ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

#دعا_ی_امام_سجاد_(ع)_درباره_خود_و_دوستانش
یا مَن لا تَنقَضی عَجائِبُ عَظَمَتِهِ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاحجُبنا عَنِ الإلحادِ فی عَظَمَتِکَ؛ ای که شگفتی های بزرگی تو پایان ندارد، درود فرست بر محمد و آل او و ما را از کافر شدن در برابر بزرگی ذاتت باز دار.(1)
وَ یا مَن لا تَنتَهی مُدَّهُ مُلکِهِ، صَلِّ علی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَ اَعتتقِ رِقابَنا مِن نَقِمَتِکَ؛ و ای که مدت پادشاهی تو به آخر نمی رسد، بر محمد و آل او درود فرست و ما را از عذاب و کیفر آزاد فرما.(2)
صحیفه سجادیه ، دعای 5 ص55 عباس عزیزی.

از خرج کردن مالتان در راه اهل بیت نگران نباشید!

?امام صادق(علیه السلام):

✅هیچ چیز نزد خدا از صرف نمودن مال برای امام (ع) محبوبتر نیست.

وبدرستی که خدا در عوض یک درهم که مؤمن از مالش به مصرف امام برساند به اندازه کوه احد در بهشت به او عطا میفرماید.
?مکیال ج2

“آیت الله بهجت:
برای رسیدن به درجات کمال و یقین، قطعا تنها دوری از محرمات کفایت نمیکند.
نه تنها گناهان کبیره بلکه حتی یک نگاه تند که سبب اذیت شدن یک مومن و یا هتک حرمت او بشود،حرام است.همچنین یک تبسم به اهل معصیت که موجب تشویق او برگناه باشد،حرام است.
بنابراین کسی که میخواهد به درجات کمال ویقین برسد، باید از اینگونه گناهان هم پرهیز کند.
✳️ @bahjat_alabd

#ترجمه_خطبه_78 نهج البلاغه
#نیایش_ امام(ع)
خدایا! از من در گذر آنچه را از من بدان داناتری، و اگر بار دیگر به آن باز گردم تو نیز به بخشایش باز گرد. خدایا! آنچه از اعمال نیکو که تصمیم گرفتم و انجام ندادم ببخشای. خدایا! ببخشای انچه را که با زبان به تو نزدیک شدم، ولی با قلب آن را ترک کردم. خدایا! ببخشای نگاه های اشارت آمیز، و سخنان بی فایده، و خواسته های بی مورد دل، و لغزش های زبان را. (امام علی(ع) معصوم است اما آنچه را که در دعاها بیان می دارد یا جهت تعلیم «چگونه سخن گفتن» با خئداست و یا خارج از محدوده گناهانی است که برای انسان های عادی مطرح می باشد. امام(ع) انچه را بین خود و خدای خود روا نمی دارد طلب بخش می فرماید، که با مطالعه موارد یاد شده در دعا این حقیقت روشن می شود. مانند میزبانی که تلاش ها را می کند و همه غذا ها را برای مهمان می آورد باز هم پیاپی از مهمان عزیز عذر خواهی می کند.)

