ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

ای معبود هستی بخش!

از اعمال ما بنده گان چگونه می باشی؟  خسته ای یا شاد؟ اما فکر می کنم خسته ای  از اینکه آن قدر تذکر دادی و گفتی که عذاب من سخت است ، مراقب خود و اعمالتان باشید اما هیچ کدام از ما بنده ها تذکرهایت را گوش ندادیم و همچنان در پی لجاجت خویش در حرکتیم و فکر می کنیم که بر تو و اراده ات غالب خواهیم شد اما زهی خیال باطل پیش خود می کنیم. نمی دانم  تا چه زمانی در خواب غفلت و بی خبری، به سر خواهیم برد، تا چه زمانی در خواب پست ، مقام، و .. وتا چه زمانی بر مرکب غرور سوار خواهیم بود و هزاران ندانم هایی که هیچ گاه ره به جایی نبرده اند و ما را از خواب غفلت بیدار نکرده اند تا چه زمانی می خواهیم این گونه ادامه دهیم؟ نمی دانم شاید تا زمانی که بانگ و فریاد کوچ بلند شود؟ حال ما بشر نادان با اینکه امتحانات و بلایای مختلف را می نگریم و هر روز ، حوادث ناگوار، مرگ ها ی مختلف مثل پرده نمایش سینما در مقابل چشمانمان عبور می نماید و روز به روز اظهار عجز و نا توانی در حل بسیاری از مسائل پیچیده حتی یک بیماری و بلا داریم پس چرا؛ این قدر غرور داریم و، تذکر و عبرت های گذشته تاریخ و حتی خداوند را به وسیله آزمایش های مختلف به گوش قلب خویش نمی شنوانیم ، نمی دانم تا چه زمانی می خواهیم این گونه ادامه بدهیم، نمی دانم……