ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

حکمت 82 

اعتراف به نادانی

«وَ قالَ(ع) مَن تَرَکَ قَولَ (لَا أرِی) أُصِیبَت مَقَاتِلُهُ؛ کسی که کلمه«نمی دانم» را رها کند، به قتلگاه های خود برخواهد خورد.»

☀️واژگان مهم: لَا أدری: نمی دانم مَقَاتِلُهُ(مقاتل+ه): کشتن گاه ها+یش

☀️چکیده مفاهیم: امام علی(ع) در این حکمت به این اصل اشاره می کند که اگر کسی هنگامی که سوالی را نمی داند پاسخ دهد زمینه های رسوایی خویش کمک کرده است ؛ چرا که کار او سبب گمراهی خود و دیگران از مسیر حق می شود و چه بسا دنیا و آخرت کسی را تباه کند.

☀️نکته ها: 1️⃣به این دلیل عده ای از گفتن کلمه «نمی دانم» خودداری می کنند چون گمان می کنند باید پاسخ همه سؤال ها را بدانند و از این رو ، گاهی پاسخ سوالی را نمی دانند ، هر چیزی را که خیال می کنند درست است، به عنوان پاسخ مطرح می سازند؛ در حالی که دانایی، به دست آوردنی است و باید همواره بر دانایی خود بیفزاییم. 2️⃣همه مردم این نقطه ضعف مشترک دارند که نادانی شان به مراتب بیشتر از دانایی شان است و تنها حضرت علی(ع) بود که می توانست بگوید: «پیش از آنکه مرا از دست دهید ، بپرسید»(نهج البلاغه، فیض الاسلام، خطبه 92، ص275.)؛ زیرا پرسش ها، بی شمار و گوناگون اند و شامل مسائل شرعی، عقلی، تجربی، مسائل مربوط به علم شهور، عالم غیب، گذشته ، آینده و .. می شود و تنها کسی می تواند پاسخ گوی همه این سوالات باشد که از طرف خداوند تأیید شده باشد و علم و حکمت الهی را در اختیار داشته باشد. #ادامه_دارد… ?برگزیده راه روشن، محمد رضا زاده جویباری و همکاران، ص196 ??????