ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

غروب جمعه یک حسی دارد، آنگاه که انسان از صبح منتظر است ، منتظر مهمانی مهم و ویژه ومطمئن است که حتماً تا شب خواهد رسید، اما هنگامی که شب می شود آن مهمان قرارش را به جمعه دیگر موکول می کند واین قرارها هر بار در جمعه های دیگر تمدید می ‌شود.
واین گونه است روزهای انتظار و مهمانی که خواهد رسید، اما هنوز نرسیده است و انگار که وسیله ای که باید ایشان را برساند نیست و آن هم انتظار واقعی وتقوای ما است..
این حکایت همچنان باقی است انتظار های ما وتقوای ما….