ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

دوران امامت امام محمد تقی(ع)
دوران کودکی امام جواد علیه السلام از دوران شیرخوارگی تا زمانی که در سن هفت سالگی به امامت رسید، با حوادث گوناگون آمیخته است. با شهادت امام رضا علیه السلام و به امامت رسیدن امام جواد در سن کودکی، یکی از موضوعاتی که حتی برخی از یاران امام هشتم را دچار شک و تردید کرد، کم‌ سن‌ و‌ سالی امام جواد جهت مقام امامت بود. به همین دلیل در مواردی امام رضا علیه السلام و در موارد دیگری، خود امام جواد به تبیین آن پرداختند و به شبهه‌ها پاسخ گفتند.
اگر چه امام جواد علیه السلام نسبت به سایر امامان در سن بسیار کمی به امامت رسید، اما دوران هفده ساله‌ی امامت او، دورانی نسبتاً طولانی و پر حادثه است.

 جایگاه امام نزد خدا
امام جواد علیه السلام به دلیل قابلیت و لیاقت و بهره‌مندی از موهبت الهی از جایگاهی رفیع در پیشگاه خداوند، پیامبر اکرم، پدر بزرگوارش و تمام کسانی که بهره‌ای از شناخت امام دارند برخوردار است. اگر چه دشمنان دین و حاکمان معاصر امامان معصوم علیهم السلام همواره در مقام توطئه و سرکوب و تحقیر آنان بوده اند، اما حقانیت و صداقت و نورانیت امامان شیعه پیوسته نقشه‌های دشمنان را خنثی و بی‌تأثیر می‌ساخته است و در برخی موارد، حتی دشمنان تحت تاثیر وجود پر برکت آنان قرار می‌گرفته‌اند.
:books:زندگینامه بزرگان دینی

راز عدم شعور و عقل در درندگان
اگر درندگان با عقل و شعور بودند و علیه مردم یکدست و هماهنگ می گشتند هر آیینه [در اندک زمانی] مردم را به عجز و ناتوانی می کشانیدند . راستی اگر شیران ، ببران ، پلنگان و گرگان همه علیه مردم متحد و همدست می گشتند؛ چه کسی یارای رویا رویی و مقابله با آنان را داشت؟
نمی بینی که از این امر باز داشته شدند و. به جای آنکه آدمیان از قدرت آنها بهراسند آنها از جایگاههای آدمیان می هراسند و کناره می گیرند و برای طلب روزی[غالبا] در شبها ظاهر می شوند و از جایگاه خود بیرون می آیند؟ آنها با تمام توان و قدرتی که دارند از آدمی سخت در هراس و وحشتند و اگر نبود [که آنهایی عقل واندیشه و بدون درک آفریده شده اند] هر آینه بر آدمیان بر می جستند و در مساکنانشان کار را بر ایشان دشوار می گردانیدند.

توحید مفضل ، ص94

تفکر مثبت
 یکی از دستاوردهای بسیار مهم تفکر مثبت هنر شکر گذاری است . شکر یعنی شناخت منعم، شناخت نعمت استفاده صحیح از نعمت ها.
 به کار گیری هر چیزی در جای خودش یکی از نشانه های شکر انسان به خداست.
 درک مسئولیت در مقابل نعمت ها نشانه شکر است.
 توجه به این موضوع که نعمت ها باز دهی لازم دارند و مصرف هر نعمت نیز باید در بهترین راه و بهترین شکل صورت گیرد باعث شکر گذاری می شود و نتیجه آن افزایش بهره وردی فردی است.
 به داراییهای خود از زاویه ای بنگرید که امام حسین(ع) در دعای عرفه و امام سجاد(ع) در مناجات شعبانیه و امام علی(ع) در دعای کمیل به آن توجه کرده اند.
منبع: تفکر مثبت ص3

#اهمیت_اخلاق_از_نگاه_حضرت_علی(ع)
در خطبه 113 جمله‌ای از ایشان وارد شده است که «لا قرین کَحُسنِ‌الخُلقِ؛ هیچ همنشین و قرینی برای انسان مانند اخلاق نیکو نیست.»

در خطبه 176 عبارتی هست که امام(ع) می‌فرمایند نسبت به اخلاق حساس باشید: «ایاکم و تَهزیعِ الأخلاق و تَصریفَها؛ از شکستن اخلاق و دگرگون کردن آن بپرهیزید.» به نظر این‌طور می‌آید که اگر اخلاق زیرپا گذاشته شود هیچ چیز سالم نمی‌ماند، نه اعتقادات، نه زندگی، نه سیاست، نه اجتماع و نه هیچ ارزش دیگر.

در خطبه 192 نهج‌البلاغه، امام‌علی(ع) می‌فرماید اگر قرار باشد ما در زندگی به چیزی تعصب بورزیم و ایستادگی کنیم و از آن عبور نکنیم، آن اخلاق است:«فَإن کانَ لا بُدَّ مِنَ العَصَبِیه.. فَلیکُن تعصُّبُکم لِمَکارمِ الْخِصالِ و مَحامِدِ الأفعالِ و مَحاسِنِ الأمورِ»

ایشان در حکمت 38 می‌فرمایند: «و أکرمُ الحسبِ حُسنُ الخُلقِ». حسب به معنای شرافت قابل محاسبه است. گرامی‌ترین شرافت قابل محاسبه، اخلاق نیکوست. آنچه اعتبار دارد اخلاق است. انسان‌ها بر اساس آن به‌حساب‌می‌آیند.

«إنَّ أکرمَکُم عندَ‌الله أتقیکُم » (سوره حجرات – آیه 13)( قرآن همه ارزش‌ها را به‌ تقوی (پروا داری) داده است.
در کلمات امیرمؤمنان(ع) هست که: «التُّقی رئیسُ الاخلاق» پروا‌داری رئیس اخلاق است. نگاه کنید جامعه چقدر پروادار است. چقدر حریم نگه می‌دارد رعایت حقوق می‌کند. ملاک جامعه سالم همین است.

در حکمت 229 حضرت بیان می‌دارند که «کَفَی بالقَناعَه مُلکاً» قناعت برای دولتمندی کافی است. «و بِحُسنِ الخُلُقِ نَعیماً» کسی که اخلاق دارد همه نعمت‌ها را دارد. اگر در جامعه‌ای اخلاق حاکم باشد در پرتوی او می‌توان به‌ همه‌ جا ‌رسید.

در خطبه 28 می‌خوانیم «إنَّ أخوَفَ ما أخافَ علَیکُم إثنَتان: إتِّباعِ الهَوَی و طولِ الأمَل» من از دو چیز بر شما می‌ترسم: پیروی از هوا و آرزوی دراز. هر دوی اینها از جنس بی‌اخلاقی هستند. در شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی‌الحدید، از امیرمؤمنان(ع) آمده است: «عَدمُ الأدَبِ سبَبُ کلِّ شرٍّ» فقدان ادب (اخلاق) علت همه شرور است.
منبع: تبیان