ما بارها زیارت عاشورا را خوانده ایم و از برکات آن استفاه کرده ایم که، هر کدام از لعن ها و سلام ها در بردارنده درس ها و عبرت هایی است. اما نباید این نکته را فراموش کنیم که خداوند با این سلام ها می خواهد امام حسین(ع) را به ما معرفی کند، که این امام حسین(ع) چه کسی است. که از نظر اسم و نسب فرزند پیامبر(ص)، حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) می باشد. اکنون در این قسمت به بحث پیرامون لعن خداوند می پردازیم که شامل: لعن بر کسانی است که اساس ظلم و جور را گذاشتند، لعن بر دفع کنندگان امام از مقام امامت و حاکمیت، لعن بر قاتلین امام و لعن بر ممهدین(پشتیبانی کنندگان) این لعن ها با وجود تفاوت بر معناها اما مشخص کننده مراحل مقابله کفر با اهل بیت(ع) است. که در مورد اهل بیت(ع) این سه مرحله انجام گرفته است. سه مرحله اجرایی شامل ظلم بر امام(در حالی که مقام حاکم شرع را دارد) دفع از مقام حاکمیت و سوم هم به شهادت رساندن. و یک گروهی هم به عنوان ممهدین(کار پشتیبانی) را انجام می دهند و گروهی که اساس ظلم را پی ریزی نمودند.
رویکرد آنها در استفاده ابزاری و تبلیغ بر علیه امام، تحت فشار اقتصادی و اجتماعی قرار دادن امام و یاران امام، ناکار آمد جلوه دادن روش مدیریتی امام، ایجاد شبهه در روش امام، دشنام، توهین و دروغ بستن به امام، پایین آوردن جایگاه معنوی امام در حد خودشان در تفکر مردم بوده است. در مرحله دفع نیز به ایجاد بهانه های قدیمی این که شما بروید و رهبری معنوی مردم را انجام دهید و حکومت را بسپارید به ما این که چرا ما رهبر نباشیم یا این که بیایید با هم رهبری کنیم(تفکراتی که هنوز عده ای در داخل کشور به آن دامن می زنند) با بهانه تراشی، شرط گذاشتن به این که امام باید از فلان قبیله باشد یا طبق سلیقه فلان گروه امامت کنم یا این که امام مصلحت خواص را داشته باشد نه دین را. در واقع تمام تلاشها به جهت این بود که امام را از مقام امامت و حکومت اسلامی (که حکومت اسلامی یک بعد از مقام امامت و ولایت است) کنار بگذارند و هنگامی که وجه ی امام در بین مردم از بین رفت و از جایگاه خود کناره گرفت و به حاشیه فرستاده شد به عنوان یک خارجی ایشان را به شهادت برسانند. .(منبع: کاظم، اسماعیلی شعار، مشکات صالحین، نشریه معونت تعلیم و تربیت بسیج سپاه فجر پاییز 1394)
در کنار آن مراحل گروهی بودند که به تهیه غذا و مایحتاج قاتلان می پرداختند، حتی کسانی هم که کاری انجام نمی دادند و فقط نگاه کردند در چگونگی شهادت اهل بیت(ع) جرم آنها نیز کم نیست. اکنون به بررسی مقابله دشمنان در جامعه کنونی در مورد نایب امام زمان(عج) می پردازیم. حجمه گسترده دشمن خارجی و داخلی بر علیه کلام رهبری، رفتار رهبری، مواضع رهبری، تمسخرها، دشنام ها نسبت به یاوران و همراهان رهبری همه نمونه ایی از ظلم کردن در زمان کنونی به رهبری است. حتی در مورد فتنه88 که عده ای وارد میدان شدند تا به بهانه تقلب در انتخابات اصل ولایت فقیه را نشانه بگیرند. حتی مواضع خواص در سخنرانی ها و مراحل مختلف نمونه هایی از این بود که توسط دشمنان خارجی اداره می شد تا جایی که اشک رهبری را در آوردند. اگر از این گذشته بودند باز دوباره واقعه کربلایی دیگر تکرار خواهد شد. حتی ممهدین هم در این چند سال پشتیبانی فکری، تسلیحاتی، میدانی، اطلاعاتی، مالی را انجام می دهند.
اگر دقت کنیم وضعیت ما شبیه به واقعه کربلاست میدان سخت فتنه، خواص بی بصیرت، دشمن قوی و مجهز در یک طرف و یک ولی تنها در طرف دیگر. عمل ما مشخص می کند حسینی هستیم یا یزیدی آیا ما هم با امام خود می جنگیم یا فقط نظاره گر هستیم که بار دیگر ولی دیگری را در جامعه اسلامی سر ببرند یا این که نه مثل عمار مقداد و سلمان در کنار امام می ایستیم و نه تنها به فکر بلکه به زبان و عمل خود دفاع می کنیم حتی اگر شهید شویم پس عاقبت به خیری و عاقبت به شری ما در گرو عمل ما در دفاع از ولایت فقیه است.(منبع: کاظم، اسماعیلی شعار، مشکات صالحین، نشریه معونت تعلیم و تربیت بسیج سپاه فجر پاییز 1394)

