ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

﷽
تمایزات طب اسلامی و طب غربی

هر یک از دو علم طب اسلامی و علم پزشکی رایج، برخاسته از مکتب و فلسفه ای متفاوت اند و راه های جداگانه ای را طی می کنند. مبانی و اصول و اهداف و روش های طب اسلامی و نظام سلامت و درمان در اسلام، شیوه ای متفاوت با علم پزشکی رایج دارد و بیماری ها را به روشی متمایز از شیوه های پزشکی موجود درمان می کند، چون طب اسلامی، مسائل خود را در مسیر سعادت دنیا و آخرت آدمی جست و جو کرده و پاسخ آن ها را می یابد.

در این دو نظام طبی، نوع نگاه به انسان و سلامتی، نیز بیماری و رابطه آن با با خالق هستی متفاوت است؛ لیکن هر یک، هدفی عمیق تر از درمان بیماری ها را پیگیری می کنند. در حقیقت، هر یک از این علوم، نشئت گرفته از مکتبی خاص و زمینه ساز تمدنی ویژه هستند و هر تمدن نیز، اهداف و ویژگی های منحصر به خود را داراست. نظام پزشکی اسلامی، سلامت و بیماری را از سوی خدای والا می داند. در منظومه فکری طب اسلامی، احترام به انسان و توجه به هندسه تربیتی خدای سبحان برای رشد و شکوفایی او، همچنین خیر خواهی و تلاش پیوسته در کار طبابت اصلی مهم به شمار می رود.

در واقع طب اسلامی، بخشی از نظام معرفتی این دین الهی است، نه صرف دانشی علمی و کاربردی، از این رو نگرش انسان به خدا در قالب مبدا هستی و آفریدگار آن شکل میگیرد و جهان بینی او درباره طبیعت و جهان، مخلوق و امانت الهی دانستن پیوند آن است. در این منظومه فکری، فرد یکتا پرست، پیوسته تسلیم حق و قانع است و هرگز سوی زیاده طلبی و مصرف گرایی گرایش نمی یابد.

 قرآن کریم می فرماید:
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ
یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ
آدمی باید به خوراک خویش بنگرد
ای پیامبران! از چیزهای پاکیزه بخورید

منبع: کتاب طب اسلامی، مبانی و اصول،
دکتر علی رضایی بیرجندی،ص ۳۳.