ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

حکمت72 

محدودیت و فنای دنیا

«وَقالَ (ع) کُلُّ مَعدُودٍ مسنقَضٍ وَ کُلُّ مُتَوَقِّعٍ آتٍ؛ هر چه شمردنی است، پایان یافتنی است، و هر چه انتظار آن می رود، امدنی است.»

☀️واژگان مهم:

مَعدود: شمرده شده، شمردنی.(«شیء معدود» یعنی چیز قابل شمارش) مُنقَض: به سر آینده مُتَوَقّع: انتظار رونده آتٍ: رسنده(به در آینده)

☀️چکیده مفاهیم:

این حکمت تذکر می دهد که به زودی از عرصه هستی رخت بر خواهید بست ، چنان که گویا وجود نداشته اند و آنچه از امور اخروی مانند: مرگ و برانگیخته شدن ، قطعا رخ خواهد داد.

☀️نکته ها:

1- از ویژگی های مادیات، محدودیت و پایان پذیری است مانند: مال ثروت، شهرت، مقام، و ….که شمردنی هستند. و چیز محدود نمی تواند اندیشه انسان را به دنبال سعادت و کمال بی پایان سیراب کند. 2- منظور از«متوقع» هر چیزی است که نمی توان از آن فرار کرد و دیر یا زود ایجاد می شودمانند: مرگ و برانگیخته شدن پس از آن

☀️پیام ها:

1- مال و ثروت محدود است و تمام می شود به جای دل بستن به امور فنا پذیر باید همت و دل بستگی خود را به لذت بی زوال و کمال مطلق صرف کرد. 2- عمر با تلخی و شیرینی به پایان می رسد پس باید از این وقت باقی مانده برای آخرت توشه فرستاد 3- انسان مؤمن زیرک است و توجه و همت خود را صرف آینده و اموری که فرا می سند می کند.

منبع: محمد رضا زاده جویباری و همکاران، برگزیده راه روشن، ترجمه و مفاهیم حکمت های 1تا 110 نهج البلاغه، ص173و174