ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

#تفسیر_قرآن
#تفسیر_سوره_انفطار_آیات13تا19
بسم الله الرحمن الرحیم
«إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيم؛ به يقين نيکان در نعمتي فراوانند.»(13) « وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ؛ و بدکاران در دوزخند.»(14)« يصْلَوْنَهَا يوْمَ الدِّينِ؛ روز جزا وارد آن مي‌شوند و مي‌سوزند.»(15)« وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ؛و آنان هرگز از آن غايب و دور نيستند!»(16)« وَمَا أَدْرَاكَ مَا يوْمُ الدِّينِ؛ تو چه مي‌داني روز جزا چيست؟!»(17)« ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يوْمُ الدِّينِ؛ باز چه مي‌داني روز جزا چيست؟!»(18)« يوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيئًا وَالْأَمْرُ يوْمَئِذٍ لِلَّهِ؛ روزي است که هيچ کس قادر بر انجام کاري به سود ديگري نيست، و همه امور در آن روز از آن خداست!»(19)
 نکته ها:
 «أبرار» جمع«بارّ» به معنی نیکوکار و «نَعیم» به معنای پرنعمت است.
«فُجار» جمع «فاجر» به معنای شکافتن است، یعنی کسانی که پرده دری می کنند و هتّاک هستند.
 «صَلی» ورود در قهر و عذاب است. «يصْلَوْنَهَا يوْمَ الدِّينِ» همان گونه که «صَلو» ورود در رحمت و لطف است« هو الذی یصلی علیکم»(احزاب 43)
در قیامت همه امور به دست خداست و این به معنای نفی شفاعت نیست، چون شفاعت نیز از اموری است که خداوند فرمان داده است.(تفسیر مجمع البیان)
:books: تفسیر نور حجت الاسلام و المسلمین قرائتی، ج10، جزء 30، ص409