 313 نفر مي توان در جنگ پيروز شد؟

 از آنجایی که قیام امام زمان(عج) یک قیام ویژه است به راحتی نمی توان در مورد ان بحث یا قضاوت خاصی داشت قضاوت کرد. در عين حال بنا نيست همه ياران حضرت تنها همين 313 نفر باشند. در روايات درباره ياران حضرت، چند عدد بيان شده است. در برخي روايات به 313 نفر و در برخي روايات ديگر، به ده هزار نفر اشاره شده است. ابوبصير از امام صادق (ع) نقل مي کند که حضرت فرمود: (تا حلقه کامل نگردد، قائم خروج نمي کند. گفتم کامل شدن حلقه به چند نفر است: فرمود: ده هزار نفر). (2)در برخي روايات ديگر نيز به دوازده تا پانزده هزار نفر اشاره شده است. امام علي (ع) فرمود: (مهدي ميان دوازده تا پانزده هزار ياور قيام خواهد کرد). (3) در برخي روايات ديگر به توده هاي انبوهي اشاره شده که از نقاط گوناگون جهان، به ويژه مشرق زمين به ياري امام مي شتابند. (4) از مجموع اين روايات مي توان به اين جمع بندي رسيد که فرماندهان اصلي و مهم ترين ياران حضرت مهدي (عج) همان 313 نفر هستند، ولي در رده هاي بعدي، ده تا پانزده هزار نفر جزو ياران خاص حضرت هستند و در نگاهي کلي، هزاران، بلکه ميليون ها سرباز در اين قيام حضور دارند. در برخي روايات هم به تکميل ياران حضرت اشاره شده است. امام صادق (عج) فرمود: (سيصد و سيزده نفر با او بيعت مي کنند. او تا هنگام کامل شدن ده هزار نفر در مکه اقامت کرده، سپس رهسپار مدينه مي شود). (5)

اين 313 نفر اهل کجا هستند؟

در مورد این موضوع نمی توان پاسخ قطعی ارائه داد اما از روایات وارده در این مورد چنین به دست می آید که اين افراد از مناطق گوناگون عالم هستند و از نظر معنوي، برترين و کامل ترين افراد زمان خود به شمار مي آيند که به محض شنيدن نداي امام زمان (عج) در مکه، به سرعت خود را به آن حضرت مي رسانند. از آنجا که اين افراد، فرماندهي قيام حضرت در مناطق گوناگون را بر عهده خواهند داشت، به طور طبيعي، از مناطق مختلف عالم و شهرهاي متفاوت خواهند بود.

در روايات آمده که در آغاز 45 تن از نُه قبيله و شهرهاي مختلف نزد حضرت گرد مي آيند، سپس به اين عده افزوده مي شود و از شهرهاي مختلف و دوردست ياران حضرت با سرعت ويژه اي به سوي حضرت رهسپار مي شوند و دور حضرت حلقه مي زنند، در حالي که برخي از آن ها حتي هم ديگر را نمي شناسند. در منابع ديني از بيش از هشتاد شهر و ديار نام برده شده که اين عده (313 نفر) از آن شهرها هستند؛ شهرهايي مانند قم، کوفه، طالقان، گرگان، طبرتان، طرابلس، بيروت، دمشق، ري، فلسطين، قزوين، شيراز، ديلمان، بصره، اهواز و کرمان. (6)

اين 313 نفر از نظر سن و جنسيت و نژاد چگونه اند؟

 آن چه در حلقه ياران حضرت مهدي (عج) مهم است، ايمان و تقوا و قابليت همراهي در قيام جهاني حضرت است، نه چيزي ديگر و به همين خاطر در اين جمع ويژه، نه سن و سالم و مقام، موضوعيت دارد، نه جنسيت افرا و نه نژاد و رنگ و مليت. در بعضي روايات آمده که زنان تعدادي از ياران امام زمان (عج) را تشکيل مي دهند. امام باقر (ع) فرمود: (سوگند به خدا، سيصد و چند نفر بدون وعده پيش گرد مي آيند که در ميان آنان پنجاه زن است). (7)

وجود زنان در ميان ياران خاص و وزيران حضرت مهدي (عج) نشانه جايگاه والاي زنان در انقلاب جهاني حضرت است. هم چنين ياران حضرت از صنف و نژاد ويژه اي نيستند، بلکه از گروه ها و نژادهاي گوناگون و از سراسر جهان هستند. چنان که از روايات به دست مي آيد، اکثريت قريب به اتفاق ياران امام زمان (عج) را جوانان تشکيل مي دهند.امام علي (ع) فرمود: (ياران مهدي (عج) جزو جوانان اند و پير و کهن سال در ميان آنان وجود ندارد، جز تعداد اندکي). (8) البته در اين که مقصود از جوان بودن در اين روايت چيست، به طور قطع نمی توان گفت. شايد منظور  از جوان بودن آن است که ياران حضرت از نظر روحيه و قدرت و توان جوان هستند، ولي احتمال اين که منظور از ياران جوان، سن کم آنان باشد، بسيار زياد است. در مجموع مي توان گفت بيشتر ياران حضرت مهدي (عج)، جوان و نيرومندند.

