سخن و سیره امام حسین(ع)
سخن و سیره امام حسین(ع)
کسی که خداوند را آنطور که شایسته اوست عبادت کند خداوند بیش از آنچه آرزو و کفایت اوست به او می دهد.[1]
در مدّت عمر و در حفظ سلامت تن بکوشید.[2]
چیزى را بر زبان نیاورید که از ارزش شما بکاهد.[3]
«انس بن مالک» میگوید: در خدمت حسین بن علی نشسته بودم که یکی از کنیزان وارد شد و شاخه گلی به محضر آن حضرت تقدیم کرد. آن بزرگوار، بی درنگ خطاب به کنیز فرمود: تو اینک در راه خدا آزادی! «انس» گفت: ای فرزند پیامبر! به همین آسانی او را آزاد میکنی؟ مگر این شاخه گل چقدر ارزش دارد؟ فرمود: خداوند ما را چنین تربیت کرده است. خود در قرآن میفرماید: «واذا حیّیتم بتحیة فحیوا باحسن منها او ردوها[4]؛ هرگاه کسی به شما نیکی کرد، شما نیز بهتر از آن و اقلا مثل آن را انجام دهید».[5]
روایت شده است که روز عاشورا یک اثرى به پشت مبارک امام حسین علیه السّلام مشاهده شد، وقتى از حضرت امام زین العابدین علیه السّلام راجع به آن اثر جویا شدند فرمود: آن اثر آن کیسههاى غذائى است که بدوش می گرفت و براى بیوه زنان و یتیمان و بینوایان می برد.[6]
:books:
1.موسوعه کلمات امام حسین «علیه السلام»، ص ۷۴۸، ح۹۰۶
2.تحف العقول، ص ۲۳۹
3. جلاءالعیون، ج ۲، ص ۲۰۵
4.سوره نساء، آیه۸۶.
5.کشف الغمة، ج۲، ص۳۱.
6.زندگانى حضرت امام حسن مجتبى علیه السلام ( ترجمه جلد ۴۴ بحارالأنوار)، ص۲۰۱.