ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

سلام ای غریب ترین
زمان می گذرد اما روز به روز غربت تو بیشتر .
غربتی که حکایت از بی مهری و کم توجهی ما به تو دارد.
روزهای پر تنش می گذرند و ما را به سویی می برند که خود نمی دانیم به کدامین سو می رویم.
ای مهربانترین مسیرمان را در این وادی هموار نما تا با چراغ نور افشان تو به سوی سرزمین امن الهی برویم.

#کوتاه_نوشت
یا ابن الحسن(عج) باز جمعه ای دیگر از راه رسید و شب ها و روزهای پرهیاهو از پی هم می گذرند و ما را نوید فردای ظهورت می دهند .
فردایی که در آن پرندگان صلح و شادی پیام ظهورت را به تمام جهان مخابره خواهند نمود.
پس تا آن روز به امید ظهورت به نظاره می نشینم ، تا خاک رهت را توتیای چشمانمان بنمایم.
اللهم عجل لولیک الفرج.

روزمرگی و هیاهو

 نمی دانم به کدامین هیاهو گوش بسپاریم، هیاهوی درون یا بیرون. هیاهویی که هر کدام ما را بی حوصله نموده است. هر روز پر است از تکرار مکرارت و روزمرگی هایی که ما را درگیر خود نموده است . در  میان این روزمرگی ها انسان هایی پیدا می شوند که روح و جسم انسان را خسته تر و بی حوصله تر می نمایند با رفتارهای خویش ادامه حیات و زندگی را بر انسان مشکل می نمایند . کاش به این مرتبه برسیم که در کنار روزمرگی های زندگی بعضی از انسان ها درست رفتار نمایند تا از شدت آن کاسته شود.

بارها این جمله را شنیدیم: 

رواق منظر چشم من آشیانه توست کرم نما و فرود آ که خانه، خانه توست. 

آیا تا به حال به این فکر کردیم: رواق منظر چشم ما چه طوری جایی است؟ آیا می تواند آشیانه خوبی باشد؟  آیا آشیانه چشمایهامان ، با صفا، نورانی  وتمیز  از تمام چیز هایی که آن را نا زیبا جلوه می دهداست؟ آیا این آشیانه از چیزهای اضافی خالی است که بتواند جایی برای ورود امام غریبمان داشته باشد؟ یا نه چون آشیانه پرنده پر از  هزار خار و خاشاک  و چیزهای مختلف دیگر است؟ پس ما  امام غریبمان را به کدامین آشیانه دعوت می کنیم؟ آیا فکر کرده ایم این خانه، می تواند خانه ایشان باشد؟ پس بیاید کمی بیشتر به این آشیانه توجه کنیم.  ابتدا آن را  تمیز کنیم بعد بگویم اکنون بفرما . 

گویا کلمات تحت تأثیر آشفته بازار اقتصادی قرار گرفته اند. برخی کلمات بسیار گران  و برخی ارزان هستند. کلمات ارزان و نازیبا را  هرکجا بخواهیم در اختیارمان است. این کلمات کاغذ ذهنمان را آشفته می کنند.

 کلماتی چون: نا امیدی، شکست ، ضعف، بی صبری و بی حوصلگی، بد اخلاقی

اما برخی کلمات گران هستند. به سختی یافت می شوند. کلماتی چون : امید، حرکت، تلاش ، روزهای خوب و خوش، محبت، خوش اخلاقی. 

پس سعی کنیم کلمات نازیبا را رها کنیم و تنها کلمات زیبا را به هر سختی شده بر روی کاغذ ذهنمان بیاوریم که روحمان با آنها به مقصد برسد. زیبا ببیند، زیبا بیندیشد و زیبا حرکت کند.  

این سهم تو
پسربچه¬ای بر روی صندلی پارک نشسته بود. چشمش به بچه¬ا¬ی افتاد که با اشتها تنقلات می¬خورد.
دلش می¬خواست بخورد. با ناراحتی به دستان خالی¬اش نگاه کرد.
پسر بچه¬ای آن سوتر چشمش به او افتاد. با خوشحالی یکی از تنقلاتش را به او داد گفت: این سهم تو
امام علی(ع) می فرمایند: «لذت کریمان در اطعام دیگران است و لذت فرومایگان در خوردن است.»
:books: غررالحکم، ح7638