پي‌نوشت ها :

 1. کمال الدين و تمام النعمه، ج2، ص 672.

2. کتاب الغيبه، ص 307.

3. اعلام والفتن، ص 65.

4. بحار الانوار، ج 51، ص 316.

5. ارشاد مفيد، ج 2، ص 383.

6. اعيان الشيعه، ج 2، ص 84.

7. بحار الانوار، ج 52، ص 223.

8. همان، ج 53، ص 334.

 منبع:انتظار نوجوان شماره 63

نویسنده: حبیبیان

طریقه بهره مندی از امام عصر در عصر غیبت
پاسخ:
هر چند امام زمان (عليه السلام) غايب از انظار است و اين غيبت موجب محروم شدن امّت از قسمتى از بركات وجود آن حضرت است كه متوقف بر ظهور است، ولى قسمتى از فيوضات وابسته به ظهور نيست.
او همچون آفتابى است كه ابر غيبت نمى‏تواند مانع تأثير اشعه وجود او در قلوب پاكيزه شود، مانند اشعه خورشيد كه در اعماق زمين جواهر نفيسه را مى‏پروراند، و حجاب ضخيم سنگ و خاك مانع استفاده آن گوهر از آفتاب نمى‏شود.
و چنان كه بهره‏مند شدن از الطاف خاصّه خداوند به دو طريق ميسّر است:
اوّل: )جهاد فى اللَّه( به تصفيه نفس از كدورتهايى كه مانع از نعكاس نور عنايت اوست.
دوم: )اضطرار( كه رافع حجاب بين فطرت و مبدأ فيض است )أمَّن يجيب المضطر إذا دعاه و يكشف السوء((1) همچنين استفاده از واسطه فيض خدا كه اسم اعظم و مثل اعلاى اوست به دو طريق است:
اوّل: به تزكيه فكرى و خلقى و عملى كه )أما تعلم أنّ أمرنا هذا لاينال إلّا بالورع(.(2) دوم: به انقطاع از اسباب مادّى و اضطرار. از اين طريق بسيار كسانى كه بيچاره شدند، و كارد به استخوان آنها رسيد، و به آن حضرت استغاثه كردند و نتيجه گرفتند.
به قصور و تقصير نسبت به ساحت قدس آن حضرت اعتراف مى‏كنيم. او كسى است كه خدا به او نور خود را، و به وجود او كلمه خود را تمام كرده است. او كسى است كه كمال دين به امامت و كمال امامت به اوست.
خداوند متعال در قرآن مى‏فرمايد: )اوست كه خورشيد را روشنايى و ماه را نور قرار داده است((3) ، و در وجود حضرت مهدى (عليه السلام) خورشيد و ماه هر دو جمعند، و چه بسيار تفاوت است بين خورشيد آسمان دنيا و ماه آن، و بين خورشيد آسمان ملاءِ اعلى و ماه آن.
تفاوت اين است: خورشيد و ماه، روشنايى و نور است، ولى حضرت مهدى (عليه السلام) نور فروزان خداوند است، روشنايى پرتوافكن خداوند است، و تأويل آيه شريفه )و أشرقت الأرض بنور ربّها( ظهور آن حضرت(4) است.
اگر ديده تاب ديدن آفتاب آسمان را كه به فرمان خدا روشن است، ندارد چگونه بينش انسان مى‏تواند حقيقت خورشيد وجود را كه به نور خدا منوّر است، ادراك كند؟! آرى قلم از شرح توانايى )سيف الله(ى كه مظهر قدرت لايزال است عاجز، و زبان از بيان دانايى انسانى كه )نوراللَّه( هميشه روشن است، الكن است.
منابع: 1. سوره نمل آيه 62 جز خدا كيست كه دعاى درمانده واقعى را اجابت كند و بلاء را رفع نمايد و شما را خلفاى زمين قرار دهد؟
2.(آيا نمى‏دانى كه هر آينه امر ما نيل نمى‏شود مگر به ورع) بصائر الدرجات، الجزء الخامس، ص 263، باب 11، ج 2؛ دلائل الإمامة، ص 254، الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 278، بحار الانوار، ج 47، ص 71
3.سوره يونس (10)، آيه 5
4. سوره زمر (39)، آيه 69 (و درخشيد زمين به نور پروردگارش).
منبع: برگرفته از مقدمه‏اى در اصول دين، آيت الله العظمى وحيد خراسانى(حفظه الله)☘️☘️??

امام زمان در نگاه آیات قرآن

(وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَريبٍ )

سباء:51

اگر ببينى وقتى كه ناله سر مى‏ دهند ولى راه فرارى ندارند و از مكان نزديكى آنها را مى‏گيرند.

 در خبر از امام باقر عليه السّلام آمده است: گويى كه من به قائم عليه السّلام نظر مى‏كنم كه پشتش را به سنگ تكيه داده … تا آنجا كه فرموده: وقتى به بيابان مى‏رسد لشگر سفيانى بر او خروج مى‏كند، پس خداى تعالى به زمين دستور مى ‏دهد كه آنان را فرو برد، اين  است معناى قول خداى‏  تعالى : (وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ).

منبع: تفسير قمي،ج2،ص205 و ترجمه بيان السعادة، ج‏12، ص: 99