ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

صبح جمعه، وقتی مجلس روضه در خانه برگزار می‌شد، همان جلوی در می‌نشست. هر کس وارد می‌شد جلوی پای او می‌ایستاد و با خوش‌رویی از او استقبال می‌کرد؛ فرقی نداشت چه کسی باشد. اگر کودک بود، برایش دعایی می‌خواند و نوازشش می‌کرد. گاه می‌گفت روضۀ علی‌اصغر علیه‌السلام بخوانند.
یک روز جمعه، در بین روضه در باز شد، آقا برخاست و دست بر سینه احترام گذاشت. نگاه که کردم کسی را ندیدم! تعجب کردم!
آقا که نشست تازه متوجه شدم، کودکی وارد شده بود که به نظر بیش از ده سال نداشت.
بر اساس خاطرۀ یکی از شاگردان آقا

این بهشت، آن بهشت، ص۵٧

خداوند تبارک و تعالی آنگاه که انسان را آفرید برای او اعضایی  قرار داد و برای هر کدام از اعضا منافع به گونه ای که حکمتش اقتضا کرده باشد، هر چیزی را بر اساس مصلحت تدبیر نماید. حتی آب دهان که گاهی او قات با خود فکر می کنیم این آب دهان برای چیست . امام صادق به خوبی برای مفضل این واقعیت را آشکار می نماید.

درباره آب دهان و مصالح آن بیندیش. خدای جلّ علا چنان تدبیر نمود که این آب همواره به سوی دهان سرازیر باشد تا کام و گلو را تر نگاه دارد و خشک نشود. اگر این جایه ها نا مرطوب بمانند هر آینه آدمی هلاک می شود؛ زیرا آبی در دهان نمی ماند که انسان با آن آب، غذای خشک را نرم گرداند و فرو برد [بسیار دیده شده که غذایی، خشک آدمی را هلاک کرده است] . بدان که این رطوبت در حکم مرکب راهوار غذاست[و آن را به معده می رساند]نیز این تری به صفرا[و یا سوداء]  می رسد و این کاملا به سود انسان است و اگر صفرا خشک شود آدمی در هلاکت می افتد.

منبع: توحید مفضل، ص68.

هر یک اندام های بدن به گونه ای است در حیطه وظایف خویش به نحو احسن کار خویش را انجام می دهند به گونه ای که اگر کار هر کدام مختل شود کار آن قمست از اعضا نیز مختل می شود. نای و مری یکی از آن اعضا است که مام صادق(ع) درباره آن به توحید مفضل می گوید

چه کسی دو مجرا در گلو آفرید، یکی برای خروج صدا که همان نای متصل به ریه است و دیگری مری، محل عبور غذا که به معده ختم می شود؟

و چه کسی در گلو درپوشی آفریده تا غذا به ریه نرسد و آدمی را هلاک نگرداند؟

و چه کسی ریه را وسیله خنکی قلب قرار داد تا به کار همیشگی و پیوسته اش حرارتی در قلب گرد نیاید و به هلات شخص نینجامد؟

منبع: توحید مفضل، ص61

از محضر مقدّس خاتم الأنبياء (ص) سؤال شد ، ای رسول خدا ! حقّ پدر چيست ؟حضرت فرمود اينكه تا زنده است ، از او اطاعت كنى

سؤال شد ، حقّ مادر چيست ؟
حضرت فرمود هيهات ، هيهات که کسی به حقّ مادر برسد ، اگر کسی به تعداد ريگهای بيابان ، و به اندازه‏ قطره‏ هاى باران در همه‏ عمر دنيا در برابر مادرش بايستد و خدمت كند ، معادل روز باردارى مادر و حملِ فرزند در شكم نمی ‏شود

مستدرک السائل ۱۵ / ۱۸۲

خدایا!

هر چه دوست داشتم، از من گرفتی به هر چه دل بستم، دلم را شکستی به هر چه عشق ورزیدم، آن را زایل کردی

هر کجا قلبم آرامش یافت، تو مضطرب و مشوش نمودی

هر وقت که دلم به جایی استقرار یافت، تو آواره ام کردی

هر زمان به چیزی امیدوار شدم، تو امیدم را کور نمودی…..

تا به چیزی دل نبندم و کسی را به جای تو نپرستم و در جایی استقرار نیابم و به جای تو به کسی، جایی دیگر و نقطه ای دیگر آرامش نیابم.

و فقط تو را بخواهم، تو را بخوانم، تو را بجویم و تو را بپرستم.

منبع: سایت افسران، زندگی به سبک شهدا، مهدی نقدی، ص28 .

شادی روح تمام شهدا و ایشان صلوات

خداوند تبارک و تعالی هر چزی را در که در وجود انسان قرار داد بر اساس یک سری  حکمت ها قرار داد اگر چه آن چیز زیاد دیده نشود و کوچک به نظر آید اما فایده بزرگی در خود دارد. مثلا همین پلک چشم که امام جعفر صادق(ع) در این باره به مفضل می فرمایند.

ای مفضل! درباره پلک چشم فکر کن و بنگر که چگونه بسان پرده ای روی دیدگان را می پوشاند. در کنار آن بندها و حلقه ها تعبیه شده تا هر وقت که خواهند بالا کشند و دیده در میان غاری قرار داده شده و با آن پرده و موهای مژه چشم حفظ می شود.

منبع: توحید مفضل، ص61.