ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

در پایان شهریور ماه سال 1343 در باغ های شقایق ایران اسلامی، روستای قطرویه از توابع خطه سر سبز نی ریز و میان خانواده ای مذهبی و پایبند به دین مبین اسلام و علاقمند به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) گلی روئید که او را به عشق آخرین سفیر الهی «محمد» نامیدند. در محیط معنوی خانه رشد یافت و کودکی را پشت سر گذاشت. برای آموختن، دوره ابتدایی را در دبستان یزدانی آغاز و به پایان برد. سپس دوره راهنمایی را در مدرسه امیر کبیر با موفقیت به اتمام رساند. برای ادامه تحصیل به شهرستان نی ریز مهاجرت کرد و در دبیرستان شهید بهشتی مشغول به احصیل شد. همزمان با اوج گیری  انقلاب اسلامی در تظاهرات مردمی و راهپیمائی ها شرکت کرده و انزجار خود را از خودکامگی و بیداد پهلوی اعلام می داشت و از ابراز علاقه وافر خود به امان ابائی نداشت. دوران تحصیل وی مصادف بود با تحمیل جنگ عراق علیه ایران.

محمد برای حفاظت از دست آوردهای انقلاب واطاعات از فرمان امام و مقتدای خود، در سال چهارم دبیرستان ، در اول بهار 1363 درس و کلاس را رها کرده و به جبهه رفت . هنگامی که به جبهه اعزام می شد و می رفت، دو مسئله را یاد آور شد. گفت دو چیز را باید فراموش کرد:

1- خوبیهایی که به دیگران نموده اید.

2- بدیهایی که دیگران به تو کرده اند.

و دو مطلب را باید مدنظر قرار داد:

1- خداوند بزرگ

2- مرگ

محمد انسانی بود ساکت و سعی می کرد در کلام زیاده روی نکند و اگر از او سؤالی می شد، جواب می داد. با همه خوشرفتاری می کرد و احترام خاصی برای پدر و مادر و برادر بزرگتر خود قائل بود. همیشه و در همه حال رعایت حال خانواده را می کرد. فردی خود ساخته بود و هر کاری که می خواست انجام دهد، اول درباره آن فکر می کرد، سپس با دیگر اعضای خانواده مشورت می کرد. در سلام کردن از دیگران پیشی می گرفت و در رفتار با اعضای خانواده حد و مرز را نگاه می داشت، حتی در شوخی کردن 

محمد هنگام اعزام به جبهه می گفت وقتی ما راحت هستیم که امام از ما راضی باشد، جنگ به نفع اسلام تمام شود، دین اسلام با کمال ابهت برقرار باشد و پرچم محمد(ص) تا بد در جهان باقی بماند.

در سه نوبت به جبهه اعزام شد و در جمع دلیر مردان گردان کمیل، دی ماه 1365 حضور پیدا کرد و در عملیات کربلای 4 و 5 شرکت نمود. در آخرین اعزام در کربلای پنج حضور یافت و در مشهذ شلمچه، 25/10/1365 با قساوت دشمن بال و پرش سوخت و خود به میهمانی پروردگار در بهشت رضوان الهی رفت. پیکر مطهرش در زادگاهش تشیع و در گلزار شهدای قطرویه به خاک سپرده شد.

شادی روح شهدا و شهید فوق صلوات .

منبع: مهین مهرورزان، غلامرضا شعبانپور، ص400-401