ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

ما ا نسانها در این کره خاکی و ماشین و اینستاد زمان رو به حرکتییم، همان طور که تکنولوژی ها درحال پیشرفت و حرکت است ما نیز قطار تکنو لوژی را سوار شده ایم و همچنان در حال پیش به سوی ایستگاه سر گردانی .
چرا ما انسانها با این که از هرلحاظ در تکنولوژی های مختلف پیشرفت می کنیم برای آسایش جسممان همه روز وسایل جدیدتر و قوی تر اختراع می کنیم، هر چند و قت آزمایشات مختلف جسمی را انجام می دهیم، تمام غذا های جسمی را فراهم می کنیم مواظبیم که چیزی کم و زیاد نشود در حال تعادل باقی بماند ، از هر چیز ی که جسمان را نا متعادل سازد اجتناب می کنیم، به نسخه ها و دکترین مختلف مراجعه نموده و تمام نسخه های آنها را به خوبی اجرا می کنیم اما چرا این قدر که به فکر این جسمی که ممکن است چند و قت دوام نیاورد و بالاخره پیر و فرسوده شود هستیم به فکر رو حمان نیستیم برای آسایش روحمان چیزی اختراع نمی کنیم؟ چرا همان طور که به جسمهایمان توجه داریم به رو حمان توجه نداریم ؟ چرا به وسیله و جدانمان هر چند وقت یک بار تمام رویدادهای و حالات آن را اندازه نمی گیریم؟ مگر نمی دانیم که تمام مشکلاتی که در عصر حاضر گریبانگیر روح و اعصاب ما شده به خاطر عدم توجه به رو حمان می باشد؟ مگر نمی دانیم که به هم ریختگی تعادل روحیمان به علت آن است که فشار یکی از آنها بالا زده است که هر لحظه ما را تا مرز گم شدگان می برد و بر می گردد چرا ما این قدر دچار غفلت و سر در گمی هستیم به دنبال کدامین نسخه دارویی می گردیم ؟
پس کی می خواهیم به خود آییم به دنبال نسخه اصلی برویم با کمی توجه آن را می یابیم و آن در یک قدمی ماست . (( خدا))
« وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا؛ و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل می‌کنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمی‌افزاید. » (سوره اسراء، ایه82)