ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

2/2/1346 وقتی غنچه وجود محمد علی شکفت، فرشتگان شادباش گو شدند و بلبلان سرود خوان و در روستای تنگ حنا از توابع نی ریز، شادمانی خانه مسلمانی متدین را فرا گرفت. دوران کودکی را در کانون گرم خانواده پشت سر گذاشت و در سن 6 سالگی جهت کسب علم و دانش راهی مدرسه ابتدایی جهاد تم شولی شد.

طی مسافت طولانی برای رفتن به دبستان، موجب شد که تا سال سوم ابتدایی تحصیل کند و از ادامه آن منصرف شود. سپس به مشاغل آزاد مشغول شد. مشغله های زندگی او را از نماز و روزه باز نمی داشت و با عشق به ائمه اطهار(ع) بعد از هر نماز به دعا و نیایش مشغول می شد. 3/4/1366 به خدمت سربازی رفت و دوشادوش سایر رزمندگان به دفاع از اسلام و کشور اسلامی پرداخت. همیشه معتقد بود شهادت چیزی نیست که انسان از ان بهراسد و نباید برای شهید گریه کرد. وی معتقد بود چه بسیارند انسانهایی که تا سر حد جان ایستاده اند تا به کربلا و خاکی که امام حسین (ع) در آن به شهادت رسید، قدم بگذارند. به همین دلیل حضور خود در جبهه و به شهادت رسیدن در راه بازگشایی کربلا را منتهای آرزوی خود می داست. سرانجام 18/9/1366 در منطقه شلمچه در عملیات پدافندی شهد شیرین شهادت را نوشید و به آرزوی خود رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای تنگ حنا و با تشیع گرم مردم روستا به خاک سپرده شد.

شادی روح امام، شهدا و شهید فوق صلوات.

منبع: مهین مهرورزان، غلامرضا شعبانپور، ص558