در ستایش خدای عزوجل
21 مرداد 1398 توسط یا کاشف الکروب
اِبتَدَعَ بِقُدرَتِهِ الخَلقَ ابتِداعا، وَاختَرَعَهُم عَلی مَشِیَّتِهِ اختِراعا؛ موجودات را با قدرت و توانایی خود آفریدو آنان را با اراده و خواست خویش به وجود آورد، بی ان که نمونه ای داشته باشد.«4» ثُمَّ سَلَکَ بِهِم طَریقَ اِرادَتِهِ، وَبَعَثَهُم فی سَبیلِ مَحَبَّتِهِ، لا یَملِکُونَ تاخیرا عَمّا قَدَّمَهُم اِلیهِ، وَ لا یَستَطیعُونَ تَقَدُّما اِلی مااَخَّرَهُم عَنهُ؛ سپس آنان را در راه اراده و خواست خویش رهسپار نمود و هم با همان اراده، آنان را در راه دوستی خود برانگیخت. چون خداوند آنان را به پیش روانه کند، کسی را توان پس ماندن نباشد، و نمی تواند به پیش روند در آنچه که خداوند آن ها را از آن عقب خواست.«5»
صحیفه کامله سجادیه، عباس عزیزی ص33.