در اینجا بهترین فرصت به دست آمده بود و رفتار ننگین یزید این بهانه را به دست حضرت زینب ( سلام الله علیها) دادتا او ودودمان بنی امیه را برای همیشه تاریخ رسوا کند و قدرت تو خالی ستمگرتاریخ اسلام را درهم شکند و این درس رابه همه زنان آزاده بلکه مردان روزگار بدهد از اینرو درنگ را جایز ندانست و برای سخنرانی کوتاه خود از جای برخاست ودر ابتدا سخنرانی خود را با حمد ستایش خدا و سلام وصلوات بر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) آغاز کرد و آنگاه فرمود:
«الحَمدُللهِ رَبِّ العالمین و صلّی اللهُ علی رسولهِ وآله اجمعین، صَدَقَ اللهُ سُبحانهُ «ثمَّ کانَ عاقبةُ الذینَ اساؤاالسوآی أن کذَّبوا بایات اللهِ کانوا یَستَهزءونَ»(سوره روم، آیه 10) أظنَنتُ یا یزیدُ حیثُ اَخَذتَ عَلَینا أقطاره الارضِ وَآفاقَ السّماءِ فَأصبَحنا نُساقُ کَما نُساقُ الاُساری أن بِنا عَلَی اللهِ هواناً وَبَکَ علَیهِ کَرامةً ؟وَ اِنَّ ذلکَ لِعظمٌ خَطَرَکَ عندَهُ فَمَشَختَ بأنفَکَ وَ نَظَرتَ فی عَطفَکَ؟ جَذلانَ مسروراً حَیثُ رأیتَ الدُنیا لَکَ مُستَوثَقَةً وحینَ صَفالَکَ ملکنا وسُلطانُنا ؟فَمَهلاًمهلاًأنسَیتَ قَولَ اللهِ عزوجلّ :« و لا تَحسَبَنَّ الذینَ کَفَروا إنّما نُملی لَهُم خَیرٌ لأنفسهم إنّما نُملی لَهُم لِیَزدادوا إنّما و لَهُم عَذابٌ مُهین »أین اللعل یابن الطَّلقاءِ تَحذیرُکَ و حرایرُکَ و امانُکَ ؟سُوُقکَ نباتَ رسول الله سَبایا ؟قَد هتَکتَ سُتُورَهُنّ، و أبدیت وُجُوهَهُنَّ ؟تَحدوبِهنَّ الأعداءِ مِن بَلَدٍ الی بَلَدٍ ویَستَشرفُهُنَّ أهلَ المناهِلِ والمَناقِل ؟ویَتَصَفّحُ وجُوههُنَّ القریبا والبعیدَ والدنیُّ والشریفُ؟وَلیسَ مُعَمُهنَّ مِن رجالِهِنَّ وَلیُّ وَلامُن حِماتِهنَّ حمیًّ؟ کیف یُرتجی مُراقبةُ مَن لَفَظَ فُوه اکبادالأزکیاءِ؟ وَ بَنتُ لَحمهُ مِن دماءِ الشُهداء ؟وکیفَ یَستَبطَاُ فی بُغضُنا أهل ُالبیتِ مَن نَظَرَ إلینا بالشَّنَفِ و الشّنانِ؟ وَالإحَنِ و الاُضغانِ ؟ثمَّ تَقولَ غَیرَمتأثّمٍ وَلا مُستَعظمٍ :« لأَهَلُّوا واستَهَلّوا فَرَحاً ثُمَّ قالوا یا یزیدُ لاتَعثَل » مُنتَحیاً علی ثَنایا أَبی عبدالله سَیّدالشَباب أهل الجَنّه تَنکُسُها بِمَحضرَتِکَ؟«وَکَیفَ لا تَقولُ ذلک وَقَد نَکأت القرحةُ إستأصَلَت الشافَةُ باراقَتِکَ لِدماءِ ذُریَّةمُحمَد وَنُجُومِ الارضِ مِن آل عَبد المطلب ؟ وتَهتُفُ بأشیاخِکَ؟ زَعَمتَ أنَّکَ تُنادیهِم فَلترونَ و شیکاً مَوردهَم ،ولَتَوَدُّنَ أنّکَ شَلَلتَ وبَکَمتَ وَلَم تَکُن قُلتَ وَفَعَلتَ ما فَعَلتَ؟ ؛ستایش خدای راکه پروردگار جهانیان است،ودرود خدا برمحمد وخاندانش همگی به راستی که خدای سبحان درست فرموده که می گوید «سرانجام کسانی که عمل زشت انجام داده وکار بد کردند بد انجامی انجامد که آیات خدای رادروغ شمرده وآنها را مسخره واستهزاءمی کنند »ای یزید !آیا چنان پنداری اینک که فضای آسمان وزمین راتنگ کرده ای ما راهمانند اسیران به هر شهر ودیار سوق داده وکشانده ای ،مانزد خدا خوار وزبون هستیم وتو درپیشگاه خدا گرامی وعزیز هستی؟ واین تسلی که برما پیدا کردی به خاطر مقامی است که درپیش خدا داری؟ و به همین جهت باد به دماغ انداخته وبا غرور نخوت به اطراف خود می نگری ومسرور وشادمانی ازاینکه می بینی دنیا بروفق مراد وکام تو است و کارها طبق دلخواه توروبه راه شده وملک وپادشاهی ما برتو صاف وهموار گشته است !اندکی آهسته تر وآرامتر مگر گفتار خدای عزوجل را فراموش کرده ای که می فرماید:«آنان که کافر شده اند گمان نکنند مهلتی که ما به آنها داده ایم برای ایشان خوب است.(وخیر آنها را خواهیم)بلکه ما آنها را مهلت دهیم تابرگناه خود بیفزاید وعذابی خوار کننده درپیش دارند .»
ای پسر آزادشدگان آیا این قانون عدل و انصاف است که زنان وکنیزان خود را پشت پرده جای دهی ولی دختران رسول خدا را به صورت اسیران بدین سوی وآنسو ی کشانی؟پرده حجاب ایشان رابدری وسر ورویشان رابگشایی ودشمنان ،ایشان را ازشهری به شهری ببرند وافراد بیگانه وفرومایه چهره آنان رابنگرند؟نه مردی برای سرپرستی آنان به جای گذارده ای ونه حمایت کننده ای دارند ! آری چگونه می توان امیر عاطفه ودلسوزی داشت از کسی که جگر پاکان را بجود؟و ازدهان بیرون افکند؟ وگوشتش از خون شهیدان کربلا روئیده شده؟ و چگونه از دشمنی وعداوت نسبت به ما کوتاهی کند کسی که همواره با دیده بغض و کینه به ما نگاه می کند ؟وآنوقت با کمال گستاخی وبی باکانه وبدون آنکه عمل خود را گران بدانی اجدادخود رابه یاد آورد واین درحالی بود که با چوب برثنایای امام حسین (علیه السلام )سید جوانان اهل بهشت می زد قرائت می کرد.آنگاه حضرت زینب(سلام الله علیها ) فرمود:چرا چنین نگویی؟تویی که باریختن خون فرزندان پیغمبر وستارگان خاندان عبدالمطلب زخم دل را جریحه دار کردی وریشه ما را سوزاندی؟اکنون بزرگان خودرا صدا می زنی ؟و می پنداری که آنها را می خوانی (واز آنها ناز وآفرین می خواهی؟)غافل ازاینکه خودت نیز به زودی به آنها ملحق می شوی و می پیوندی وآن وقت در آنجا آرزو می کنی که ای کاش دستت خشک شده بود وزبانت لال گشته شده بود وآنچه را گفتی نمی گفتی وآنچه را کردی انجام نمی دادی ».(ابراهیم، بابایی ، آملی ، پیام آوران کربلا)